بریده‌هایی از کتاب آوازی برای یک نهنگ

کسانی که خیلی دلشان بخواهد ارتباط برقرار کنند همیشه راهی پیدا می‌کنند.

«از آنچه در راه است خبر ندارم، اما هر اتفاقی که بیافتد، با لبخند با آن مواجه خواهم شد.»

گاهی آدم برای اینکه راهش را پیدا کند نمی‌تواند سر جایش بماند.

نهنگ‌ها بدون صدا نمی‌تونن راهشون رو توی دنیا پیدا کنن... اما برای ما فرق می‌کنه...

«گذشت زمان و فاصله، خاطرهٔ چیزی که از دست رفته رو کمرنگ می‌کنن.»

بعضی‌ها آن‌قدر اعتمادبه‌نفس دارند که کسی نمی‌فهمد کودن هستند.

«مشکل، صدای منحصربه‌فرد بلو ۵۵ است. بیشتر نهنگ‌ها آوایی با فرکانس سی‌وپنج هرتز و کمتر سر می‌دهند، درحالی‌که صدای این نهنگ به‌تنهایی حدود پنجاه‌وپنج هرتز است.» صدای آن‌ها فقط حدود بیست هرتز اختلاف داشت؛ ولی باز هم تفاوت بزرگی بود. نهنگ با زبانی حرف می‌زد که فقط خودش می‌فهمید. «به‌علاوه، آوای او الگوی منحصربه‌فردی دارد: حتی اگر نهنگ‌های دیگر بتوانند صدایش را بشنوند، حرفش را نمی‌فهمند. بلو ۵۵ به احتمال زیاد نمی‌توانست با پدر و مادر خودش ارتباط برقرار کند.»

هیچ دوست یا خانواده‌ای نداشت که همراهشان شنا کند یا با آن‌ها حرف بزند.

بعضی‌وقت‌ها آدم باید بدونه کی وقتشه که تسلیم بشه و برگرده.

مستقیم به من نگاه کرد. خیلی وقت بود این کار را نکرده بود.