بریده‌هایی از کتاب ترس ها و مزخرفات ذهنی

دهان هر فرد افکار او را آشکار می‌سازد و چهرهٔ وی طبیعتش را.

تمام انسان‌ها در درون خویش دارای صفات بد اخلاقی هستند، حتی بهترین و شاخص‌ترین انسان‌ها نیز گاهی اوقات با بروز عیوب درونی‌شان تعجبمان را برمی‌انگیزند. در میان بشریت، شرارت و نقصان درجات مختلفی دارد، اما هیچ انسانی از آن‌ها بی‌بهره نیست.

دموفلس: هرچه گفتی به این معناست که عوام‌الناس تمایلی برای دست کشیدن از عقاید خویش و پذیرفتن آموخته‌هایت ندارند. فیلالتس: عقاید آن‌ها بر پایهٔ منطق استوار نشده است. اگر این‌گونه بود می‌شد با استدلال منطقی به جنگ آن رفت و با شرایطی برابر به مبارزه با آن پرداخت. بر همگان روشن است که ادیان به منطق علاقه‌ای نشان نمی‌دهند و معتقد به ایمانی بر مبنای وحی هستند. در دوران کودکی پذیرفتن این اعتقادات در اوج خود قرار دارد و به همین دلیل ادیان پیش از هر چیز عزم خود را جزم نموده‌اند که سال‌های ابتدایی حیات انسان را به تملک خود درآورند. نتیجه این است که ایمان، حتی بیشتر از معجزاتی که از آن‌ها سخن می‌گوید، عقلانیت را زیر سوال می‌برد، زیرا هنگامی که در دوران کودکی با تکرار بسیار، اصول و قواعدی را به فرد دیکته کنند و تمام راه‌های شک و تردید را بسته نگه دارند، آثاری که در ذهن فرد به جا می‌گذارد چنان عمیق است که می‌توان گفت همان‌طوری که آن شخص به وجود خودش اطمینان دارد، در وجود آن اصول نیز تردیدی به خود راه نمی‌دهد، و به ندرت و احتمالاً یکی در میان هزاران نفر یافت می‌شود که به عقلش رجوع می‌کند و از خود می‌پرسد: تا چه میزان مسائلی که آموختم حقیقت دارد؟

بدون هیچ استثنایی تمام انسان‌ها در درون خویش دارای صفات بد اخلاقی هستند، حتی بهترین و شاخص‌ترین انسان‌ها نیز گاهی اوقات با بروز عیوب درونی‌شان تعجبمان را برمی‌انگیزند. در میان بشریت، شرارت و نقصان درجات مختلفی دارد، اما هیچ انسانی از آن‌ها بی‌بهره نیست.

حقیقت را رواج دهید، حتی اگر به بهای نابودی جهان باشد.

در میان بشریت، شرارت و نقصان درجات مختلفی دارد، اما هیچ انسانی از آن‌ها بی‌بهره نیست.

اعلام ناگهانی یک خبر مسرت‌بخش می‌تواند منجر به مرگ شود، شاید علت آن این است که شادی و اندوه هر دو به آن‌چه می‌خواهیم و آن‌چه به دست می‌آوریم مربوط هستند، ممکن است در سعادت به سر بریم، اما نسبت به آن بی‌خبر باشیم، زیرا شادی همان فقدان درد و رنج و گرفتاری است، در حالی که درد یا اندوه مقوله‌هایی قابل لمس هستند.

امید به معنای اشتیاق به واقعه‌ای است که محتمل بر اتفاق است. کسی که امید ندارد گرفتار ترس نمی‌شود، در اصطلاح به چنین شخصی ناامید گفته می‌شود. انسان به طور طبیعی ممکن است انتظار داشته باشد امری که آرزوی آن را دارد محقق شود، و به همین علت به روی دادن آن امر باور دارد. اگر این ویژگی مفید و آرامش‌بخش در سرشت انسان با ناکامی‌های پیاپی از میان برود، و فرد به این نتیجه برسد که اتفاقاتی که پیوسته روی می‌دهد در جهت آرزوهای او نیست و آن چه می‌خواهد هرگز روی نخواهد داد، دچار احساسی می‌شود که به آن یأس می‌گوییم.

باشد. حقارت شخصیت از فقدان دانایی سرچشمه می‌گیرد

بر همگان روشن است که ادیان به منطق علاقه‌ای نشان نمی‌دهند و معتقد به ایمانی بر مبنای وحی هستند.

سعادت انسان را می‌توان با درختان مقایسه نمود. هر هنگام که از دور به تماشای آن‌ها می‌نشینی بسیار زیبا و دلنشین به نظر می‌رسند، اما وقتی به میان آن‌ها می‌روی این زیبایی محو می‌شود و دیگر قادر به تماشای آن نیستی. دلیل حسادت ورزیدن ما به دیگران نیز همین است.

۹ پول، عامل خوشبختی انسان در عالم مادی است، بنابراین فردی که نمی‌تواند با یک قطعهٔ موسیقی به سعادت برسد تمام روح خود را به پول می‌فروشد.

انسان در عمق پنهانی خویش، حیوانی وحشی و ترسناک است. ما این حیوان وحشی را در قالب تمدن به حالت رام شده می‌شناسیم و به همین علت زمانی که با طبیعت واقعی‌اش روبه‌رو می‌شویم یکه می‌خوریم و انگشت به دهان می‌مانیم. اگر به هر دلیلی پیچ و مهرهٔ دستگاه قانون از هم باز شود و هرج و مرج حاکم شود، این حیوان وحشی، طبیعت واقعی خود را نشان می‌دهد. اما برای درک کامل این امر نیازی نیست که تا زمان بروز چنین حادثه‌ای صبر کنید، از دوران باستان تا کنون هزاران هزار اتفاق مشابه رخ داده است که برای قانع شدنتان کفایت می‌کنند و شما را به این نتیجه می‌رسانند که انسان در درنده‌خویی، قساوت و بی‌رحمی دست کمی از ببر و کفتار ندارد.

برای شیرفهم کردن عوام‌الناس باید حقیقت را در لفافهٔ داستان و افسانه پیچاند. همان‌طور که کانت بیان کرده این اصل به مانند یک بیرق باید همیشه در نسیم به اهتزار درآید و پیش روی همه باشد. فرقی نمی‌کند کدام پیغام‌رسان به مرحلهٔ نهایی برسد، چیزی که اهمیت دارد این است که پیغام به درستی منتقل شود. حقیقت پوشیده در داستان‌ها و افسانه‌ها، در هر زمان و هر مکانی و برای تمامی انسان‌ها جایگزین مناسبی برای خود حقیقتی است که دست یافتن به آن درک بالایی می‌خواهد.

دین تنها وسیله‌ای است که به واسطهٔ آن می‌شود برخی از مفاهیم عالی زندگی را به مغز خام عوام حالی کرد و درست به همان اندازه‌ای که مشاغل سختشان در ذهنشان حک شده این مفاهیم را نیز برایشان جا انداخت.

در اسطوره‌ها به این موضوع اشاره شده که کرونوس سنگ می‌خورده و آن‌ها را هضم می‌کرده. گمان می‌کنم که معنا و مفهوم آن این باشد که زمان همه‌چیز را در خود حل می‌کند جز رنج، اندوه، شکست و مصیبت.

اگر توانایی‌هایتان در حدی متوسط است، تواضع پیشه کنید، اما اگر دارای استعدادهای بیشمار هستید، تواضع، نشان دهندهٔ دورویی شماست

مادری برای تعلیم و تربیت فرزندانش کتاب‌هایی از افسانه‌ها و مثل‌ها می‌خواند، اما خیلی زود دختر بزرگش که خیلی باهوش بود و بیشتر از سنش می‌فهمید به او گفت: «این کتاب‌ها به درد ما نمی‌خورند، آن‌ها خیلی بچه‌گانه و در عین حال احمقانه‌اند. این افسانه‌ها می‌خواهند ما باور کنیم که روباه‌ها، گرگ‌ها و زاغ‌ها می‌توانند حرف بزنند، ما دیگر بزرگ شده‌ایم و این چرندیات را باور نمی‌کنیم.» کیست که در این جوان سرشار از امید، قادر به دیدن خردگرایی پر نور آینده نباشد؟

در زبان اسپانیایی Viva muchos anos یک احوالپرسی ساده است که در آن برای یکدیگر آرزوی عمری طولانی می‌کنند. علت آن را می‌توان بدین صورت تشریح کرد که این امر به این خاطر نیست که انسان نسبت به حیات خود معرفتی دارد، بلکه علت آن را می‌توان در ذات انسان جستجو کرد، یعنی همان ارادهٔ گرایش به زیستن.

مقولهٔ عادت از سکونی نشات می‌گیرد که خواهان بی‌اثر کردن نیروی ذهن و اراده و دوری گزیدن از مشکلات و خطری است که برخی اوقات به انجام رفتاری جدید منجر می‌شود، و این‌گونه به ما این اجازه را می‌دهد که همان رفتار گذشته را دوباره و دوباره تکرار کنیم، یعنی همان کاری که ممکن است صدها بار انجام داده باشیم و نتیجهٔ آن را هم دیده باشیم.