بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

تنها زمانی می‌توانید ادعا کنید که یک دیدگاه واقعاً متعلق به خودتان است که بتوانید نظرات آن‌ها را، به شیوایی دیدگاه خودتان یا حتا بهتر از آن تبیین و تشریح کنید.

کماکان از این مسئله حیرت‌زده‌ام که حین خواندنِ آرام و متمرکز چه‌قدر مطلب جذب می‌کنید، این‌که چه‌قدر در مطالعه‌های بار دوم چیزهای جدید یاد می‌گیرید و چه‌قدر این روش کارآزموده می‌تواند درک شما را عمیق‌تر کند.

چند کتاب دارم که حتا باقطعیت نمی‌توانم بگویم آن‌ها را خوانده‌ام؛ باید بازشان کنم و دنبال کاغذهای تاشده یا نوشته‌هایم در حاشیهٔ کتاب بگردم.

اساساً فارغ از این که اتم‌های بدن‌تان کجا باشند، شما همیشه جایی هستید که ذهن‌تان روی آن متمرکز شده است. هر لحظه فقط یک بار رخ می‌دهد. اگر توجه‌تان را آگاهانه متمرکز کنید، طعم زندگی را بیشتر خواهید چشید. وقتی که مسئلهٔ دریافت اطلاعات در میان است، جدی، سخت‌گیر و دقیق باشید؛ دست‌کم به همان میزان که روی غذا یا داروی‌تان جدی، سخت‌گیر و دقیق هستید.

«خوشبختی شما به این بستگی دارد که چه‌طور توجه خود را بین مسائل مختلف توزیع می‌کنید».

فقط شیطان‌صفت نباشید. اگر به این نصیحت گوش بدهید، شما هم در بهتر شدن دنیا سهیم هستید.

اگر واقعاً می‌خواهید یک نزاع، جنگ یا فاجعه را درک کنید بهتر است بروید کتابش را بخوانید، حتا اگر تا یک سال بعدش هم منتشر نشود. شما نمی‌توانید کار خاصی بکنید چون این اتفاق بالاخره رخ می‌دهد (مگر این‌که کمک مالی کنید).

اگر قصد دارید کاری کنید از دردورنج مردم کاسته شود، کمک مالی کنید. فقط پول. وقت گذاشتن به درد نمی‌خورد، فقط پول. اگر پزشک، خنثاکنندهٔ بمب یا دیپلمات نیستید، از این‌سر به آن‌سرِ دنیا به مناطق بحران‌زده سفر نکنید.

عقل یعنی پیش‌گیری. فرآیندی نامرئی است و به همین خاطر نمی‌توانید با آن فخرفروشی کنید، اما هر چه باشد حتماً تابه‌حال متوجه شده‌اید که زندگی خوب خودنمایی سازگاری ندارد.

توصیه می‌کنم هفته‌ای پانزده دقیقه از وقت خود را صرف تمرکز بر روی ریسک‌های احتمالی و فاجعه‌بار در زندگی‌تان کنید. سپس آن را کاملاً فراموش کنید و بقیهٔ هفته را سرخوش و بی‌خیال بگذرانید. به کاری که در آن پانزده دقیقه انجام می‌دهید

خیال‌پردازی یعنی خودتان را مجبور کنید تا به همهٔ احتمالات و عواقب در تمام طول مسیر بیندیشید و سعی کنید که هیچ نکته‌ای را از قلم نیندازید. بله، خیال‌پردازی کار پُرزحمتی است.

دربارهٔ زندگی خودتان چه‌طور؟ حتا اگر به آن اعتقاد نداشته باشید، واقعیت آن است که دست‌کم نیمی از موفقیت‌های شما از طریق پیش‌گیری به دست می‌آید.

عقل یک مهارت عملی است؛ مقیاسی از توانایی ما در راهبری زندگی. هنگامی که متوجه شوید در مورد تقریباً همهٔ دشواری‌ها اجتناب از مشکلاتْ ساده‌تر از حل کردن آن‌هاست، این توصیف ساده خودبه‌خود نمایان می‌شود: «عقل یعنی پیش‌گیری.»

بزرگ‌ترین چالش موفقیتْ سکوت دربارهٔ آن است.

هر چه بیشتر خودمان را با دیگران مقایسه کنیم، حسادت بیشتر ما را تهدید خواهد کرد.

بدون تردید دنیا پُر از بی‌ثباتی و اتفاقات تصادفی است و هرازگاهی زندگی شما هم زیرورو خواهد شد. خوشبختی را در موقعیت حرفه‌ای، ماشین‌های گران‌قیمت، حساب بانکی یا موفقیت‌های اجتماعی پیدا نخواهید کرد. هر کدام از این‌ها ممکن است در کسری از ثانیه از شما گرفته شود، همان‌طور که برای بوئتیوس اتفاق افتاد. خوشبختی را تنها در قلعهٔ ذهنی‌تان می‌توانید پیدا کنید.

تا همین حالا، شما از پس بزرگ‌ترین نبردهای سرنوشت برآمده‌اید. به احتمالِ ناچیزِ بسته شدن نطفه‌تان فکر کنید، به درد کشندهٔ هزاران زایمان که مادرتان، دو مادربزرگ‌تان، مادربزرگ‌های مادربزرگ‌های‌تان و همین‌طور الا آخر ناچار به تحمل آن شدند (و بعضی هم از شدت خون‌ریزی جان دادند)، تا این‌که تنها شما را به دنیا بیاورند.

«جدایی‌ناپذیرترین آزادی انسان، انتخاب نگرشش نسبت به هر چیزی است.»

آن چیزهایی که نمی‌شود از شما گرفت، افکارتان هستند، ابزارهای ذهنی‌تان، و این‌که چه‌طور بدشانسی‌ها، شکست‌ها و ناکامی‌ها را تعبیر می‌کنید.

نوشتن، یک راهِ ایده‌آل برای سازمان دادن به افکارتان است. افکار پراکندهٔ شما وقتی در قالب جملات قرار بگیرند، واضح‌تر می‌شوند.