بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

متأسفانه ما آن‌گونه که تصور می‌کنیم، مستقل‌اندیش نیستیم. در عوض، با نظرات‌مان مثل لباس‌های‌مان رفتار می‌کنیم. هر چه مُد باشد می‌پوشیم یا به طور دقیق‌تر، هر چه که بین همتایان‌مان مُد باشد ما هم می‌پوشیم. فاجعه وقتی رخ می‌دهد که این تمایل به پیش بردن خط‌مشی حزبی فراتر از موضوعات شخصی برود و یک جهان‌بینی کامل را تشکیل بدهد. این‌جاست که صحبت از ایدئولوژی‌ها به میان می‌آید.

بخشی از یک زندگی خوب این است که حقایقِ گفته‌شده را بپذیرید. روی باغچهٔ خود، روی زندگی روزمرهٔ خود تمرکز کنید و مطمئن باشید که آن‌قدر علف هرز پیدا خواهید کرد که بی‌کار نمانید.

«زندگی غیرمنصفانه است. هر چه زودتر این اصل را بفهمید بهتر است!»

«زندگی غیرمنصفانه است. هر چه زودتر این اصل را بفهمید بهتر است!»

ما از روی ناچاری به نوعی از کارما اعتقاد داریم؛ این‌که به خاطر کارهای خوب پاداش می‌گیریم و به خاطر کارهای بد مجازات می‌شویم. اگر در این دنیا نشد، در دنیای بعدی.

ما از روی ناچاری به نوعی از کارما اعتقاد داریم؛ این‌که به خاطر کارهای خوب پاداش می‌گیریم و به خاطر کارهای بد مجازات می‌شویم. اگر در این دنیا نشد، در دنیای بعدی.

ما از روی ناچاری به نوعی از کارما اعتقاد داریم؛ این‌که به خاطر کارهای خوب پاداش می‌گیریم و به خاطر کارهای بد مجازات می‌شویم. اگر در این دنیا نشد، در دنیای بعدی.

متأسفم که واقعیت این گونه نیست. دنیا واقعاً عادل نیست؛ بلکه بی‌نهایت ظالم است. با این حقیقت غیرقابل‌قبول چه‌کار می‌توانیم بکنیم؟ باور من این است که اگر غیرمنصفانه بودن دنیا را به عنوان یک حقیقت قبول کنید و در مقابل آن محکم باشید، زندگی بهتری خواهید داشت. اگر چنین کاری بکنید، در طول مسیر ناامیدی‌های زیادی را از خودتان دور خواهید کرد.

کلید زندگی خوب در این است: از «مردان بزرگ» بت نسازید و به این توهم که خودتان هم می‌توانید یکی از آن‌ها باشید پایان دهید.

«ما عادت داریم که از هر آدم باهوشی که در زمان مناسب در مکان مناسبی است، بیش‌ازاندازه تعریف و تمجید کنیم.»

«لحظه‌ای که به چیزی فکر می‌کنید، هیچ‌چیزی مهم‌تر از آن در زندگی‌تان وجود ندارد.»

«ما می‌توانیم دنیا را تغییر دهیم و آن را به جایی بهتر تبدیل کنیم. ایجاد تغییر در دستان خود شماست.» (نلسون ماندلا)

فکر کردن و عمل کردن دو روش کاملاً متفاوت برای شناختن دنیا هستند، هر چند اکثر مردم آن‌ها را باهم اشتباه می‌گیرند.

«ما باید همه‌چیز را از زاویه‌دید مشتری ببینیم.» ایدهٔ تحسین‌برانگیزی است ولی کافی نیست. در واقع باید این گونه باشد: «ما باید مشتری باشیم.» بعضی از شرکت‌ها این مسئله را متوجه شده‌اند.

پس دفعهٔ بعدی که می‌خواهید تصمیم مهمی بگیرید به‌دقت روی آن تأمل کنید، اما فقط تا مرز نقطهٔ حداکثر تأمل. غافل‌گیر خواهید شد از این‌که چه‌قدر زود به نقطهٔ حداکثر تأمل می‌رسید. به‌محض رسیدن، چراغ‌قوهٔ خود را خاموش و نورافکن را روشن کنید. این روش هم در محل کار و هم در خانه به کارتان خواهد آمد؛ چه مشغول سرمایه‌گذاری روی حرفه‌تان باشید، چه دنبال بهبود زندگی عاشقانه‌تان.

یعنی این باور غلط که تأمل کردن، به‌خودی‌خود هدف و معنای زندگی‌مان را مشخص می‌کند و ما را به گنجینهٔ طلایی رضایت خاطر می‌رساند (فصل ۸). اما این خودکاوی ما را بیشتر گرفتار دمدمی‌مزاج بودن، افکار گنگ و کنش‌های احساسیِ آشفته می‌کند.

تقریباً تمام پیشرفت‌ها در مسیر درک عمیق‌تر جهان، از علوم گرفته تا اقتصاد یا زندگی روزمره، از طریق تعامل فیزیکی با دنیای نامرئی به دست می‌آید؛ از طریق تلاش برا ی درک ناشناخته‌ها.

اگر تأمل کردن را یک چراغ‌قوهٔ جیبی در نظر بگیریم عمل کردن مانند یک نورافکن به معنای واقعی کلمه است. روشنایی این نورافکن اعماق ناپیدای جهان را بسیار بهتر آشکار می‌کند. به‌محض این‌که به یک جایگاه جدید و جذاب رسیدید، می‌توانید مجدداً چراغ‌قوهٔ خود را روشن کنید.

اگر بخواهیم فراتر از محدودهٔ دانش‌مان برویم، به جای دست روی دست گذاشتن، باید رو به جلو قدم برداریم. باید عمل کنیم، نه این‌که به خودمان بپیچیم.

در مجموع: مستقل فکر کنید، بیش‌ازاندازه به خط‌مشی یک حزب پای‌بند نباشید و مهم‌تر از همه فاصلهٔ ایمنی را با تعصبات حفظ کنید. هر چه سریع‌تر متوجه شوید که شناختی از جهان ندارید، جهان را بهتر خواهید شناخت.