بریده‌هایی از کتاب مجیستریوم؛ جلد اول

بعضی وقت‌ها آدم‌ها خود واقعی‌شون رو نشون نمی‌دن.

می‌گن چشم‌ها پنجرهٔ روحن

هر سه از هیجان فریاد کشیدند. تامارا فریاد کشید، چون خوشحال بود. آرون فریاد زد، چون از خوشحالی دیگران خوشحال بود و کال فریاد زد، چون مطمئن بود قرار است بمیرند.

گاهی وقت‌ها بهترین راه، سریع‌ترین راه نیست.

کال کلمات پدرش را به یاد آورد و لرزه بر اندامش افتاد. لرزه‌ای که هیچ ربطی به سرمای بیرون نداشت. تو نمی‌دونی چی هستی.

آرون گفت: «خطرناکه خب! الان این‌قدر حوصله‌ت سر می‌ره که می‌میری.» کال نیشش باز شد

آتش تمایل به سوزاندن دارد. آب تمایل به جاری شدن دارد. هوا تمایل به بالا رفتن دارد. خاک تمایل به پیوند دادن دارد. هرج‌ومرج تمایل به بلعیدن دارد.

جوهر آبی‌رنگ از نوک خودکار فوران کرد. کال سعی کرد انگشتش را جلوی جایی بگیرد که فکر می‌کرد ترک خورده و جوهر از آن سرازیر شده بود... این کار فایده‌ای نداشت و فقط باعث شد فشار فوران جوهر بیشتر شود.

آرون با ناامیدی سر تکان داد و از کال پرسید: «چرا مثل عوضی‌ها رفتار می‌کنی؟» کال با تندی جواب داد: «آخه تو هیچ‌وقت عوضی نیستی. من هم مجبورم جای دوتامون عوضی‌بازی دربیارم.»

آب می‌خواهد جاری شود، هوا می‌خواهد بالا برود، خاک می‌خواهد پیوند بدهد و هرج‌ومرج می‌خواهد ببلعد.

بستری شدن در درمانگاه به‌خاطر جراحاتی که بابت فوق‌العاده بودن نصیب یک نفر می‌شد، کاملاً با بستری شدن به‌خاطر حماقت فرق داشت.

«متأسفم کال، ولی واقعاً چه فکری پیش خودت کردی؟ تازه، تو کندهٔ درخت سلیا رو دزدیدی. بماند که اون به هر صورت از تو خووووووشش می‌آد.» کال وحشت‌زده اعتراض کرد: «چی؟ شوخی می‌کنی دیگه؟» تامارا نیشخند زد: «خوشش می‌آد. تو حتی اگه با تنهٔ درخت تو سرش بزنی، باز هم همه‌ش می‌گه، کال تو چقدر جادوگری‌ت خوبه.»

«کی دلش خواست آدم باشه؟ آدم‌ها دل‌شکسته می‌شن. استخون‌های آدم‌ها می‌شکنن. پوست آدم‌ها پاره می‌شه.»

«چرا مثل عوضی‌ها رفتار می‌کنی؟» کال با تندی جواب داد: «آخه تو هیچ‌وقت عوضی نیستی. من هم مجبورم جای دوتامون عوضی‌بازی دربیارم.»

هیچ چیزی جز عدم تمرین کافی خودش مانعش نبود.

نمی‌تونیم تا ابد منتظر چیزی بشینیم که ممکنه اصلاً اتفاق نیفته.

نمی‌گم بهش اعتماد دارم! فقط نمی‌خوام بی‌دلیل بترسم

سعی کرد نگران چیزی که هنوز اتفاق نیفتاده بود، نباشد.

بالاتر از سیاهی که رنگی نیست

من فقط یه جا وایسادم تااینکه یادم افتاد باید بدوم. بعدش هم یهو یادم افتاد که نمی‌تونم بدوم