بریده‌هایی از کتاب متل کالیویستا

ما که نمی‌تونیم کسی رو به خاطر رنگ پوستش قضاوت کنیم. درست نیست.

«ما مهاجریم. زندگی‌مون هیچ‌وقت منصفانه نیست.»

چه اهمیتی داره که مسابقهٔ اول رو ببازی؟ باید برگردی و به شنا کردن ادامه بدی. و می‌دونی چیه؟ حق با میاست.»

کسی را از روی رنگ پوستش قضاوت نکنیم.

هر چه بیشتر فکر می‌کردم، بیشتر از کوره در می‌رفتم

در چین، دخترها مثل لاستیک زاپاس ماشین هستند. بودنشان خوب است، ولی مهم نیست. حتی مادربزرگم، که خیلی دوستش داشتم و دلم برایش تنگ شده بود، این مسئله را باور داشت، همان‌قدر که آبی‌رنگ بودن آسمان را باور داشت. انگار که حقیقت محض بود. دخترها به اندازهٔ پسرها به درد بخور نبودند.

عکس گرفتن از لحظه‌های شیرین زندگی خیلی مهم است، حتی اگر این عکس فقط در ذهنتان ثبت بشود.

«هیچ درختی بی‌عیب و نقص نیست، این رو یادت باشه. همینه که بهشون شخصیت می‌ده.»

یک ضرب‌المثل چینی می‌گوید: «فراموش نکنید که چقدر برنج می‌خورید.» این حرف به شما یادآوری می‌کند که متواضع باشید. خودتان را گم نکنید. اگر شغل مهمی دارید، دلیل نمی‌شود که بهتر از بقیه باشید. هنوز هم مثل همهٔ ما برنج می‌خورید.

«بابا، چرا اون‌هایی که اشتباهی درست شدن ارزششون بیشتره؟»

پدر و مادرم گفته بودند آمریکا جای حیرت‌انگیزی است؛ جایی که می‌توانیم برای خانه‌مان سگ نگهبان بگیریم، هر کاری که دلمان می‌خواهد بکنیم و آن‌قدر همبرگر بخوریم تا شبیه همبرگر بشویم. از میان همهٔ خوبی‌های آمریکا تا حالا فقط همبرگر گیرمان آمده است، اما من همچنان امیدم را زنده نگه داشته‌ام و انصافاً هم آمریکا همبرگرهای خوشمزه‌ای دارد.

یک ضرب‌المثل چینی می‌گوید: «فراموش نکنید که چقدر برنج می‌خورید.» این حرف به شما یادآوری می‌کند که متواضع باشید.

با خودم فکر می‌کردم کدامش بهتر است؛ این‌که چیزی را فقط برای یک ثانیه داشته باشی و آن را از تو بگیرند یا این‌که هیچ‌وقت آن را نداشته باشی.

چیزایی که به نظر ما اشتباه می‌آن همیشه هم اشتباه نیستن. بعضی وقت‌ها یه اشتباه در واقع یه فرصته، ولی ما همون لحظه و همون‌جا متوجهش نمی‌شیم. منظورم رو متوجه می‌شی؟»

«همهٔ این حرف‌ها رو زدم که بگم، نباید اجازه بدین چیز بی‌ارزشی مثل غرور، سدّ رویاتون بشه. این رو امسال فهمیدم.»

با خودم فکر می‌کردم کدامش بهتر است؛ این‌که چیزی را فقط برای یک ثانیه داشته باشی و آن را از تو بگیرند یا این‌که هیچ‌وقت آن را نداشته باشی.

شاید آمریکا جای فوق‌العاده‌ای نباشه، اما آزاد و راحته و فرقش با جاهای دیگه همینه.

شما هم اگر به اندازهٔ من جابه‌جا شده بودید، خداحافظی از یک مدرسه برایتان مثل دور انداختن قوطی واکس کفش می‌شد. تا آن موقع، برای گذراندن پنج سال تحصیلی چهارتا مدرسه عوض کرده بودم.

آدم‌ها عوض نمی‌شوند. قلب ما مثل یک کش پلاستیکی است. ممکن است کمی‌کش بیاید، ولی در نهایت به حالت اولش برمی‌گردد.

بعضی وقت‌ها اتفاق‌های وحشتناکی می‌افتد و هیچ‌چیز از این وحشتناک‌تر نیست که کسی را نداشته باشی تا برایش تعریف کنی.