بریده‌هایی از کتاب حقایق ناگفته

زمانی که متحد کسی هستیم، به این معنی نیست که وقتی چیزی گفت که با او موافق بودیم فقط به نشانهٔ تأیید سر تکان دهیم، اگرچه این هم مهم است، اما باید دست به اقدامی هم بزنیم. وظیفهٔ ماست که از حق کسانی دفاع کنیم که دور میزهایی که تصمیمات تغییردهندهٔ زندگی گرفته می‌شود، حضور ندارند. نه‌فقط از حق کسانی که شبیه خودمانند، نه‌فقط از حق کسانی که نیازشان با نیاز ما یکسان است، نه‌فقط از حق کسانی که ما را مخاطب خودشان قرار داده‌اند، بلکه وظیفهٔ ما بهبود شرایط انسانی است، از هر طریقی که بتوانیم و برای هر کسی که نیاز داشته باشد.

ولی چیزی که نگرانش نیستم این است: نگران تعهدمان به جنگیدن برای کشوری بهتر نیستم. نگران این نیستم که این تجربه ارادهٔ ما را از بین برده باشد. ما این جنگ را به این دلیل انتخاب نکردیم که مطمئن بودیم پیروز می‌شویم، بلکه انتخاب کردیم چون مطمئن بودیم درست است. چون فقط همین است که باید مهم باشد. و می‌دانم هرچقدر حرفی که قطعاً درست است گفته شود، از ارزشش کم نمی‌شود: اینکه اگرچه پیروز نشدیم، ولی این جنگ مهم است.

زمانی که متحد کسی هستیم، به این معنی نیست که وقتی چیزی گفت که با او موافق بودیم فقط به نشانهٔ تأیید سر تکان دهیم، اگرچه این هم مهم است، اما باید دست به اقدامی هم بزنیم. وظیفهٔ ماست که از حق کسانی دفاع کنیم که دور میزهایی که تصمیمات تغییردهندهٔ زندگی گرفته می‌شود، حضور ندارند. نه‌فقط از حق کسانی که شبیه خودمانند، نه‌فقط از حق کسانی که نیازشان با نیاز ما یکسان است، نه‌فقط از حق کسانی که ما را مخاطب خودشان قرار داده‌اند، بلکه وظیفهٔ ما بهبود شرایط انسانی است، از هر طریقی که بتوانیم و برای هر کسی که نیاز داشته باشد.

کلمات مهم هستند کلمات توانایی قدرت‌بخشیدن و فریب‌دادن دارند، قدرت آرامش‌بخشیدن و آسیب‌زدن. می‌توانند ایده‌های مهم و اشتباه را گسترش دهند. می‌توانند مردم را به کاری، خوب یا بد، وادارند. کلمات فوق‌العاده قدرتمندند و افرادی که در رأس قدرت قرار دارند و کلمات‌شان به‌سرعت و تا دورترین فواصل پخش می‌شود، موظفند آن‌ها را دقیق و عاقلانه انتخاب کنند.

تغییرات اقلیمی عامل آتش‌سوزی نیست، ولی آن را تشدید می‌کند. دمای بالاتر و فاصلهٔ بیشتر بین بارش‌ها، جنگل‌های ما را تبدیل به خوراک آتش می‌کند.

حفاظت از آب و مقابله با کمبود آب باید در بالاترین اولویت قرار بگیرد. در این دوران تغییرات اقلیمی همین حرف را دربارهٔ محافظت در برابر سیل هم می‌توان زد. سیل در هند، بنگلادش و نپال در سال ۲۰۱۷ جان هزارودویست نفر را گرفت و زندگی چهل میلیون نفر را تحت‌تأثیر قرار داد. نزدیک به یک میلیون نفر خانه‌شان را از دست دادند. در سال ۲۰۱۰، سیل در پاکستان بیست درصد کشور را درنوردید، جان بیش از هزار و هفتصد نفر را گرفت و زندگی حداقل دوازده میلیون نفر را تحت‌تأثیر قرار داد.

درس‌های زیادی می‌توانیم از کشورهای دیگر بگیریم که چنین سرمایه‌گذاری‌هایی کرده‌اند، بخصوص سرزمین اشغالی که در مسائل امنیت آب در دنیا پیشتاز است. فوریهٔ ۲۰۱۸ به سرزمین اشغالی سفر کردم و از مرکز نمک‌زدایی آن بازدید داشتم که از روش اسمز معکوس برای تولید آب تمیز از آب دریا استفاده می‌کند. یک لیوان آب نوشیدم. مثل هر آب دیگری بود. و این همهٔ داستان نبود. همان‌طور که همه می‌گویند، آنها کاری کرده‌اند که بیابان هم گل بدهد. این کار را با استفادهٔ موفق از هشتادوشش درصد از فاضلاب و تصفیهٔ آن برای استفادهٔ کشاورزی انجام داده‌اند. در مقابل ایالات متحده که روزی سی‌ودو میلیارد گالن فاضلاب شهری تولید می‌کند، تنها از هفت یا هشت درصد آن دوباره استفاده می‌کند.

راهکار متنوع همزمان روی چند جبهه کار می‌کند. حفظ منابع طبیعی ارزان‌ترین و کارآمدترین روش برای افزایش منابع آب‌مان است. ولی باید زیرساخت‌های کهنهٔ آب‌مان را هم به‌روزرسانی کنیم. ظرفیت دریافت و انبار آب توفان‌مان را بالا ببریم و سرمایه‌گذاری هوشمندانه‌ای در بازیافت، تصفیه و نمک‌زدایی آب بکنیم.

تغییرات اقلیمی صنایع را هم به خطر می‌اندازد. همین حالا هم تغییرات دمایی و جریان اقیانوس‌ها به صنعت ماهیگیری آسیب وارد کرده است. صنعت کشاورزی با خطراتی در چند جبهه مواجه است: افزایش گونه‌های آفت، حشرات، قارچ‌ها و بیماری‌ها، تغییر الگوهای آب‌وهوایی که برداشت را کاهش می‌دهد و ترس همیشگی از خشک‌سالی.

حقیقت این است که اقتصاد مدت‌هاست که دیگر به سخت‌کوشی پاداش نمی‌دهد و برای آن ارزش قائل نیست. و اگر می‌خواهیم این وضعیت را تغییر دهیم، اول باید به آن اذعان کنیم.