بریده‌هایی از کتاب رئیس زندگی خودت باش!

عذرخواهی بی‌ارزش: «ببخشید. دفعهٔ بعد به کارل نمی‌گم زمان تحویل پروژه رو بهم یادآوری کنه. چون اگه یادش بره همه کلافه می‌شیم.» نه، باید بهتر از این باشد. مثل یک آدم ضعیف رفتار نکنید. عذرخواهیِ رئیس زندگی: «متأسفم پروژه رو دیر تحویل دادم. کاملاً قبول دارم اشتباه کردم. از همین الان راهی پیدا کردم تا دیگه کارهام رو سر وقت انجام بدم. دفعهٔ بعد می‌تونید بیش از این ازم انتظار داشته باشید.»

اگر پروژه را به‌موقع تحویل ندادید، پیش از این‌که کسی دیگری دلیلش را جویا شود خودتان دست به کار شوید. حتماً خودتان بهتر از هرکسی دلیلش را می‌دانید پس چرا صبر کنید تا فرد دیگری سرزنش‌تان کرده و آن وقت، با زور و تقلا یک جواب برایش پیدا کنید؟ قبل از پاسخ به رئیس‌تان، به رئیس درون‌تان جواب دهید. باید دلیل اشتباه‌تان را بیابید تا بفهمید چه‌طور می‌توانید از آن جلوگیری کنید. همچنین برای یافتن دلیل اشتباه‌تان، واقع‌گرا و صادق باشید. از این جهت این را می‌گویم، چون گاهی ما از بهترین مکانیسم‌های دفاعی علیه خودمان استفاده می‌کنیم. مثلاً به خودتان می‌گویید: «پروژه رو انجام ندادم چون وقت کافی نداشتم.» شاید درست باشد. ولی به جای آن چه کردید؟ به مهمانی رفتید؟ با نامزدتان خوش گذراندید؟ سریال تماشا کردید؟ اگر جواب‌تان مثبت است، پس این‌ها دلیل واقعی تحویل ندادن پروژه است. شما کارتان را اولویت‌بندی نکردید. وقتی اشتباه می‌کنید، صادقانه از خودتان انتقاد کنید.

داستان باید اولویت ما باشد. مخاطب می‌تواند بفهمد چه اتفاقی افتاد؟ همه چیز واضح است؟ چون در غیر این صورت آن دوربین و نورپردازی پیشرفته و گلدان پس‌زمینه هیچ اهمیتی نخواهند داشت. باید بدانیم کِی داریم وقت را هدر می‌دهیم و نوبت عقب‌نشینی رسیده است. عقب‌نشینی بسیار مهم است.

داستان باید اولویت ما باشد. مخاطب می‌تواند بفهمد چه اتفاقی افتاد؟ همه چیز واضح است؟ چون در غیر این صورت آن دوربین و نورپردازی پیشرفته و گلدان پس‌زمینه هیچ اهمیتی نخواهند داشت. باید بدانیم کِی داریم وقت را هدر می‌دهیم و نوبت عقب‌نشینی رسیده است. عقب‌نشینی بسیار مهم است.

بهره‌وری مهم‌تر از غرور است. پیشرفت بهتر از تکبر است.

در آخر، فیلم‌برداری به بهترین شکل انجام شد. بله، سر خیلی‌ها داد زدیم، ولی هیچ‌کس ناراحت نشد. خوشبختانه آن روز اعضای تیم ما توانستند احساسات‌شان را کنار بگذارند، ولی همیشه اوضاع به این شکل پیش نمی‌رود.

یادتان باشد در مسیر موفقیت، ترس و ناراحتی فقط نقش سرعتگیر را دارند. به عنوان بن‌بست به آن‌ها نگاه نکنید.

فکر نکنید باید همه چیز را به همه بگویید. این به خودتان بستگی دارد که چه چیزی را بگویید و چه زمانی این کار را بکنید.

ذهن شما، قدرتمندترین ابزارتان است، ولی اگر بلد نباشید چه‌طور از آن استفاده کنید، فایده‌ای نخواهد داشت.

چرا فلان حس را دارید، چه چیزی باعث شد به فلان کار دست بزنید و چه‌طور می‌توانید به شیوه‌ای متفاوت فلان کار را انجام دهید.

پس معنا ندارد اجازه بدهی نظرهای منفی بقیه روی افکارت تأثیر بگذارند.

فتح افکار یعنی چه؟ اولاً یعنی باید لباس رزم فوق‌العاده‌ای بپوشید. همچنین باید بفهمید چرا فلان حس به سراغ‌تان آمده، چه چیزی باعث شده به فلان کار دست بزنید، چه چیزی منجر به آن واکنش‌های خاص شده و چه شرایطی شما را به سوی آن تصمیم ناخوشایند کشانده است.

اغلب دنبال این هستیم که آدم‌ها بر اساس خواسته‌های ما رفتار کنند و فراموش می‌کنیم روی خودمان تمرکز کنیم.

چیزی کار کن که کنترلش دست خودت است

راه‌حل واقعی این است که با تمام احساساتم، چه مثبت، چه منفی، راحت باشم. این مسأله کمکم کرد یاد بگیرم حتی در اوج ناراحتی هم خودم و زندگی‌ام را دوست داشته باشم. یاد گرفتم آدم می‌تواند غمگین باشد و یک روز بد، مساوی با افسردگی پیشرفته نیست. با گذشت زمان، یاد گرفتم ناراحتی را با رشد و آگاهی احساسی پیوند بزنم نه با وحشت.

تقدیم به کسی که شش سال پیش بودم. به تو گفتم که باید ادامه بدهی! ممنون که گوش کردی! ــ مترجم

انسان‌ها تمایل دارند مسائل ساده را به‌شدت پیچیده کنند، چون بیش از حد به همه چیز فکر می‌کنند. ولی اگر عقب‌نشینی کنید و اولویت‌هاتان را به یاد بیاورید، تصمیم‌گیری راحت‌تر می‌شود. در چنین موقعیت‌هایی باید از خود سؤالاتی اساسی کنید و در عین حال، اولویت‌هاتان را فراموش نکنید.

مادرم همیشه می‌گفت: «هرچه مردم بیش‌تر درباره‌ات بدانند، ضعیف‌تر می‌شوی.» کم‌کم فهمیدم حق با اوست. اول فکر می‌کردم فقط می‌خواهد غر بزند و در ذهنم حرف‌هایش را این‌طور ترجمه می‌کردم که نباید به کسی اعتماد کنم. ولی با گذشت زمان، یاد گرفتم بین اعتماد و آسیب‌پذیری بیش از حد، تفاوت وجود دارد. گاهی خوب و حتی لازم است در روابط‌تان کمی احساس آسیب‌پذیری کنید، ولی به نظر من هیچ‌کس نباید همه چیز را درباره‌ِ‌ی شما بداند. مادامی که نسبت به خودتان هوشیار باشید، اشکالی ندارد بعضی از نقاط ضعف و قوت‌تان را مثل راز نگه دارید.

فتح افکار یعنی چه؟ اولاً یعنی باید لباس رزم فوق‌العاده‌ای بپوشید. همچنین باید بفهمید چرا فلان حس به سراغ‌تان آمده، چه چیزی باعث شده به فلان کار دست بزنید، چه چیزی منجر به آن واکنش‌های خاص شده و چه شرایطی شما را به سوی آن تصمیم ناخوشایند کشانده است. وقتی تمام زیر و بم ذهن‌تان را کشف کردید، اساساً کد تقلب بازی زندگی‌تان را در دست دارید. فقط باید از این داده‌ها استفاده کنید تا به یک سلاح ذهنی اضافه، حمایتی قوی‌تر و گذرگاه‌های جدید دسترسی داشته باشید. توجه داشته باشید که گفتم بازی زندگی خودتان. چون ذهن هرکس متفاوت است. کدهای تلقبی که برای ذهن خودتان کشف کردید برای همهٔ انسان‌ها قابل استفاده نیست.

از خودتان بپرسید چرا فلان حس را دارید، چه چیزی باعث شد به فلان کار دست بزنید و چه‌طور می‌توانید به شیوه‌ای متفاوت فلان کار را انجام دهید. اطلاعاتی که به دست می‌آورید قدرتمندند، چون کمک‌تان می‌کنند به الگوها برسید و به شیوه‌ای مؤثر و کارآمد از ذهن‌تان استفاده کنید. بالاخره ذهن شما، قدرتمندترین ابزارتان است، ولی اگر بلد نباشید چه‌طور از آن استفاده کنید، فایده‌ای نخواهد داشت.