بریده‌هایی از کتاب هوش عاطفی در محیط کار

هنگامی کارآمد هستیم که وسایلی که به کار می‌گیریم حقیقتاً آن اهداف و غایات مورد نظر ما را تحقق بخشند.

دیپلمات به این دلیل موفق می‌شود که واقع‌گراست؛ آنان می‌دانند که ما انسان‌ها موجوداتی ذاتاً ناقص، غیرمنطقی، مضطرب و مضحک هستیم که تقصیرها را نامنصفانه نثار اطرافیانشان می‌کنند، برای درمان دردهایشان راه‌حل‌های غلط به کار می‌برند و به هر گونه انتقاد واکنش انزجارآور نشان می‌دهند، به خصوص زمانی که انتقادی درست و دقیق باشد

دیپلمات به قدر کافی مهربان هست که بگذارد خودش هدف تنفر واقع شود.

اشتباهمان این است که با نوعی مهربانی جایی برای امید باقی می‌گذاریم. اما خوبیِ حقیقی به معنای خوب به نظر رسیدن نیست؛ بلکه به معنای کمک کردن به افرادی است که قرار است خبر بدی به آن‌ها بدهیم؛ تا بتوانند به بهترین وجه با واقعیت رو به رو شوند و با آن کنار بیایند.

به کرات پیش می‌آید که در مواجهه با تصمیم‌های سخت خیلی بی‌سروصدا و پنهانی عمل می‌کنیم تا بدین ترتیب تصویر خوبمان را در نظر دیگران خدشه‌دار نکنیم. آنچه باید بگوییم این است که می‌خواهیم آن‌ها را ترک کنیم، اخراجشان کنیم، یا آن پروژهٔ حیوانات خانگی‌شان به جایی نخواهد رسید، اما به جایش مِن‌مِن‌کنان می‌گوییم که فعلاً قدری سرمان شلوغ است و از کارنامهٔ کاریِ آنان بسیار راضی هستیم و برنامهٔ پیشنهادی آن‌ها با جدیت تمام توسط یک تیم ارشد بررسی خواهد شد. اشتباهمان این است که با نوعی مهربانی جایی برای امید باقی می‌گذاریم.

خوش‌برخوردیِ آنان در مواجهه با مشکلات نشانهٔ آن است که آنان پیشاپیش مقدار مناسبی اندوه را در وجودشان هضم کرده‌اند

هر گاه عیب‌جویی بسیار نامنصفانه‌ای نثارشان می‌شود، چه بسا سرشان را به نشانهٔ موافقت نسبی تکان دهند و اعلام کنند که خودشان نیز به کرات همین حرف‌ها را به خودشان زده‌اند.

دیپلمات وقتی با حرف‌های شدیدالحن رو به رو می‌شود، به جای این‌که در موضع دفاعی قرار بگیرد، چه بسا آن شخص را به ناهار دعوت کند

حق به جانب بودن نشانهٔ این است که فرد شناخت به قدر کافی خوبی از خودش ندارد.

از دست دادن نگاه درست به امور اتفاقی عادی است و نیز تقریباً همیشه نشانهٔ چیزی نیست جز خستگی یا نومیدیِ گذرا

در مواجهه با شخصی که در حال حاضر عصبانی است، اما ذاتاً شخصی دوست‌داشتنی است، جنبه‌های خوب وی را همیشه در ذهن دارند. آنان شناخت به قدر کافی خوبی از خودشان دارند که بدانند از دست دادن نگاه درست به امور اتفاقی عادی است و نیز تقریباً همیشه نشانهٔ چیزی نیست جز خستگی یا نومیدیِ گذرا.

از مشخصه‌های دیپلمات این است که در برابر رفتار آشکارا بد و توهین‌آمیز ـ مثل خشمی ناگهانی، اتهامی بزرگ یا نظری بسیار بدخواهانه ـ آرامش خود را حفظ می‌کند

آنان به مقاومتشان در برابر واقعیات لخت و بی‌پرده اذعان دارند، و دروناً امیدوارند که دیگران نیز گاهی در مورد برخی مسائل خاص به آن‌ها دروغ بگویند، بی‌آن‌که حرف دیگری بزنند.

دیپلمات‌ها می‌دانند که یک دروغ کوچک می‌تواند نگاهبانِ یک حقیقت بزرگ باشد

دروغ‌های جزئی از این جهت می‌توانند موجه و معتبر باشند که می‌توانند در خدمت حقایق بزرگ‌تر قرار گیرند.

برای این‌که ارائهٔ راه‌حل نوعی عیب‌جویی صرف محسوب نشود، خوب است این راه‌حل از جانب کسی اظهار شود که ابایی ندارد به نقص‌ها و کاستی‌های خودش اذعان کند. اما گذشته از این‌که در همان ابتدای کار باید با خوشرویی اعتراف کنیم که «و البته خود من هم بابت این مسئله کاملاً عصبانی‌ام...»، چند حرکت مناسب و تأثیرگذار دیگر نیز وجود دارد

آنان می‌دانند که مانع عمده بر سر راه رشد و بلوغِ انسان‌ها ترس است. از همین رو کاملاً متوجه این نکته هستند که وقتی می‌خواهیم طرف مقابلمان مسئله‌ای دشوار را بپذیرد، چیزی که بیش از همه بایستی به وی عرضه کنیم محبت و قوت قلب است.

اکثر اوقات خواستهٔ ما هنگام مذاکره با دیگران این است که از برخی جهات در خودشان تغییر ایجاد کنند

آنان می‌دانند که در پس نزاع‌های آتشین بر سر پول یا مقام، زمان‌بندیِ کارها یا رویهٔ انجام پروژه‌ها چقدر خواست تأیید و قدردانی که نهفته نیست. آنان مراقب هستند که هنگام مبادلهٔ اعتبارِ عاطفی گشاده‌دست باشند، تا بعدها مجبور نشوند هزینه‌های گزاف مالی و عملی بپردازند.

آنان این نکته را همواره مد نظر دارند که این‌که افراد حس کنند حرفشان شنیده شده است تقریباً به اندازهٔ رسیدن به خواسته‌شان اهمیت دارد. وقتی کسی به ما اثبات کند که دست‌کم می‌داند ما چه احساسی داریم، از خیر خیلی چیزها خواهیم گذشت.