بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

همهٔ آن‌چه متعلق به شماست و برای‌تان ارزشمند و عزیز است، سلامتی‌تان، همسرتان، فرزندان‌تان، دوستان‌تان، خانه‌تان، اموال‌تان، سرزمین‌تان، اعتبارتان و همین‌طور جایگاه اجتماعی‌تان، همگی گذرا هستند.

«من پیرمردی هستم که مشکلات زیادی را در طول عمرم شناختم اما بیشتر آن‌ها هرگز اتفاق نیفتادند.»

شما دیگر در دشت‌هایی زندگی نمی‌کنید که کنار هر چشمه‌اش یک ببر دندان‌خنجری کمین کرده است. در حقیقت نود درصد از نگرانی‌های شما بی‌موردند؛

توصیهٔ من این است که میان لذت و معنا توازن برقرار و از افراط دوری کنید. چرا؟ چون مطلوبیت نهایی شما با نزدیک شدن بیش‌ازحد به مرزِ هر یک کاهش می‌یابد. شکلات، تلویزیون و رابطهٔ جنسی، پس از حداکثر خوردن دو کیلو شکلات، تماشای بیست و چهار ساعت تلویزیون یا پس از پنجمین ارگاسم دیگر بی‌اثر می‌شوند. به طور مشابه اگر تمام شبانه‌روزتان را صرف نجات دنیا کنید و خودتان را از هر لذتی محروم کنید، رنگ خوشحالی را نخواهید دید. بهتر است بین معنا و لذت مسیرتان را مدام عوض کنید. بنابراین اگر بخش کوچکی از جهان را نجات داده باشید، به نظر من لیاقت سر کشیدن یک نوشیدنی را دارید.

در کنار جزء لذت‌بخش فیلم، باید اجزاء بامعنا هم وجود داشته باشد. حتا یک فیلم غم‌انگیز کم‌هزینه هم اگر به اندازهٔ کافی بامعنا باشد می‌تواند فیلم خوبی به حساب بیاید.

ن‌طور که تصور می‌کنیم برنامه‌ریزی کردن برای زندگی راحت نیست. نقشی که شانس در زندگی ما ایفا می‌کند، بسیار بیشتر از چیزی است که دوست داریم باور کنیم.

خاطرات ما صرفاً تک‌بُعدی، سطحی، انتزاعی، غالباً اشتباهی، تا حدودی ساختگی و در یک کلام، بی‌خاصیت‌اند. به طور خلاصه، ما برای خاطره بیش‌ازاندازه و برای لحظات تجربه‌شده کمتر از حد ارزش قایل می‌شویم.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که مردم هنگام یادآوری تجربه‌های مثبت خوشحال‌تر هستند، به‌خصوص زمانی که با عینک مثبت‌نگر نوستالژی به آن‌ها نگاه می‌کنند. به همین خاطر بسیاری از روان‌شناسان به این نتیجه رسیده‌اند که لازم است زمانی را صرف کنیم و به صورت خودخواسته خاطرات شیرین گذشته را به یاد بیاوریم.

پابرهنه دویدن در سرتاسر امریکا یا شکستن رکورد زمانیِ فتح اِوِرست، تنها هنگامی شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد که بعدتر به آن‌ها فکر می‌کنید.

هر چه زندگی آرام‌تر باشد، پُربارتر است

هیچ‌چیز احمقانه‌تر از جان کندن در شغلی نیست که درآمد بالایی دارد اما هیچ لذتی از آن نمی‌برید. مخصوصاً اگر پولی را که از راه آن به دست می‌آورید، روی وسایل هزینه کنید نه تجربه‌ها.

وقتی یک اتفاق لذت‌بخش را تجربه می‌کنید، هم در قلب هم در ذهن‌تان آن را حس می‌کنید. پس سعی کنید بیشتر روی تجربه‌ها سرمایه‌گذاری کنید تا اشیای فیزیکی

«اگر تکلیف واقعیت را روشن نکنید، واقعیت تکلیف شما را روشن خواهد کرد».

خلبان سولن برگر،‌ بعد از فرود اضطراری خارق‌العاده‌اش بر روی رودخانهٔ هادسون، نوشت: «هر چه که ما در هوانوردی می‌دانیم،‌ هر قانونی که در کتاب قانون نوشته شده، هر دستورالعملی که داریم، همه را به خاطر این می‌دانیم که گروهی در جایی جان باخته‌اند.»

وقتی که روی یک مسئله میثاق می‌بندید، دیگر نیازی نیست هربار که وادار به گرفتن یک تصمیم شدید، مزایا و معایب آن را سبک‌سنگین کنید. تصمیم‌تان از قبل گرفته شده و انرژی ذهنی شما به هدر نمی‌رود.

آیا از صف صندوق سوپرمارکت، انتظار در مطب دندان‌پزشکی و گیر کردن پشت ترافیک در بزرگراه‌ها متنفرید؟ فشار خون‌تان در عرض چند ثانیه به ۱۵ می‌رسد و هورمون‌های استرس‌تان دیوانه‌وار ترشح می‌شوند. اما به جای به‌هم ریختن، در نظر داشته باشید: اگر این تلاطمِ بیهوده روح و جسم‌تان را نخورد، یک سال بیشتر عمر خواهید کرد. این یک سالِ اضافه، با اختلاف تمام زمان‌هایی را که در صف‌ها گذرانده‌اید، جبران خواهد کرد.

پیش‌شرطْ اصطلاحی است که در روان‌شناسی به آن اطلاق می‌شود: اول پرداخت کنید، بعداً استفاده کنید. این نوعی از حسابداریِ ذهنی است که زهرِ پرداختِ پول را می‌گیرد.

زندگی موهبتی است که خداوند نصیب‌مان کرده و تا زنده‌ایم و نفس می‌کشیم، سهم هر انسانی‌ست که از مواهب آن بهره‌مند باشد.

«یک انسان باهوش مشکل را حل می‌کند. یک انسان عاقل از آن اجتناب می‌کند.»

بزرگ‌ترین چالش موفقیتْ سکوت دربارهٔ آن است.