بریده‌هایی از کتاب رئیس زندگی خودت باش!

از این‌که چیزی بخواهید نترسید. نهایتش این است که جواب منفی می‌گیرید. فقط یادتان باشد لبخند بزنید و شجاع و تحسین‌برانگیز باشید.

ولی رئیس زندگی می‌داند برای رسیدن به موفقیت هیچ راه میان‌بری وجود ندارد.

بهترین معلم‌های دنیا کسانی هستند که خودشان هنوز دانش‌آموزند.

وقتی جرأت اشتباه کردن را پیدا کنید، اتفاقات فوق‌العاده‌ای می‌افتد. زمانی که به طور کامل اشتباه‌تان را می‌پذیرید، اطرافیان متوجه می‌شوند. پس خراب‌کاری کنید، به قاضی درون‌تان قدرت ببخشید، از خودتان انتقاد کنید و یک قدم به موفقیت نزدیک‌تر شوید.

حرف من این نیست که به ماشین تبدیل شوید و قلب‌تان را خاموش کنید. در اصل شما باید به مغزتان یاد بدهید که موقع انجام کار، کم‌تر بر عواطف تمرکز کند و بیش‌تر به بهره‌وری بیندیشد

چیزهای غیرقابل کنترل زیادی در زندگی وجود دارد و عصبانیت، هیچ فایده‌ای ندارد. ناتوانی درکنترل افراد و موقعیت‌ها از شما فردی ضعیف نمی‌سازد، بلکه کاری می‌کند به شیوه‌ای دیگر قدرت‌تان را پرورش دهید. اگر نمی‌توانید آدم‌ها را کنترل کنید باید واکنش خودتان را نسبت به آن‌ها کنترل کنید.

فتح افکار چیزی نیست که در یک شب بتوان به آن رسید. بلکه فرآیندی مستمر است که مدام به اصلاح و تطابق نیاز دارد. چون ذهن شما همواره در حال رشد و نمو است. باید سؤالات زیادی از خودتان کرده و صادقانه جواب‌ها را تحلیل کنید. از حالا به بعد از خودتان بپرسید چرا فلان حس را دارید، چه چیزی باعث شد به فلان کار دست بزنید و چه‌طور می‌توانید به شیوه‌ای متفاوت فلان کار را انجام دهید. اطلاعاتی که به دست می‌آورید قدرتمندند، چون کمک‌تان می‌کنند به الگوها برسید و به شیوه‌ای مؤثر و کارآمد از ذهن‌تان استفاده کنید. بالاخره ذهن شما، قدرتمندترین ابزارتان است، ولی اگر بلد نباشید چه‌طور از آن استفاده کنید، فایده‌ای نخواهد داشت.

یک رئیس واقعی درک می‌کند که چیزهای غیرقابل کنترل زیادی در زندگی وجود دارد و عصبانیت، هیچ فایده‌ای ندارد.

درد خوب است. اندوه خوب است. آن‌ها دانشی به شما می‌دهند تا با آن رشد کنید و با سختی‌های آینده روبه‌رو شوید.

صدایی آرام در وجود تک‌تک ماست که به دنبال لذت آنی است و ما را قانع می‌کند همه چیز را به بعداً موکول کنیم. در نتیجه، تا آخرین لحظه صبر می‌کنیم و بعد به سراغ تکالیف‌مان می‌رویم ی

رئیس زندگی خودت باش! کتاب برای زندگی بهتر

رئیس زندگی، هم در محیط‌های شخصی کارش را بلد است و هم در محیط‌های حرفه‌ای

یک بار آدم عاقلی به من گفت: «هرچه می‌خواهی خارج از حاشیهٔ امن زندگی‌ات است.»

اشتباه شما را یک قدم به موفقیت نزدیک‌تر می‌کند.

از بچگی ایده‌های خیلی بزرگی در سر داشتم. هیچ وقت با چیزهای ساده یا متوسط قانع نمی‌شدم، در نتیجه وقتی سراغ کاری می‌رفتم دلم می‌خواست بهترین‌ها و بزرگ‌ترین‌ها را خلق کنم. شرکت‌های خیلی زیادی دور و برمان بود و دلم نمی‌خواست فقط نام شرکتم به این فهرست طولانی اضافه شود. زمانم را صرف تغییر شرکت کردم، به این امید که امپراطوری‌ای بسازم که بتواند دنیا را فتح کند.

«کلمات دروغ می‌گویند، ولی عمل هم می‌تواند دروغ باشد. این ثبات رفتاری است که حقیقت را نشان می‌دهد.»

«روی چیزهایی که دوست‌شان داری تمرکز کن. به چیزهایی که از آن‌ها متنفری حمله نکن.»

به نظر من یکی از دلایلی که باعث شد به‌شدت تلاش کنم این است که مادرم تعریف و تمجیدهایش را در صندوقچه‌ای نگه می‌دارد و تنها بعضی اوقات درش را باز می‌کند. مثلاً به او زنگ می‌زنم و می‌گویم بزرگ‌ترین قرارداد عمرم را بسته‌ام و او این‌طوری جواب می‌دهد: «خیلی خوبه.» همین. او خوشحال است و به من افتخار می‌کند، ولی نیازی نمی‌بیند هر بار که کاری می‌کنم، برایم جشن بگیرد. این‌طوری تمام اهدافم را در نظر می‌گیرم و به خاطر شوق حاصل از یک سربلندی، از راهم منحرف نمی‌شوم.

بالا رفتن از یک نردبان به این معنا نیست که لازم نیست صعود از نردبانی دیگر را از پایین‌ترین پله آغاز کنید.

نادیده‌گرفتن مشکلات کوچک تأثیر زیادی روی بهره‌وری من می‌گذارد.