بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

«برنامه هیچ ارزشی ندارد. برنامه‌ریزی مهم‌ترین چیز است.»

دو: هر چه خودبزرگ‌بین‌تر باشید، با سرعت بیشتری گرفتار خطای خدمت به خود خواهید شد. کم‌کم انگیزه‌تان از انجام کارها این خواهد شد که وجههٔ خوبی از خودتان به نمایش بگذارید، نه این‌که به هدف مشخصی برسید. معمولاً خطای خدمت به خود را می‌توانید در بین سرمایه‌گذاران مشاهده کنید. آن‌ها در هتل‌های پُرزرق‌وبرق و شرکت‌های جذاب فناوری سهام می‌خرند، نه به این دلیل که سرمایه‌گذاری‌های مطمئنی هستند بلکه به این خاطر که می‌خواهند وجههٔ خود را بهبود ببخشند. علاوه‌براین کسانی که خود را خیلی دست بالا می‌گیرند، همواره دانش و توانایی‌شان را بیشتر از آن‌چه هست، تصور می‌کنند (به آن بیش‌اعتمادی گفته می‌شود) و این منجر به اشتباهات مهلکی در تصمیم‌گیری می‌شود.

توصیه می‌کنم اهمیت خودتان را از زاویه‌دید انسان‌های قرن آینده ببینید، از نقطه‌ای که در آن خوش‌نامی شما، هر چه‌قدر هم که امروز فوق‌العاده باشید، به صفر تنزل کرده. یکی از عوامل اساسی زندگی خوب این است که خیلی ازخودراضی نباشید. در حقیقت ارتباط معکوسی بین این دو وجود دارد: هر چه کمتر پای غرورتان بایستید زندگی‌تان بهتر خواهد شد. چرا؟ به سه دلیل. یک: خودبزرگ‌بینی مستلزم صرف انرژی است. اگر خودتان را بیش‌ازاندازه مهم بپندارید لازم است به طور همزمان یک رادار و یک فرستنده را مدیریت کنید: از یک‌طرف شما در حال مخابرهٔ یک تصویر از خودتان به جهان هستید و از طرف دیگر مدام در حال ثبت واکنش محیط اطراف‌تان. خودتان را به زحمت نیندازید. فرستنده و رادارتان را خاموش کنید و روی کار خودتان متمرکز شوید.

از بیمه استفاده کنید. بیمه‌نامه‌ها ابداعات فوق‌العادهٔ بشر هستند. آن‌ها از کارکشته‌ترین قاتلان نگرانی محسوب می‌شوند. ارزش واقعی آن‌ها در پولی که موقع بروز مشکل به شما می‌رسد نیست، بلکه در کاهش نگرانی در دورهٔ قبل از آن است. سه: باتمرکز کار کردن یکی از بهترین درمان‌ها برای فکروخیال است. کار متمرکز و به انجام رساندنش بهتر از مدیتیشن است. این بهترین حواس‌پرتی ممکن است.

رولف دوبلی فراموش خواهد شد. دقیقاً همان‌طور که باید. یکی از ارزشمندترین استراتژی‌ها برای یک زندگی خوب این است که خودتان را بیش‌ازحد مهم تصور نکنید.

یک خبر خوب دارم و یک خبر بد: اول، خبر خوب: می‌توانید تمرین کنید و در شخصیت خودتان تغییراتی ایجاد کنید. البته خیلی هم نه. مقدار قابل‌توجهی از این تحولات براساس تعامل بین برنامهٔ ژنتیکی و محیط پیرامون شما رقم می‌خورد، اما به هر صورت باید از فرصت‌تان استفاده کنید. کارآمدترین راه برای در اختیار گرفتن سُکان رشد شخصیتْ انتخاب الگوهای زندگی‌تان است. پس حواس‌تان باشد که چگونه سرمشق‌های‌تان را انتخاب می‌کنید.

یک پست اینستاگرام، هر چه‌قدر هم که چشم‌نواز باشد، یک بدهی است. خبرهای فوری بدهی‌اند. ایمیل (در بیشتر موارد) یک بدهی است. زمانی که آن را می‌خوانیم در حال پرداخت هزینه هستیم، با تمرکز، زمان یا حتا پول.

به عبارت دیگر رضایت مردم در ۱۹۷۰ تفاوت قابل‌توجهی با رضایت‌شان از زندگی بلافاصله پس از جنگ نداشت. پیشرفت مادی زندگی تأثیری در افزایش میزان رضایت نگذاشته بود. این یافته امروز به نام پارادوکس ایسترلین شناخته می‌شود: به‌محض برآورده شدن نیازهای اولیه، افزایش تدریجی درآمد هیچ تأثیری بر میزان رضایت نمی‌گذارد. پس چرا ما به‌رغم اتفاق نظری که بین کارشناسان وجود دارد، تا این اندازه تمایل به میلیونر شدن داریم؟ دلیل اصلی این است که ثروت یک امر نسبی است، نه مطلق.

لحظه‌به‌لحظهٔ زندگی یک میلیاردر را از طلوع تا غروب آفتاب تصور کنید. حتا افراد ثروتمند هم باید دندان‌های‌شان را مسواک کنند. آن‌ها هم بعضی مواقع بد می‌خوابند. آن‌ها هم گاهی از خودشان بدشان می‌آید، با خانواده‌شان دعوا و مرافعه می‌کنند و از بالا رفتن سن و مرگ می‌ترسند. مهم‌تر از همه این‌که کلی خدم‌وحشم دارند که باید آن‌ها را مدیریت کنند، رسانه‌ها را باید دست‌به‌سر کنند و سِیلی از نامه‌های متضرعانه را سروسامان دهند. آیا داشتن استخری هم‌اندازهٔ استخر المپیک تمام این مشکلات را برطرف می‌کند؟

«اگر تکلیف واقعیت را روشن نکنید، واقعیت تکلیف شما را روشن خواهد کرد».

«نمایش‌نامه‌نویسی که نمایش‌نامه‌هایش هرگز موفق نشده‌اند، باید با آرامش این فرضیه را بپذیرد که نمایش‌نامه‌هایش ضعیف‌اند.»

خودتان را بابت نقطه‌ضعف‌های‌تان سرزنش نکنید. اگر دست‌وپاچلفتی هستید، یاد گرفتن رقص سالسا را فراموش کنید. اگر بچه‌های‌تان نمی‌توانند تشیخص بدهند که خط‌خطی‌هایی که روی کاغذ برای‌شان کشیده‌اید اسب است یا گاو، دیگر رؤیای هنرمند شدن را در سر نپرورانید. اگر ملاقات با عمه‌تان برای‌تان سخت است، فکر باز کردن رستوران را از سرتان بیرون کنید.

یک مهارت فوق‌العاده به هزاران توانایی متوسط برتری دارد.

بنابراین واقعیت را بپذیرید. بی‌قیدوشرط هم بپذیرید. به‌خصوص آن قسمت‌هایی را که دوست‌شان ندارید. شاید در لحظهٔ اول دردناک باشد، ولی این کار باید انجام شود.

سعی می‌کنم که او را متقاعد کنم که وضعیتم را درک کند، اما بی‌خیالش شدم. سال‌ها کسب تجربه به من یاد داده که چنین کارهایی تنها باعث می‌شود احساس حماقت کنید، حقیر به نظر بیایید و آخرسر آرامش‌تان را هم از دست بدهید.

از «مردان بزرگ» بت نسازید و به این توهم که خودتان هم می‌توانید یکی از آن‌ها باشید پایان دهید

از «مردان بزرگ» بت نسازید و به این توهم که خودتان هم می‌توانید یکی از آن‌ها باشید پایان دهید.

مردم به این خاطر در پی رسیدن به موفقیت بیرونی هستند که بتوانند به موفقیت درونی دست پیدا کنند. مشخص است که چه سؤالی خودبه‌خود در ذهن مطرح می‌شود: چرا راه دور برویم؟ کافی است مسیر مستقیم را در پیش بگیرید

اینشتین این‌طور آن را بیان کرد: «یک انسان باهوش مشکل را حل می‌کند. یک انسان عاقل از آن اجتناب می‌کند.»

دنیا واقعاً عادل نیست؛ بلکه بی‌نهایت ظالم است.