بریده‌هایی از کتاب ترس ها و مزخرفات ذهنی

اگر واقعا می‌خواهید بدانید که چه حسی به یک شخص دارید، به این فکر کنید که اگر نامه‌ای غیرمنتظره از آن شخص را جلوی پادری خانه‌تان ببینید چه حسی پیدا می‌کنید.

در دوران کودکی پذیرفتن این اعتقادات در اوج خود قرار دارد و به همین دلیل ادیان پیش از هر چیز عزم خود را جزم نموده‌اند که سال‌های ابتدایی حیات انسان را به تملک خود درآورند. نتیجه این است که ایمان، حتی بیشتر از معجزاتی که از آن‌ها سخن می‌گوید، عقلانیت را زیر سوال می‌برد، زیرا هنگامی که در دوران کودکی با تکرار بسیار، اصول و قواعدی را به فرد دیکته کنند و تمام راه‌های شک و تردید را بسته نگه دارند، آثاری که در ذهن فرد به جا می‌گذارد چنان عمیق است که می‌توان گفت همان‌طوری که آن شخص به وجود خودش اطمینان دارد، در وجود آن اصول نیز تردیدی به خود راه نمی‌دهد، و به ندرت و احتمالاً یکی در میان هزاران نفر یافت می‌شود که به عقلش رجوع می‌کند و از خود می‌پرسد: تا چه میزان مسائلی که آموختم حقیقت دارد؟

ماوراءالطبیعهٔ عوام‌الناس، حالت انحصاری به خود گرفته و طوری از ابتدای کودکی عمیق و مداوم در مغزشان جا افتاده که شاید تنها معجزه‌ای بتواند آن‌ها را از سرشان بیرون آورد، وگرنه تا ابد در ذهنشان باقی می‌ماند و آن‌ها را از داشتن اندیشه‌ای مستقل و قضاوتی بدون پیش‌داوری - نوعی توانایی که بشر را از سایر حیوانات متمایز می‌سازد - محروم و عقل‌شان را کرخت می‌سازد.

پول، عامل خوشبختی انسان در عالم مادی است، بنابراین فردی که نمی‌تواند با یک قطعهٔ موسیقی به سعادت برسد تمام روح خود را به پول می‌فروشد.

فلسفه برای همه مناسب نیست.

استفاده از واژهٔ person که به معنی شخص می‌باشد، برای تعریف هویت فردی انسان بسیار بجا و مناسب است، زیرا این کلمه در اصل به معنای نقابی است که بازیگران به چهره می‌زنند، حقیقت این است که هیچ‌کس آن‌گونه که نشان می‌دهد نیست. ما همیشه نقابی بر چهره داریم و دائماً در حال نقش بازی کردن هستیم.

به گمانم شعار پزشکان نیز چنین است: استفاده از دارو را در همه‌جا رواج دهید هرچند منجر به نابودی جهان شود

تفاوت اساسی میان ادیان در اعتقاد آن‌ها به تک خدایی، چند خدایی، همه‌خدایی یا بی‌خدایی نیست، بلکه در این است که کدامیک از فلسفهٔ خوش‌بینی پیروی می‌کنند و کدامیک از فلسفهٔ بدبینی.

اما در حقیقت، هر فریبی، هرچند مقدس، باز هم یک فریب است.

شخصی که دوست ندارد در دستهٔ عوام‌الناس قرار بگیرد باید بیشتر از معرفت بهره ببرد و بر احساسات شدیدی که ناشی از اراده است غلبه کند.

برای شیرفهم کردن عوام‌الناس باید حقیقت را در لفافهٔ داستان و افسانه پیچاند.

دین تنها وسیله‌ای است که به واسطهٔ آن می‌شود برخی از مفاهیم عالی زندگی را به مغز خام عوام حالی کرد

اگر واقعا می‌خواهید بدانید که چه حسی به یک شخص دارید، به این فکر کنید که اگر نامه‌ای غیرمنتظره از آن شخص را جلوی پادری خانه‌تان ببینید چه حسی پیدا می‌کنید.

اکثریت مردم تاب پذیرش حقیقت بی‌پرده و ناب را ندارند، دقیقاً به همان شکلی که ما قادر به تنفس اکسیژن خالص نیستیم.

فلسفه یک دانش محسوب می‌شود، تنها با آن‌چه می‌توان شناخت سر و کار دارد و ارتباطی با اعتقادات ندارد. حتی اگر در نظر شخصی این امر متفاوت و وارونه به نظر برسد باز هم ایمان را زیر سوال نمی‌برد، زیرا ماهیت ایمان، آموختن آن چیزی است که نیازی به شناخت ندارد. اگر این‌گونه بود دیگر ایمان یک مقولهٔ بی‌فایده و مضحک به نظر می‌رسید، مانند فردی که بخواهد یک مسئلهٔ ریاضی را با ایمان حل نماید.

سادگی، نمایانگر حقیقت است. حقیقت عریان برای اینکه بتواند به شکل صحیح و بدون نیاز به پیچیدن در لفافهٔ حکایات و اسطوره یا یک مشت دروغ به ذهن انسان راه پیدا کند، باید ساده و بدون هرگونه پیچیدگی باشد، یعنی به صورت عریان و بدون هیچ لباس و لفافه‌ای.

دین یک ابزار عالی برای رام کردن و تربیت کردن حیوان دوپای منحرف، کند ذهن و شرور باشد، اما در حقیقت، هر فریبی، هرچند مقدس، باز هم یک فریب است. دین مجموعه‌ای از دروغ‌ها و ابزاری عجیب برای القای زهد و پرهیزکاری است. پرچمی که من به آن سوگند وفاداری یاد کردم، پرچم حقیقت است، در همه حال به آن وفادار خواهم ماند و نتیجهٔ حاصله‌اش برایم تفاوتی ندارد. اگر دین را یک دشمن بپنداریم...

حقیقت را رواج دهید، حتی اگر به بهای نابودی جهان باشد.

خصوصیات انسان این است که اجازهٔ نمایان شدن درونیاتش را نمی‌دهد. حتی بزرگ‌ترین نوابغ نیز در برخی زمینه‌ها و علوم، جاهل و ناآگاه هستند و به این صورت به جهل ذاتی بشریت در خود اعتراف می‌کنند.

بزرگ‌ترین شوربختی که متوجه شایستگی عقلی می‌شود این است که میزان خوب بودن آن باید توسط کسانی ارزیابی شود که تنها آثار بد تولید می‌کنند. در حقیقت این شوربختی از آن‌جایی سرچشمه می‌گیرد که شایستگان باید تاج شایستگی را توسط دستان قضاوت انسان‌های متوسطی دریافت کنند که تنها قدرتشان قدرت بچه‌دار شدن است.