بریده‌هایی از کتاب شاید عروس دریایی

وقتی از هیچ کلمه‌ای استفاده نمی‌کنی، پنهان‌کردن رازهایت خیلی‌خیلی آسان‌تر می‌شود.

فهمیدم همیشه داستان هر کسی با دیگران متفاوت است. هرگز دو نفر تا ابد باهم نمی‌مانند، هرچند مدتی فکر کرده باشند این کار شدنی است.

ناراحتی خطرناک است؛ ناراحتی می‌تواند همه‌چیز را ویران کند. تنها چیزی که الآن می‌تواند مانعم شود، ناراحتی است.

شاید به‌جای اینکه حس کنیم ذره‌ای غبار هستیم، به خاطر بیاوریم که از ستاره‌ها ساخته شده‌ایم.

چند سال پیش سعی کردم وادارش کنم «زی» صدایم کند، کوتاه‌ترین اسم دنیا، اما او قبول نکرد.

خانم «ترتن» می‌گوید اگر ۸۰ سال عمر کنی، قلبت سه میلیارد بار می‌تپد.

اما به‌همین‌زودی، پیشرفت خواهم کرد.

اگر نیاز دارید حرف مهمی بزنید، رودررو صحبت کنید

«خداحافظی‌کردن مهمه. به ما اجازه می‌ده زندگی رو دوباره شروع کنیم.»

ما چه چیزهایی می‌دانیم؟ چه چیزهایی نمی‌دانیم؟ چرا این مسائل اهمیت دارد؟

برای انجام هر کاری، باید باور داشته باشید که می‌توانید.

تو چشم‌هایت را تاب می‌دهی و می‌گویی: «نه، نادون! چاک تِیلورز مارک نازترین کفش‌های کتونیه. تو واقعاً هیچی نمی‌دونی، نه؟» معلوم است که خیلی چیزها را می‌دانم. فقط شاید دربارهٔ کفش‌های مختلف چیزی بلد نباشم؛ همین.

«گاهی بعضی چیزها بی‌دلیل رُخ می‌دهند»، جواب خوبی نیست. اصلاً پایهٔ علمی ندارد؛ اما چند هفته، تنها چیزی که می‌شنیدم، همین بود. تا آن روز که در اتاق زیرزمین ایستادم و به عروس دریایی پشت شیشه نگاه کردم.

«البته، همیشه فکر می‌کنم باید به آدمایی توی سن‌وسال تو، یادآوری کنم که: لطفاً این کارو با موبایل یا ایمیل انجام ندین. اگه نیاز دارین حرف مهمی بزنین، رودررو حرف بزنین.» رودررو. آره؟ من می‌خواهم با کسی حرف بزنم که آن‌وَرِ دنیاست. دکتر لِگز گفت: «من برای این حرفم دلیل دارم سوزان. می‌دونستی بیشتر ارتباط ما با دیگران غیرکلامیه؟» با خودم فکر کردم بعضی از ما بدون استفاده از کلمات ارتباط برقرار می‌کنیم؛ چون استفاده از کلمات، همیشه روش خوبی نیست. لااقل برای من روش خوبی نبود.

اگر موجودی، زهر داشته باشد، دلیل بر بد بودنش نیست. زهر نوعی حفاظت از خود است. هرقدر حیوان، ضعیف‌تر باشد، نیاز بیشتری به حفاظت از خودش دارد. بنابراین هرچه زهر حیوانی بیشتر باشد، ما باید بیشتر آن را ببخشیم؛ چون نیاز بیشتری به آن زهر دارد.

تا کلاس ریاضی، بقیهٔ راه را در سکوت گذراندیم، اما این بهترین نوع سکوت بود. سکوتی از نوعِ حرف‌نزدن. خیلی‌ها این‌جور سکوت را درک نمی‌کنند.

«چیزی به اسم کلمات جادویی وجود نداره. برای خداحافظی با کسی که دوستش داری، هیچ راهِ از پیش‌تعیین‌شده‌ای نیست. تنها مسئلهٔ مهم اینه که تو بخشی از اونا رو توی وجودت نگه داری.»

هر وقت به آن دو روز فکر می‌کنم، به فاصلهٔ بین رفتن تو و خبردار شدن من، یاد ستاره‌ها می‌افتم. می‌دانستی چهار سال طول می‌کشد تا نور نزدیک‌ترین ستاره به ما برسد؟ یعنی وقتی آن را می‌بینیم، وقتی ستاره‌ای را می‌بینیم، درواقع داریم گذشته‌اش را نگاه می‌کنیم. تمام آن ستاره‌های چشمک‌زن، همهٔ ستاره‌های آسمان، ممکن است قبلاً از بین رفته باشند، ممکن است در این لحظه، آسمان ستاره‌ای نداشته باشد؛ اما ما حتی نمی‌دانیم.

هیچ‌کس متوجه نشد؛ هیچ‌کس.

بعضی قلب‌ها فقط ۴۱۲ میلیون بار می‌زنند. ممکن است گمان کنی که خُب، اینکه خیلی زیاد است! اما حقیقت این است که این عدد، فقط می‌شود ۱۲ سال.