بریده‌هایی از کتاب قلب، تخم مرغ و همه چیزهای شکستنی

شاید بعضی وقت‌ها قدرت یعنی این‌که بدانی روزی همه‌چیز درست می‌شود و آن‌قدر منتظر بمانی تا هوا آفتابی شود و بتوانی بروی بیرون.

مثل این‌که تعطیلات مردم را خوشحال نمی‌کند. فقط یادمان می‌اندازد بقیهٔ روزهای سال چه‌قدر بیچاره‌ایم.

گیاهان هم احتیاج دارند کمی به حال خودشان باشند. خنده‌دار است، نه؟

بابا هم فهمید، شانه‌هایش آویزان شد و لبخند از روی لب‌هایش رفت. بدترین چیز دیدن لبخندی است که این‌طوری محو می‌شود.

چه‌طور می‌توانم به جواب برسم وقتی حتی سؤال را نمی‌دانم؟

معلوم شد که همیشه نمی‌توانی از چیزهای شکستنی محافظت کنی؛ قلب‌ها و تخم‌مرغ‌ها می‌شکنند، همه‌چیز تغییر می‌کند ولی تو ادامه می‌دهی. چون علم یعنی پرسیدن سؤال و زندگی یعنی نترسیدن از جواب.

اگر مامان بود سرش را تکان می‌داد و می‌گفت یه دانشمند هیچ‌وقت برای سؤال پرسیدن عذرخواهی نمی‌کنه. سؤال‌ها ما رو زنده نگه می‌دارن.

او را همان‌طوری که بود می‌خواستم، بی‌توجه به عالم و آدم.

نیازی به نوشتن ندارم. چون حالا می‌توانم حرف بزنم.

تکلیف ۱: دوروبَرتان را خوب ببینید

من درمورد گیاهان پایا بیشتر فکر کردم؛ دربارهٔ این‌که چه‌طور گاهی زندگی باید برود زیر زمین، خودش را دفن کند تا زنده بماند و این‌که شاید چیز بدی نباشد. فقط ضروری است و اشکالی ندارد.

داستان ارکیدهٔ لاجوردی را برایم تعریف کرد. مثل یک افسانه یا داستان اسطوره‌ای تعریفش کرد. «این گل با وجود مواد شیمیایی سمی، نجات پیدا کرد و مرگ رو تبدیل کرد به یه چیز قشنگ. ناتالی، مزرعهٔ معجزه، قشنگ‌ترین جای دنیاست.»

شاید بعضی وقت‌ها قدرت یعنی این‌که بدانی روزی همه‌چیز درست می‌شود و آن‌قدر منتظر بمانی تا هوا آفتابی شود و بتوانی بروی بیرون.

چون وقتی معنای کلمه‌ای را بفهمی، مال خودت می‌شود، بخشی از وجودت.

بابا همیشه به مامان می‌گوید، وضعیت و این‌طوری مشکلات را بیش از حد بزرگ می‌کند. فکر می‌کند این وضعیت واقعاً اذیتم می‌کند، البته درست فکر می‌کند.

است. مثل این‌که تعطیلات مردم را خوشحال نمی‌کند. فقط یادمان می‌اندازد بقیهٔ روزهای سال چه‌قدر بیچاره‌ایم.

شاید زیاد عجیب نباشد که سرما این‌قدر قدرت دارد. شاید بعضی وقت‌ها قدرت یعنی این‌که بدانی روزی همه‌چیز درست می‌شود و آن‌قدر منتظر بمانی تا هوا آفتابی شود و بتوانی بروی بیرون.