بریده‌هایی از کتاب حال خوب با هم

هرچه بیشتر بخواهید رفتار کسی را تغییر دهید، او سماجت بیشتری به خرج می‌دهد و سخت‌تر مبارزه و مقاومت می‌کند.

اگر خودتان را دوست ندارید و به خودتان احترام نمی‌گذارید، برایتان دوست داشتن دیگران دشوار خواهد بود.

نمی‌توانید دیگران را تحقیر کنید و آنها را زیر پا بگذارید و بعد انتظار داشته باشید که شما را دوست بدارند.

صمیمیت محتاج تواضع و فروتنی است.

شناخت‌درمانی مبتنی بر این نظریه است که وقتی فکرتان را عوض کنید، احساس و رفتار شما تغییر می‌کند. به عبارت دیگر، اگر بتوانید به طرز مثبت‌تر و واقع‌بینانه‌تری درباره اشخاص فکر کنید، به راحتی بیشتری می‌توانید مسائل خود را با او حل کنید و روابط حسنه‌ای میان خود برقرار نمایید.

وقتی می‌خواهید کسی را که با او سازگار نیستید تغییر بدهید، او همیشه از خود مقاومت نشان می‌دهد. این یک حقیقت درباره طبیعت انسان است. حتی می‌توان گفت وقتی می‌خواهید کسی را تغییر دهید، او سعی می‌کند به عمد و قصد همان رفتار قبلی‌اش را تکرار کند

اشکالی ندارد که آدم خشمگین و ناراحت باشد، اما طرزی که احساستان را مخابره می‌کنید، در اتفاقی که بعدآ می‌افتد، تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند.

ارتباط بد درست عکس ارتباط خوب است. به عبارت دیگر، خوب گوش نمی‌دهید، احساسات خود را ابراز نمی‌کنید و بالاخره به طرف مقابل احترام نمی‌گذارید.

چرا نمی‌توانیم با هم کنار بیاییم؟ در اینجا دو نظریه متفاوت وجود دارد. اغلب متخصصان به «نظریه کمبود» اشاره دارند. براساس این نظریه، نمی‌توانیم با هم کنار بیاییم زیرا راه آن را بلد نیستیم. به عبارت دیگر، با هم نزاع می‌کنیم زیرا از مهارتهای حل مسائل روابط خود بی‌اطلاعیم. وقتی بزرگ می‌شدیم، خواندن، نوشتن و حساب را یاد گرفتیم، اما کسی درباره اینکه چگونه مشکلات روابط خود را حل کنیم به ما مطلبی یاد ندارد. جمعی دیگر از صاحبنظران معتقدند از آن جهت نمی‌توانیم با هم کنار بیاییم زیرا در واقع به این کار علاقه‌ای نداریم. به این اصطلاحآ نظریه انگیزشی می‌گویند. به عبارت دیگر، با هم منازعه و مشاجره می‌کنیم زیرا انگیزه‌ای نداریم با کسانی که با آنها اختلاف داریم کنار بیاییم. کارمان به خصومت و تعارض و اختلاف می‌کشد زیرا این منازعه پاداش‌دهنده است.

دومین گزینه که پایان دادن به رابطه است هم طرفداران فراوان دارد. هیچ قانونی وجود ندارد که بگوید با کسی که با او نمی‌سازیم ادامه دهیم. من می‌توانم به چندین نفر فکر کنم که به آنها علاقه و اعتماد ندارم و نمی‌خواهم به آنها نزدیک شوم. اگر شما به من بگویید: «دیوید، می‌خواهم کاری کنم که با فلانی رابطه بهتری داشته باشی»، من در جوابتان می‌گویم که علاقه‌ای به این کار ندارم. تلاش برای برقراری رابطه نزدیک‌تر با بعضیها یک اشتباه بزرگ است.

بعدازظهر روزی که درباره گذشته‌ها حرف می‌زدیم، ساین گلویش گرفت. از او پرسیدم از چه ناراحت است و او گفت: «پدر، برایم گفتنش راحت نیست، اما اگر می‌خواهی واقعیت را بدانی، باید بگویم وقتی نوجوان بودم تو آن پدری نبودی که به او احتیاج داشتم.»

تلاش برای برقراری رابطه نزدیک‌تر با بعضیها یک اشتباه بزرگ است.

سرزنش کردن خود شما را فلج می‌کند، روحیه‌تان را خراب می‌کند، شما را شکست می‌دهد و سرزنش کردن طرف مقابل به نبردی تمام‌نشدنی با کسی که اختلاف دارید، منتهی می‌گردد.

وقتی سعی می‌کنید در برابر یک انتقاد که غیرمنطقی و غیرمنصفانه به نظر می‌رسد از خود دفاع کنید، بلافاصله ثابت می‌کنید که انتقاد درست است. این یک معماست. برعکس، اگر با انتقاد موافقت کنید، بلافاصله ثابت می‌کنید که انتقاد اشتباه است. سبب می‌شوید که طرف مقابل به دیده دیگری به شما نگاه کند.

روابط مسئله‌دار آزار می‌دهند. اغلب ما احساس خودارزشمندی‌مان را، تقریبآ تا حدودی، به روابطی که با دیگران داریم نسبت می‌دهیم.

استفاده از همدلی فکری و احساسی به شکلی کلیشه‌ای و بی‌توجه. مثلا ممکن است بارها و بارها بگویید: «به نظر می‌رسد که شما می‌گویید...» مثلا کسی می‌گوید من ناراحتم و شما می‌گویید: «به نظر می‌رسد که شما ناراحت هستید.» حالا طرف مقابل ممکن است بگوید: «این را که خودم هم گفتم، احمق.» و بعد شما جواب می‌دهید: «به نظر می‌رسد که تو مرا احمق خطاب می‌کنی.» این طرز جواب دادن طرف مقابل را کلافه می‌کند.

شاکیها در اغلب مواقع تنها خواهان گوش دادن شما هستند. می‌خواهند به آنها توجه کنید و علاقه نشان دهید. در شکایات آنها واقعیاتی را پیدا کنید. اگر این کارها را بکنید، در ۹۹ درصد مواقع شکایت متوقف می‌شود و این تعجب‌آور است. ممکن است فکر کنید که به شاکی چیزی نداده‌اید، اما این در حالی است که دقیقآ آنچه را که او می‌خواهد، به او داده‌اید.

اغلب اوقات کمی درک شدن تنها چیزی است که او می‌خواهد و به آن احتیاج دارد. حل کردن مسائل زمان خودش را می‌خواهد، اما وقتی طرف مقابل ناراحت است، هرگز زمان حل کردن مسئله نیست.

اغلب اوقات کمی درک شدن تنها چیزی است که او می‌خواهد و به آن احتیاج دارد. حل کردن مسائل زمان خودش را می‌خواهد، اما وقتی طرف مقابل ناراحت است، هرگز زمان حل کردن مسئله نیست.

در اصل حقیقت حکم چماقی را دارد که در دعواها آن را بر سر یکدیگر می‌کوبیم.