بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

دنیا اساساً وابسته به مسائل اخلاقی نیست. پذیرش این مسئله برای ما آن‌قدر سخت است که علم برای این پدیده یک عبارت ابداع کرده: سفسطهٔ «دنیای عادل».

«هر وقت فکر کردید که یک وضعیت یا یک فرد دارد زندگی شما را نابود می‌کند، در واقع خودتان هستید... که در حال نابود کردن زندگی‌تان هستید. خودقربانی‌پنداری یک روش فوق‌العاده برای نابود کردن زندگی‌تان است.»

مهارت‌هایی را که واقعاً دارید تقویت کنید نه استعدادهای خیالی‌تان را.

به جای این‌که نگران خاطرات آینده باشید، از تجربه‌های کنونی‌تان بهترین بهره را ببرید. به جای عکاسی از غروب، خودتان طعم آن را بچشید. یک زندگی، حتا اگر پُر از لحظات شگفت‌آور اما فراموش‌شده باشد، هنوز هم زندگی شگفت‌آوری است. پس به تجربه‌های‌تان به عنوان سپرده در بانک خاطره‌تان نگاه نکنید. یک روز در بستر مرگ خواهید افتاد و حساب‌تان به طور دائم بسته خواهد شد.

اپیکتتِ فیلسوف بدون این که در اینستاگرام عضو باشد، دو هزار سال پیش به نتیجهٔ مشابهی رسیده بود: «اگر یک نفر بدن شما را در اختیار هر غریبه‌ای که می‌بیند بگذارد، بدون شک خشمگین خواهید شد. اما ابایی ندارید از این که با دست خودتان ذهن‌تان را تحویل کسی بدهید تا با کلامش به شما حمله‌ور بشود و ذهن‌تان را مبهوت و سردرگم کند؟»

مهم نیست ترجیح می‌دهید چگونه سفر کنید، اثر معکوس یک تلهٔ تصمیم‌گیری است و بهتر است از آن فاصله بگیرید.

چارلی مانگر، می‌گوید: «اگر مادامی که یک مشکل قابل‌حل است به آن حمله نکنید و معطل کنید تا دیگر غیرقابل‌حل شود، در واقع این‌قدر ابله هستید که حق‌تان است با چنین مشکلی مواجه شوید.»

خیلی مجذوب تبلیغاتی که بی‌پرده بودن را ترویج می‌کنند نشوید. به دلایل متعدد. یک: این حقیقت ساده که ما واقعاً نمی‌دانیم چه کسی هستیم. همان‌طور که در فصل قبل هم دیدیم، صدای درونی ما هر چه باشد، یک قطب‌نمای قابل‌اتکا نیست، بلکه بیشتر شبیه مخلوطی است از احساسات متناقض و لحظه‌ای. ما خودمان را درک نمی‌کنیم، پس رفتار «روراست» دقیقاً قرار است نشان‌دهندهٔ چه چیزی باشد؟ روراستی در روابط عاشقانه یا دوستی‌های بسیار نزدیک ضروری است اما در مناسبات معمولی و به‌خصوص روابط عام کاملاً بی‌مورد است.

خیلی مجذوب تبلیغاتی که بی‌پرده بودن را ترویج می‌کنند نشوید.

هر چه سریع‌تر متوجه شوید که شناختی از جهان ندارید، جهان را بهتر خواهید شناخت.

ژن شما هم ترکیب همزمان ژن‌های والدین‌تان است، که آن‌ها هم به نوبهٔ خود ترکیب همزمان ژن‌های پدربزرگ و مادربزرگ‌تان هستند و الا آخر.

انعطاف‌پذیری، مسلماً یک مزیت است، آن هم در زمانه‌ای که همه‌چیز در حال دگرگونی است.

کریستنسن یک مسیحی مورمون متعهد است که زندگی خود را براساس میثاق‌هایش (یک عبارت قدیمی برای قول‌هایی که امکان شکست آن‌ها نیست) مدیریت می‌کند.

به جای آن بی‌درنگ و بدون عذاب‌وجدان، با بازنگری در اموری که موردپسندتان نیست، هنر اصلاح را به کار بگیرید.

حقیقت این است که شما با یک تنظیم ابتدایی شروع می‌کنید و بعد از آن باید مدام آن را اصلاح کنید. هر چه دنیا پیچیده‌تر باشد، نقطهٔ شروع شما کم‌اهمیت‌تر می‌شود. پس در زندگی شخصی یا کاری تمام منابع‌تان را برای رسیدن به یک تنظیم ابتدایی بی‌نقص هزینه نکنید.

تصحیح‌پذیری، زیر بنای هر دموکراسی کارآمد است. مسئله به قدرت رساندن مرد یا زن شایسته (همان تنظیم ابتدایی) نیست، مسئله از روی کار برداشتن مرد نامناسب یا زن نامناسب بدون خون‌ریزی است.

به قول دوایت آیزنهاور، ژنرال امریکایی که بعدها رئیس‌جمهور هم شد، «برنامه هیچ ارزشی ندارد. برنامه‌ریزی مهم‌ترین چیز است.»

به عنوان یک خلبان غیرحرفه‌ای یاد گرفته‌ام که بیشتر از شروع، هنر اصلاح بعد از بلند شدن هواپیما است که اهمیت دارد.

این‌که شما اساساً مُرده‌اید و هر آن‌چه از زندگی در اختیار دارید، یک موهبت است. یک حسابداریِ ذهنی به بهترین شکل خود. به این ترتیب آموختم که برای زمانم ارزش قایل شوم و با عصبی شدن آن را به هدر ندهم.

شما نیز مبلغ ناچیزی را برای خودتان در نظر بگیرید که نسبت به آن کاملاً بی‌تفاوت هستید و در نظرتان مثل بادِ هواست. با به کار بستن این شیوه هیچ‌چیزی از دست نخواهید داد، به‌خصوص آرامش درونی‌تان را.