بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

اگر دائماً مجبور باشید که بسته به وضعیت تصمیم‌گیری کنید، ارادهٔ شما سست می‌شود. اصطلاح تخصصی آن خستگی تصمیم است. مغزی که بر اثر تصمیم‌گیری خسته شده باشد، سرراست‌ترین گزینه را که اغلب هم بدترین آن‌هاست، انتخاب خواهد کرد. به همین دلیل است که میثاق‌ها کاملاً منطقی هستند. وقتی که روی یک مسئله میثاق می‌بندید، دیگر نیازی نیست هربار که وادار به گرفتن یک تصمیم شدید، مزایا و معایب آن را سبک‌سنگین کنید. تصمیم‌تان از قبل گرفته شده و انرژی ذهنی شما به هدر نمی‌رود. دومین دلیلی که انعطاف‌ناپذیری را بسیار ارزشمند می‌کند، به اعتبار افراد مربوط می‌شود.

با مکتب انعطاف‌پذیری خداحافظی کنید. انعطاف‌پذیری شما را دلسرد و خسته می‌کند و از اهداف‌تان منحرف خواهد کرد. خودتان را به میثاق‌های‌تان زنجیر کنید. بدون تردید، پای‌بند ماندن به میثاق‌های‌تان در صد درصد مواقع راحت‌تر از پای‌بندی به آن‌ها در ۹۹ درصد اوقات است.

هیچ استراتژی تجارت بی‌نقص، سبد سهام بهینه و شغل آرمانی‌ای وجود ندارد. همهٔ این‌ها افسانه است. حقیقت این است که شما با یک تنظیم ابتدایی شروع می‌کنید و بعد از آن باید مدام آن را اصلاح کنید. هر چه دنیا پیچیده‌تر باشد، نقطهٔ شروع شما کم‌اهمیت‌تر می‌شود. پس در زندگی شخصی یا کاری تمام منابع‌تان را برای رسیدن به یک تنظیم ابتدایی بی‌نقص هزینه نکنید. به جای آن بی‌درنگ و بدون عذاب‌وجدان، با بازنگری در اموری که موردپسندتان نیست، هنر اصلاح را به کار بگیرید.

یک سطل «خیلی پیچیده» برای خودتان تهیه کنید. تمام سؤال‌هایی را که برای‌تان جالب نیست، بی‌جواب‌اند یا جواب دادن به آن‌ها خیلی دردسر دارد، در آن بریزید. نگران نباشید، هنوز کلی موضوع دیگر باقی می‌ماند که هر روز می‌توانید یا مجبورید هر روز درباره‌شان نظر بدهید.

آن‌هایی که درها را می‌بندند، پنجره‌ها را درز می‌گیرند، دیوارها را بالا می‌کشند، خانهٔ رفاه خود را بر تهیدستیِ دیگران بنا می‌کنند، آن‌ها که امید را محصور، قلب‌ها را رنجور، آدم‌ها را از دیارشان مهجور یا پشت مرزها محدود می‌کنند؛ به قدرتِ ایمان، باورهای قلبی و اندیشه‌های عمیق باور ندارند. هیچ‌کس قادر نیست آن‌چه را که در افکار شما و در قلب شما می‌گذرد، متوقف کند. هیچ نیرویی نمی‌تواند جلوِ جریان زندهٔ درونی شما را بگیرد. جریان روشن و پویایی که به شما انگیزه و توان زیستن می‌بخشد.

تصحیح‌پذیری، زیر بنای هر دموکراسی کارآمد است. مسئله به قدرت رساندن مرد یا زن شایسته (همان تنظیم ابتدایی) نیست، مسئله از روی کار برداشتن مرد نامناسب یا زن نامناسب بدون خون‌ریزی است. دموکراسی سازوکاری برای اصلاح در درون خود دارد و تنها نوعی از حکومت است که چنین خصوصیتی را داراست.

تصمیم بگیرید که چه چیزی برای‌تان مهم‌تر است: یک زندگی که لحظه‌لحظهٔ آن پُربار باشد یا یک آلبوم پُر از عکس؟

چه یک هفته و چه سه هفته در تعطیلات باشید، خاطرهٔ شما از آن تقریباً یکسان است.

گر مادامی که یک مشکل قابل‌حل است به آن حمله نکنید و معطل کنید تا دیگر غیرقابل‌حل شود، در واقع این‌قدر ابله هستید که حق‌تان است با چنین مشکلی مواجه شوید.

درآمدِ بیشتر تأثیری بر میزان رضایت افرادی که هدف‌شان ثروت نیست، ندارد

بگذارید تمام تلاش‌های‌تان در راستای رسیدن به چیزی باشد.

“کی هستی؟” و “چه می‌خواهی؟”

مسئله داشتن یک برنامهٔ ثابت نیست. بلکه این برنامه‌ریزی مجدد و مکرر است که اهمیت دارد؛ یعنی یک فرآیند پیوسته.

اول پرداخت کنید، بعداً استفاده کنید. این نوعی از حسابداریِ ذهنی است که زهرِ پرداختِ پول را می‌گیرد.

مردم بسته به آن‌که پول را از کجا به دست آورده‌اند با آن رفتار متفاوتی دارند.

مغز ما عاشق پیشرفت‌های کوتاه‌مدت و آنی است. ما در برابر بالاوپایین‌ها، تغییرات سریع و اخبار تکان‌دهنده واکنش مبالغه‌آمیزی از خود نشان می‌دهیم ولی به‌ندرت متوجه تغییرات پیوسته می‌شویم. در نتیجه دائماً انجام دادن را بر انجام ندادن، هیجان را بر تأمل و عمل کردن را بر انتظار ترجیح می‌دهیم.

فرقی ندارد که یک نفر چه‌قدر می‌تواند برای من سودآور باشد، با کسی که خلقیاتش با من سازگار نیست، وارد کسب‌وکار نمی‌شوم.

«از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که در آن مجبور به ایجاد تغییر در سایرین هستید، بپرهیزید.»

گر کاری انجام دهم که دیگران از آن خوش‌شان نیاید اما خودم حس خوبی نسبت به آن داشته باشم، خوشحالم.

او کاملاً به آن‌چه دنیا راجع‌به او و موفقیت‌هایش فکر می‌کند بی‌تفاوت است.