بریده‌هایی از کتاب حقایق ناگفته

«اجازه نده کسی بهت بگه تو چه کسی هستی. خودت بهشون بگو چه کسی هستی.»

از زندگی آن‌ها آموختیم خدمت به دیگران است که به زندگی هدف و معنا می‌بخشد.

باعث شد بفهمم حتی کسی که اندازهٔ یک کارآموز قدرت دارد هم اگر بخواهد می‌تواند عدالت را اجرا کند.

در امریکا صاحب مقام دادستانی با انتخابات انتخاب می‌شود، چون در کشور ما، جرمی علیه یکی از ما به معنای جرمی علیه تمام ماست. در واقع همان‌طور که از تعریفش پیداست، نظام عدالت کیفری ما شامل مفادی است که در این مفاد قدرتمندان به کسانی که قدرت کمتری دارند آسیب رسانده‌اند و ما از ضعفا انتظار نداریم به تنهایی عدالت را برای خود برقرار کنند و حق‌شان را بگیرند؛ این کار را تلاشی جمعی می‌دانیم. بدین خاطر است که دادستان‌ها نمایندهٔ قربانی نیستند، آنان «نمایندهٔ مردم» هستند؛ جامعه به طور کلی. من همان‌طور که با قربانیانی که شرافت و امنیتشان همیشه برایم در درجهٔ اول بوده کار می‌کردم، این اصل را مهم‌ترین بخش کار خود قرار دادم. آدم باید خیلی شجاع باشد که داستانش را برای همه بگوید و بازپرسی غیرمستقیم در دادگاه را تحمل کند، آن هم وقتی می‌داند جزئیات زندگی خصوصی‌اش برای همه آشکار می‌شود و ممکن است اعتبارش لکه‌دار شود. اما زمانی که در جایگاه شاهد قرار می‌گیرند، در واقع برای همهٔ ما این کار را می‌کنند تا آنان که از قوانین جامعهٔ ما سرپیچی کرده‌اند، نتیجهٔ اعمال‌شان را ببینند و جوابگو باشند.

«آن‌کس که دانش دارد، از کلمات محدود استفاده می‌کند و آن‌کس که درک دارد، خونسرد است.»

خدمت به دیگران است که به زندگی هدف و معنا می‌بخشد.

دستمزدها چهل سال است افزایش نیافته‌اند، حتی با وجود اینکه هزینه‌های درمان، تحصیل و مسکن افزایش قابل توجهی پیدا کرده‌اند. طبقهٔ متوسط امروز هر ماهش را با حقوق همان ماه سپری می‌کند و هیچ‌گونه پس‌اندازی ندارد.

وقتی پای مهم‌ترین چیزها در میان باشد، وجوه اشتراک‌مان خیلی بیشتر از اختلافات‌مان است.

ایالات متحده بیش از هر کشوری در جهان مردم را به زندان می‌اندازد.

اولین گزارش‌مان که نتایجش را آن روز در وقف کالیفرنیا اعلام می‌کردم، تخمین می‌زد که حدوداً یک میلیون بچهٔ دبستانی از مدرسه فرار می‌کنند و در مدارس زیادی تقریباً همه فرار می‌کردند: یکی از مدارس نرخ فرارش بیش از نود و دو درصد بود. بنابراین همین‌طور که روی سن ایستاده بودم، موضوعی که شاید به نظر ارتباط کمی با وظایف دادستان کل ایالت داشت، تبدیل به قلب بیاناتی پرشور شد که در آن‌ها مدرسان و سیاست‌گذاران حاضر در سالن و فراتر از آن را خطاب قرار دادم تا دست به کار شوند و حساسیت این بحران را بپذیرند.