کتاب جمجمه‌ای در کانه‌مارا

میک: گذشته‌ها گذشته. مِری: گذشته، آره؟ نه، من نمی‌ذارم گذشته‌ها بگذره. بهت می‌گم کِی می‌ذارم گذشته‌ها بگذره. وقتی ببینم دارن تو آتیشِ جهنم می‌سوزن، دیگه می‌ذارم گذشته‌ها بگذره، قبلش نه!

من واقعاً حالم وقت‌هایی خوب می‌شه که مغزم تعطیله میک.

من یکی که ترجیح می‌دم تو شاشِ خودم خفه شم تا تو شاشِ کَسِ دیگه. ولی کلاً که ترجیح می‌دم اصلاً تو شاش خفه نشم!

گذشته، آره؟ نه، من نمی‌ذارم گذشته‌ها بگذره. بهت می‌گم کِی می‌ذارم گذشته‌ها بگذره. وقتی ببینم دارن تو آتیشِ جهنم می‌سوزن، دیگه می‌ذارم گذشته‌ها بگذره، قبلش نه!

مِری، تو دیگه زیادی اُمّلی، بیش از حد. این روزها کی فحش نمی‌ده.

صبحونه ویسکی و شام ویسکی تنها چیزیه که من دیده‌م تو این خونه مصرف می‌شه!

مِرتین: (مکث) اگه خانومِ خودت بود، باز هم با همین شور و شوق استخون‌هاشو چکش‌کاری می‌کردی میک؟ میک: نمی‌کردم. یه حرمت‌هاییو نگه می‌دارم.

واقعاً جمجمه‌ها خیلی چیزهای قدیمی عالی‌ای‌اَن ها. سخته آدم باورش شه یکی از این‌ها تو کله‌ش داره. میک: به‌هرحال سخته که آدم باورش شه تو یکی از این‌ها داری، همراهش هم مغز. مِرتین: من مغز ندارم، آره؟ من مغز هم دارم، یه گُنده‌شو هم دارم.

مِرتین: (عصبانی) پس اون‌همه سالی که من دوچرخه‌مو ازلای بوته‌های خار می‌روندم و تو دست‌اندازهای لبِ رودخونه، بالا و پایین می‌رفتم، فقط هم به‌خاطرِ این‌که دوقلوهای لِه‌شده‌ی بینوا تو ذهنم بودن؛ همه‌ش الکی بود؟!

گذشته، آره؟ نه، من نمی‌ذارم گذشته‌ها بگذره. بهت می‌گم کِی می‌ذارم گذشته‌ها بگذره. وقتی ببینم دارن تو آتیشِ جهنم می‌سوزن، دیگه می‌ذارم گذشته‌ها بگذره، قبلش نه!