بریده‌هایی از کتاب قصه ها عوض می شوند؛ علاء الدین

«سلام هزارتا علاءالدین! سلام هزارتا اِیبی! سلام هزارتا شازده! سلام هزارتا خودم!» تصور می‌کنم اگر هزارتا جونا وجود داشته باشد، در کل جهان با کمبود کچاپ مواجه می‌شویم.

هیچ راهی نمانده تا من باعث ازدواج علاءالدین و شاهزاده‌خانم شوم. البته من تا آزادکردن ماری‌رُز تسلیم نمی‌شوم؛ خودم همه‌چیز را خراب کردم و خودم هم درستش می‌کنم. فقط نمی‌دانم چه‌طور...

مسابقات کتاب‌خوانی را فراموش کنید! اگر مسابقات سؤال پرسیدن باشد، جونا حتماً برنده‌اش می‌شود.

بله! درست است. او دنبال علاءالدین است. او می‌تواند علاءالدین را به غار بیاورد و او را مجبور کند چراغ جادویی را پیدا کند. اما علاءالدین اینجا نیست، چون من خون‌دماغش کردم. ای بابا!

هیجان می‌گویم: «شنیدی جونا؟» «اینکه بهش گفت علاءالدین؟» «آره. می‌دونی معنیش چیه؟» «اینکه اسمش علاءالدینه؟» «آره دیگه! این یعنی ما توی چه داستانی هستیم؟» جونا لبش را گاز می‌گیرد و کمی فکر می‌کند. «جک و لوبیای سحرآمیز؟» با کف دست به پیشانی‌ام می‌کوبم. «جونا!»

الو؟ جونا خان! تو نمی‌دانی این قضیه چه‌قدر مهم است؟

تقدیم به استاد عزیزم دکتر رامین آموخته که من را با کلمات آشتی دادند.