بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

هیچ‌چیز احمقانه‌تر از جان کندن در شغلی نیست که درآمد بالایی دارد اما هیچ لذتی از آن نمی‌برید. مخصوصاً اگر پولی را که از راه آن به دست می‌آورید، روی وسایل هزینه کنید نه تجربه‌ها.

شغل شما هم یک تجربه است. شغل شما، مثل پورشه‌ای نیست که وجود فیزیکی داشته باشد اما هنگام رانندگی در گوشهٔ ذهن‌تان محو شود. شغل‌تان تمام فکرتان را اشغال می‌کند؛ به تعهد مداوم و شدید نیاز دارد و اگر عاشق آن باشید، فوق‌العاده خواهد بود. اما اگر از شغل‌تان متنفر باشید،‌ بدجور به دردسر افتاده‌اید. نمی‌توانید امیدوار باشید که افکارتان از شغل مزخرف‌تان به موضوعات دیگری معطوف شود.

وقتی یک اتفاق لذت‌بخش را تجربه می‌کنید، هم در قلب هم در ذهن‌تان آن را حس می‌کنید. پس سعی کنید بیشتر روی تجربه‌ها سرمایه‌گذاری کنید تا اشیای فیزیکی.

با تمرکز روی مشکلات جزئی و پیش‌پاافتاده زندگی خوب خود را خراب می‌کنید.

از دورترین فاصلهٔ ممکن به زندگی‌تان نگاه کنید. متوجه خواهید شد که چیزهایی که در لحظه به نظرتان ضروری می‌آمدند، به اندازهٔ چند نقطهٔ کوچک‌اند. نقطه‌هایی که اثر ناچیزی روی کلیت امور دارند. زندگی خوب قابل‌دسترسی است اگر هرازگاهی با لنز عریض به آن نگاه کنید.

غلبه بر توهم تمرکز کلید دست‌یابی به زندگی خوب است. به این ترتیب قادر خواهید بود از بسیاری از تصمیمات احمقانه جلوگیری کنید.

دنیل کانمن می‌گوید: «لحظه‌ای که به موضوعی فکر می‌کنید، هیچ‌چیزی در زندگی مهم‌تر از آن وجود ندارد.» هر چه دقیق‌تر روی جنبهٔ بخصوصی از زندگی‌مان تمرکز کنیم، تأثیر آن پُررنگ‌تر خواهد بود.

«همهٔ آن‌هایی که شما را به خودشان فرامی‌خوانند، شما را از خودتان بازمی‌دارند.» پس به پاسخ منفی پنج‌ثانیه‌ای یک فرصتِ آزمایشی بدهید. این یکی از بهترین قاعده‌های سرانگشتی برای زندگی خوب است.

به احساسات‌تان اعتماد نکنید. وقتی در حال خوردن همبرگر هستید، اشاره به محتویات آن ساندویچ برای‌تان راحت‌تر است تا احساسی که از خوردن آن دارید. پس احساس دیگران را بسیار جدی بگیرید، اما احساس خودتان را نه. اجازه بدهید در وجودتان به این‌طرف و آن‌طرف پرواز کنند. هر چه باشد، آن‌ها می‌آیند و می‌روند، دقیقاً هر طور که دل‌شان بخواهد.

اگر به هر یک از احساسات‌تان، گونه‌ای از پرندگان را اختصاص دهید، می‌توانید با آن‌ها بیشتر سرگرم شوید. حسادت، در تخیل من، یک گنجشک کوچک سبز است در حال جیک‌جیک کردن. اضطراب یک توکاست مشغول بال زدن. و همین‌طور تا آخر. خودتان دیگر متوجه کلیت آن شده‌اید.

آن‌چه باید مشغول کاویدن آن شوید، گذشتهٔ شماست. چه اتفاقاتی در زندگی‌تان به‌تناوب تکرار می‌شوند؟ شواهد را مطالعه کنید، نه تفسیری را که بعداً از آن داشته‌اید.

اجازه ندهید که احساسات‌تان قطب‌نمای شما باشد.

نکتهٔ دوم: با کمال میل و بدون اکراه بخشی از موفقیت را (بخشی که خودتان به دست نیاورده‌اید) به افرادی ببخشید که از ژن‌های اشتباهی در خانواده‌های اشتباهی و در مناطقی با کدپستی‌های اشتباهی متولد شده‌اند. این عمل نه‌تنها سخاوتمندانه نیست، بلکه عقل سلیم نیز این‌چنین حکم می‌کند. کمک‌های مالی و مالیات‌ها صرفاً مسائلی مالی نیستند. بیش از هر چه آن‌ها مسائلی اخلاقی‌اند.

افراد قدردانْ به‌وضوح انسان‌های شادتری هستند.

اگر اعتقاد دارید که موفقیت‌تان به خاطر کار و تلاش بی‌وقفه‌تان، سرسختی، سماجت‌تان و شب‌بیداری‌های زیادتان است، لزوماً اشتباه نمی‌کنید. همهٔ آن‌چه که به آن افتخار می‌کنید، حاصل اراده‌ای است که به واسطهٔ برایند ژن‌ها و محیط اطراف‌تان به شما رسیده است.

از خودتان بپرسید: تاکنون چه‌قدر در زندگی‌تان موفق بوده‌اید؟ در یک محدوده از ۱۰+ (فوق‌ستاره) تا ۱۰- (بازندهٔ مطلق) به خودتان نمره بدهید.

خوشبختی چیزی است که در اختیار شماست ولی موفقیت را باید به دست بیاورید

آن‌چه زندگی شما را غنی‌تر می‌کند، چیزهایی نیستند که به آن اضافه می‌کنید، بلکه آن چیزهایی هستند که از آن حذف می‌کنید.

«افرادی مثل ما مزایای درازمدت چشم‌گیری نصیب‌شان شده است، صرفاً به این خاطر که به جای آن‌که تلاش کنند زرنگ باشند، سعی کرده‌اند احمق نباشند.»

در ذهن خودتان، دوستان‌تان و جامعه. ریسک‌های نامطلوب بیشتر از ریسک‌های مطلوب به چشم می‌آیند. ریسک نامطلوب مثل گرانیت، سخت، قابل‌لمس و محکم است. درحالی‌که ریسک مطلوب مانند هواست. بنابراین تمام تلاش‌تان را بکنید که به طور منظم ریسک‌های نامطلوب زندگی‌تان را از بین ببرید، در این صورت شانس زیادی برای رسیدن به زندگی خوب دارید. البته تقدیر ممکن است هر لحظه از راه برسد: