بریده‌هایی از کتاب بیمار خاموش

هدف از درمان اصلاح گذشته نیست، هدف توانمندساختن بیمار برای رویارویی با گذشته‌ی خود و سوگواری بر آن است.

با این‌که ذاتا صادق نیستم‌، اما گاهی برحسب اتفاق صداقت به خرج می‌‌دهم.

«انتخاب یک معشوق با انتخاب یک درمانگر فرق داره، برای این‌که باید از خودمان بپرسیم آیا این فرد می‌تواند با من صادق باشد، به انتقاداتم گوش دهد، اشتباهاتش را بپذیرد و قول‌های غیر‌ممکن ندهد؟»

موسیقی از تأثیرگذارترین ابزارهای درمانیه. معجزه موسیقی حیوان وحشی رو هم اهلی می‌کنه.

به نوعی چنگ‌زدن به دانه‌های برفی که در حال ذوب‌شدن هستند و دارند ناپدید می‌شوند، مانند چنگ‌زدن به خوشبختی است

خشم‌های غیرقابل پیش‌بینی پدرم، هر موقعیت پیش‌وپا افتاده‌ای را به شکل باالقوه‌ای به یک میدان مین بدل می‌کرد. یک اظهارنظر متفاوت یا کوچک‌ترین مخالفتی با او، به عصبانیت شدید وی منجر می‌شد و سلسله انفجارهایی را پدید می‌آورد که جان سالم به‌در بردن از آن محال بود.

وقتی بزرگ شدم، احساس ناراحتی، ترس و اضطراب داشتم. به نظرم می‌رسید که انگار قدمت این اضطراب من، به پیش از تولدم بازمی‌گردد و گویی مستقل از من وجود دارد، اما به گمانم به رابطه‌ام با پدرم مربوط بود، چراکه هیچ‌گاه درکنار او احساس امنیت نمی‌کردم.

شخصیت ما نه تنها در انزوا شکل نمی‌گیرد، بلکه برای شکل‌گیری و تکامل باید با افراد مختلف در ارتباط باشد، چون‌که شخصیت انسان به‌طور ناخودآگاه تنها از طریق برقراری ارتباط با دیگران مثل والدینمان کامل می‌شود. این مسأله به دلایل واضح و مشخصی می‌تواند ترسناک باشد. چه کسی می‌داند در آن زمان که چیزی از آن به‌خاطر نداریم، چه‌قدر به ما توهین شده و چه‌قدر تحقیر شدیم و چه شکنجه‌هایی را تحمل کرده‌ایم؟

اثرات عاطفی زخم‌های روانی در کودکان و این‌که چگونه در بزرگسالی بروز پیدا می‌‌کنند. تصور کن صدای پدرت را، یگانه کسی که برای بقایت به او نیازمندی، بشنوی که آرزوی مرگ تو را می‌‌کند. چه‌قدر این می‌‌تواند به یک کودک آسیب برساند. عزت نفست را درهم می‌‌شکند و دردی جانکاه بر سرت آوار می‌‌کند دردی که فراتر از تحمل و عواطف توست، پس آن را می‌‌بلعی و صدایش را خفه و دفن می‌‌کنی. در طول زمان ارتباطت را با سرچشمه‌ی زخم‌هایت از دست می‌دهی و خودت را از مسببانش جدا می‌‌کنی و همه را از یاد می‌‌بری، اما یک روز، خشم و دردت را مثل آتشی خفته در بطن اژدها، بیرون می‌‌دهی و اسلحه‌ای در دست می‌‌گیری و تلافی همه آن‌ها را نه بر سرِ پدر مرده و از یاد رفته‌ات، بلکه بر سر همسرت درمی‌آوری، مردی که جای او را در زندگی تو گرفته، عاشق توست و بسترت را با تو شریک شده. پنج بار به سرش شلیک می‌‌کنی و بدون این‌که دلیلش را بدانی او را به قتل می‌رسانی.

یک روان‌پزشک برجسته در زمینه سوءاستفاده جنسی یک بار به من گفت که سی‌سال در مورد کودک‌آزار‌ها مشغول تحقیقات بوده و ندیده که حتی یک نفرشان قربانی کودک‌آزاری نباشد. البته این بدان معنا نیست که همه کودکانی که مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند، خودشان در آینده متجاوز و کودک‌آزار می‌شوند، اما برای کسی که مورد سوءاستفاده قرار نگرفته است، غیرممکن است که مرتکب چنین جنایتی شود. هیچ‌کس شرور به دنیا نمی‌آید. به قول وینیکوت: «کودک نمی‌تواند از مادرش متنفر باشد، بدون این‌که مادر ابتدا از کودک متنفر شود.»