بریده‌هایی از کتاب شاید عروس دریایی

هر وقت به آن دو روز فکر می‌کنم، به فاصلهٔ بین رفتن تو و خبردار شدن من، یاد ستاره‌ها می‌افتم. می‌دانستی چهار سال طول می‌کشد تا نور نزدیک‌ترین ستاره به ما برسد؟ یعنی وقتی آن را می‌بینیم، وقتی ستاره‌ای را می‌بینیم، درواقع داریم گذشته‌اش را نگاه می‌کنیم. تمام آن ستاره‌های چشمک‌زن، همهٔ ستاره‌های آسمان، ممکن است قبلاً از بین رفته باشند، ممکن است در این لحظه، آسمان ستاره‌ای نداشته باشد؛ اما ما حتی نمی‌دانیم.

انگار همه‌چیز تمام شده و ما باید به زندگی ادامه بدهیم.

اگر آدم ساکتی باشی، نامرئی می‌شوی!

اگر آدم ساکتی باشی، نامرئی می‌شوی! همیشه تصور می‌کردم مردم با چشم‌هایشان می‌بینند

«هر چیزی معنا نداره زو. بعضی‌وقتا بعضی اتفاقا بدون دلیل رُخ می‌دن».

یک روز او ویدئویی نشانمان داد که در آن، دانشمندی چیزی را که «شگفت‌آورترین حقیقت» می‌نامید، توضیح می‌داد. او می‌گفت همهٔ موجودات زنده از اتم‌های ستارگانی که سقوط کرده‌اند، به وجود آمده‌اند؛ بنابراین، ستاره‌ها در درون ما هستند. ما از ذرات ستارگان ساخته شده‌ایم.

دیگر مطمئن شده بودم که می‌خواهم همین کار را انجام بدهم؛ می‌خواستم خودم را به استرالیا برسانم.

ماهی برقی دیگری رد شد، او آن‌قدر سریع به‌سمتش حرکت کرد که باعث شد روی «سارا جانستون»، دانش‌آموز جدید، آب پاشیده شود.

اگر به‌مدت کافی به عروس‌های دریایی نگاه کنید، تپش قلبشان را احساس می‌کنید.

اگر موجودی، زهر داشته باشد، دلیل بر بد بودنش نیست. زهر نوعی حفاظت از خود است. هرقدر حیوان، ضعیف‌تر باشد، نیاز بیشتری به حفاظت از خودش دارد. بنابراین هرچه زهر حیوانی بیشتر باشد، ما باید بیشتر آن را ببخشیم؛ چون نیاز بیشتری به آن زهر دارد.

گاهی‌وقت‌ها اگر بخواهی بعضی چیزها تغییر کنند، حتی نمی‌توانی اتاقی را که در آن هستی، تحمل کنی.

داستان‌های ما برای مدتی طولانی آن‌قدر شبیه هم بود که اصلاً باعث شد فکر کنیم داستانمان مشترک است؛ اما این‌طور نبود.

می‌دانستی چهار سال طول می‌کشد تا نور نزدیک‌ترین ستاره به ما برسد؟ یعنی وقتی آن را می‌بینیم، وقتی ستاره‌ای را می‌بینیم، درواقع داریم گذشته‌اش را نگاه می‌کنیم. تمام آن ستاره‌های چشمک‌زن، همهٔ ستاره‌های آسمان، ممکن است قبلاً از بین رفته باشند، ممکن است در این لحظه، آسمان ستاره‌ای نداشته باشد؛ اما ما حتی نمی‌دانیم.

برای خداحافظی با کسی که دوستش داری، هیچ راهِ از پیش‌تعیین‌شده‌ای نیست. تنها مسئلهٔ مهم اینه که تو بخشی از اونا رو توی وجودت نگه داری.

از اینکه کاری برای درست‌کردن شرایط نمی‌کردند و تسلیم شده بودند، بیزار بودم.

آن‌طور که دیگران فکر می‌کنند، کار من اجتناب از صحبت کردن نیست. فقط تصمیم گرفته‌ام حالا که مجبور نیستم، دنیا را با کلماتم پُر نکنم. این دقیقاً برخلاف وِراجی‌هایی است که به آن عادت داشتم و بهتر از چیزی است که دیگران آن را کم‌گویی می‌نامند و از من هم انتظار دارند لااقل چیزهایی بگویم.

آن‌طور که دیگران فکر می‌کنند، کار من اجتناب از صحبت کردن نیست. فقط تصمیم گرفته‌ام حالا که مجبور نیستم، دنیا را با کلماتم پُر نکنم. این دقیقاً برخلاف وِراجی‌هایی است که به آن عادت داشتم و بهتر از چیزی است که دیگران آن را کم‌گویی می‌نامند و از من هم انتظار دارند لااقل چیزهایی بگویم.

«وقتی حرفت رو از طریق کامپیوتر یا گوشی می‌گی، اغلب سوءتفاهم پیش میاد؛ ولی وقتی فقط تو و یکی دیگه باهم نشستین و تو حرفت رو می‌زنی، احتمالش خیلی بیشتره که منظورت رو بفهمن.»

حاضرم شرط ببندم که صحبت‌های کوتاه تابه‌حال دوستی‌های زیادی را به‌هم زده است؛ خیلی بیشتر از سکوت و حرف‌نزدن.

فکر کردن به تنهاییِ باورنکردنی تو سخت است.