بریده‌هایی از کتاب من نه، ما؛ جلد اول

دنیای کوچکی داریم؛ با یک بستنی حس می‌کنیم خوش‌بختیم، با یک اخم هم تمام زندگی را به آتش می‌کشیم.

آدم هوشیار برای خودش ارزش قائل است، برای چشمش، اندیشه‌اش، زبانش، ... کلاً شخصیتش پر از عزت است.

و من هنوز متحیرم و دنبال راهنمای آگاه می‌گردم و یافت نمی‌شود، جسته‌ایم ما.

پس مرا نه برای جسمم بپسند، نه برای این‌که فرمانروای من بشوی و قدرتت را به رخم بکشی، نه برای آن‌که خانه‌داریت را بکنم تا تو آسوده خاطر باشی... من را برای آن‌که خدا بهتر از من نیافریده بخواه. به خاطر آن‌که تو را یاری کنم تا بتوانی به آسمان برسی بخواه، من را برای آرامش خودت و خودت را برای آرامش من بخواه!

اونایی که زجر می‌کشند، ریزه‌خور هوسند.

اگر تمدن به برهنگی باشد پس حیوانات متمدن‌تر هستنند.

فکر کردن آب‌خوردن نیست، استخراج طلا از معدن است، تولید عسل است. سخت و زمان‌بر، اما ارزشمند و مفید و گشایشی!

مطمئن باش اگر فرد خوبی هم نصیبت بشه، تو به جایی نمی‌رسی. چون منتظری یکی برای تو کاری کنه، در حالی‌که فقط خودت می‌تونی برای خودت کاری کنی! بعد هم تو از خدای به اون عظمت یه مرد می‌خوای، که یه انسان مثل خودته، پر از خطا و آزمون؛ اون‌وقت از یه مرد کوچک می‌خوای انسان بسازه! این ندیدن خودت و خداست بچه!

دخترهای الان، با پسرهای الانی توی کوچه، وسط فضای مجازی با یک نگاه و یک تصویر و دوتا چت هوس هم را می‌کنند و دلشان را زیر پا له می‌کنند. چهارتا خرس هم از ولنتاین‌های مختلف می‌گیرند و می‌دهند، بعد آن‌وقتی که باید مثل آدم بنشینند پای یک محبت واقعی شک می‌کنند به هم‌دیگر و بعد هم همه‌چیز را دروغ می‌بینند. چون خودشان عاشق دروغ‌ها شده‌اند، لذت راست را نبرده‌اند، برای انتقام از نداشته‌هایی که شاید هیچ‌وقت به دست نیاوردند، دارایی‌های دیگران را که حقیقت است، مسخره و نفی می‌کنند.

من خودم به این نتیجه رسیدم که پایه و اصل خانه، ما زن‌ها هستیم که خب واقعاً هم هستیم دیگر!

دو سبک زندگی من را راضی نمی‌کرد؛ نه غربی‌ها که به زن‌فروشی در ویترین‌ها افتاده‌اند و نه برخورد بعضی از مردهای خودمان! خیلی دنبال خودم در دنیا گشتم که به بن‌بست رسیدم، یکی عروسک دستمالی می‌خواست، یکی کنیز. آخرش رفتم دو زانو در خانۀ خالقم و گفتم: -خداییش خودت خلق کردی، بگو من کی هستم؟ این آدم‌هایت که آدم نیستند!

خدا صبر می‌کند به من و مدارا می‌کند با من، تا اگر خوب نساختم، دوباره شروع کنم و اگر خوب پیش رفتم، بیشتر بهره ببرم. در هر حالش با خودم است، زیر سایۀ خودش!

هرکس در زندگی مشکلاتی دارد که زندگی‌اش را سخت می‌کند و هزاران شادی که مخصوص خودش است. گاهی بعضی از این شادی‌ها را می‌شود با دیگران قسمت هم کرد تا دل آن‌ها را هم به وجد آورد. عزیزکم، وقتی شیرینی‌های زندگی مان را برای دیگران می‌گویی مواظب باش، چون شاید اختصاصی بوده و وقتی به اشتراک می‌گذاری، او به خاطر نداشتن، دچار حالت خاصی شود و... چشم خوردن کمترین آسیبی است که به زندگی‌مان می‌خورد و گاهی هر دویمان را زمین‌گیر می‌کند، حالا به تنشی یا به مریضی یا به دردسر و مشکلی. به هرحال مراقب باش. دیگر دلم نمی‌خواهد همۀ زندگی روی دایره باشد برای مادرم، مادرت، خواهرم، خواهرت و دوستانت..

من را برای آن‌که خدا بهتر از من نیافریده بخواه. به خاطر آن‌که تو را یاری کنم تا بتوانی به آسمان برسی بخواه، من را برای آرامش خودت و خودت را برای آرامش من بخواه!

غالباً آدمای بزرگ کمترین سر و صدا و بروز خارجی رو دارند

دلیلی ندارد که عمرتان را بگذارید برای قانع کردن دیگران. چون دیگران بیشتر می‌خواهند شما را شبیه خودشان کنند تا این‌که شما را درک کنند و کمکی باشند برای بهتر شدن‌تان و یا دوستی باشند برای رفع عیوب شما! مردم تا وقتی که مثل خودشان نشوی، مدام نقدت می‌کنند و چپ و راست برای تو سلیقه به خرج می‌دهند!

دلیلی ندارد که عمرتان را بگذارید برای قانع کردن دیگران. چون دیگران بیشتر می‌خواهند شما را شبیه خودشان کنند تا این‌که شما را درک کنند و کمکی باشند برای بهتر شدن‌تان و یا دوستی باشند برای رفع عیوب شما! مردم تا وقتی که مثل خودشان نشوی، مدام نقدت می‌کنند و چپ و راست برای تو سلیقه به خرج می‌دهند!

خب پا روی دم هرکس نگذاری... اصلاً مگر انسان حیوان است که دم داشته باشد؟ وای چه‌قدر وحشت‌ناک! انسان‌ها با این ضرب‌المثل اثبات می‌کنند که آدم‌های اهل عصبانیت و خشونت مثل حیوان می‌شوند... پس ضرب‌المثل توی دعوا حلوا خیرات نمی‌کنند هم، غلط است. اتفاقاً باید توی دعوا حلوا خیرات کنند تا فضا از تلخی دربیاید و آرام بشود

-کی آدما رو قیمت‌گذاری می‌کنه؟ گفت: - خودشون! وقتی تعجب همه رو دید، خیلی راحت با جوابش ذهن همه و من را ساکت کرد. - شأن انسان اینه که به خدا برسه. امّا وقتی که به خاطر یه خودکار، یه لباس، یه ماشین، یه خونه خودش رو به آب و آتیش می‌زنه و عصبی میشه و ناراحتیش برای یه مدل مو و شادیش برای یه پیتزا؛ یعنی این انسان رو میشه با یه رنگ خوشحال کرد و با یه خوراکی عصبی. قیمت و ارزش این فرد همین‌قدره نه بیشتر!

اول که هیچ آدمی شبیه آدم دیگه نیست پس مقایسه نکن. دوم این‌که هیچ زندگی شبیه زندگی دیگه نیست پس بازم مقایسه نکن. سوم وقتی یه چیزی رو دیدی یا شنیدی همون رو قبول کن، کامل هم ببین و بشنو، نشین دیگه برای خودت تفسیر کن! چهارم این‌که تو فرد مقابلت رو دیدی، حرفش رو شنیدی، نگاه و محبتش رو چشیدی، چه‌طور بوده رو خودت می‌تونی قضاوت کنی. نذار دیگران حرف‌هاشون رو به خوردت بدن. پنجم هم موقع قضاوت ذهنت رو پاک پاک بیار وسط، نه با نگاه بدبینانه! ششم زندگی تو یه رمان نیست. صد دفعه گفتم رمانی که خیال‌پروری رو گسترش می‌ده نخون. زندگی خیال نیست که تو توی اون به همۀ آرزوهایی که هر شب داشتی برسی،