بریده‌هایی از کتاب شجاعانه رهبری کن

همه این فرصت را دارند که دنیا را از منظر خود نقاشی کنند.

اگر افرادی که در پُست‌های قدرتمند قرار دارند صرفآ به جذب نیروهایی ادامه دهند که شبیه خودشانند، مثل خودشان به‌نظر می‌آیند، و اهل همان محله‌هایی هستند که خودشان در آن بزرگ شده‌اند، هرگز از تجاربی متفاوت با تجارب خودشان درک بیشتری نخواهند داشت. آنها بارها و بارها همان مانکن‌ها را استخدام می‌کنند، همان هنر را می‌پسندند، همان بازیگر را انتخاب می‌کنند و همهٔ ما بازنده خواهیم بود

درک احساس دیگران مستلزم این است که یادگیرنده باشیم، نه داننده.

کودکان برای آموختن مهارت «مشاهدهٔ موقعیت از دیدگاهی دیگر» بسیار احترام قائلند، زیرا به‌طور طبیعی دربارهٔ جهان و نحوهٔ فعالیت دیگران در این دنیا کنجکاوند.

به دیدگاه دیگران، حتی موقعی که با دیدگاه ما تفاوت دارد، به‌عنوان واقعیت احترام بگذاریم.

برداشت ما از دنیا کاملا منحصر به خود ماست،

برداشت ما از دنیا کاملا منحصر به خود ماست، زیرا دیدگاه ما محصول تاریخچه و تجربه‌های ماست.

اگر می‌خواهیم همدلی نشان دهیم، باید بدانیم نقطه‌ای که ما تمام می‌شویم و دیگران شروع می‌شوند، کجاست.

آن مرهمی که شفا می‌دهد، برقراری ارتباط است.

اگر مشکلی را که برایم سخت است با شما درمیان بگذارم، ترجیح می‌دهم بگویید: «حتی نمی‌دانم الان باید چه بگویم. فقط خوشحالم که به من گفتی.»

همدلی ربطی به تسلی دادن و مرهم گذاشتن روی زخم دیگران ندارد، بلکه انتخابی شجاعانه است که در تاریکی دنیایی که پیش چشمش سیاه شده، در کنارش باشیم، نه اینکه با سرعت هرچه تمام‌تر بزنیم چراغ را روشن کنیم تا خودمان احساس بهتری پیدا کنیم.

وقتی می‌بینیم کسی ناراحت است یا عذاب می‌کشد، به‌عنوان انسان از روی غریزه سعی می‌کنیم اوضاع را بهتر کنیم.

تصمیم من این باشد که از راه همدلی با کسی ارتباط برقرار کنم، مجبورم با چیزی در درونم ارتباط برقرار کنم که با آن احساس آشناست

هنوز توی آن فاز بود، چون من هم هنوز توی آن فاز بودم. اما هرگز خود را تنها احساس نکردم.

. او فقط دستم را فشرد و گفت: «می‌دانم.»

چندبار طی پروازها به ساعتم نگاه کردم و به زیر گریه زدم. او فقط دستم را فشرد و گفت: «می‌دانم.»

مرسی که تا مرا دیدید از من پرسیدید حالم خوب است یا نه.

بازی روزگار را ببین! اگر شما که کتاب را در دست دارید همان خانمی هستید که آن روز در آنجا کار می‌کردید ــ مرسی که تا مرا دیدید از من پرسیدید حالم خوب است یا نه.

همدلی یعنی برقراری ارتباط با احساسات موجود در پشت آن تجربه، نه خود آن تجربه.

مردم غالبآ از من می‌پرسند چگونه می‌توانند با کسی همدلی کنند درحالی‌که خودشان هرگز بلایی را که سر او آمده، تجربه نکرده‌اند. دوباره تکرار می‌کنم، همدلی یعنی برقراری ارتباط با احساسات موجود در پشت آن تجربه، نه خود آن تجربه.