بریده‌هایی از کتاب بازگشت

در حدیثی هست که بیچاره‌ترین مردم کسی است که با اعمال خوب وارد صحرای محشر شود مثلاً در نماز و حج و... مشکلی نداشته باشد و جزو بهشتیان قرار گیرد اما زمانی که قصد ورود به بهشت می‌کند، گروهی از مردم مانع او می‌شوند. علت را جویا می‌شود و می‌شنود که حقوق آن‌ها را از بین برده. در آن لحظه از فرشتگان کمک می‌خواهد. آن‌ها می‌گویند: حلالیت بگیر یعنی قسمتی از اعمال خوب خود را به آن‌ها بده تا حلالت کنند. وقتی این کار را می‌کند متوجه می‌شوند دیگر هیچ عمل خوبی برایش نمانده و...‌(برگرفته از سخنرانی استاد دکتر رفیعی در برنامه سمت خدا- شبیه این روایت در بحارالانوار جلد ۷۲ صفحه ۶)

د به این نتیجه رسیده بود که عامل خیلی از گرفتاری‌های ما ضایع کردن نعمت‌های خداست.

حتی از آیه ۱۴۷ سوره نساء برداشت می‌شود که: اگر اهل شکرگزاری و ایمان باشید، خداوند نیازی به عذاب شما ندارد.

در روایات هست که در زمان قضاوت بین مردم، شیطان همنشین انسان است. یعنی این کار فوق العاده سخت و مهم است. چرا که پای آبروی انسان‌ها در میان است.

امام کاظم (ع) فرمودند: کسی که بر نعمتی حمد و تشکر از خدا را انجام دهد و الحمدلله بگوید، او را شکرگذاری کرده و این حمد از آن نعمتی که به او داده شده بالاتر است. (بحار ج ۷۱ ص ۳۱.)

شکر زبانی و عملی نعمت‌های خداوند را به جا آورید تا نعمت‌ها افزایش یابد.

عده‌ای را دیدم که زبانشان تا روی زمین کشیده می‌شد! بوی تعفن شدیدی از زبان آن‌ها خارج می‌شد که قابل تحمل نبود. کسی آن‌ها را تحویل نمی‌گرفت. در حسرت و تنهایی خودشان گرفتار بودند. در کمتر از لحظه‌ای علت این گرفتاری آن‌ها را فهمیدم. آن‌ها کسانی بودند که در دنیا اهل غیبت بودند.

یکی از مهمترین چیزهایی که در آن سرا حلال مشکلات خواهد بود محبت آقا عبدالله (ع) است.

ببخش تا خداوند نیز تو را ببخشد. اگر کسی خواست در حضور تو غیبت کند بگو قاضی خداوند است.

تمام مشکلات از زمانی شروع می‌شود که اجازه می‌دهیم شیطان در زندگی ما وارد شود. وقتی نافرمانی خدا عادی شود، او بر انسان مسلط می‌شود و انسان را جهنمی می‌کند!

نمازشب آدم رو با ادب و با اخلاق می‌کنه و اخلاقِ حَسَنه بهش می‌ده. آن‌وقت خدا می‌شه استاد اخلاقش. وقتی هم خدا بشه معلم اخلاق انسان، همه چیزش رو درست می‌کنه و کارش رِله می‌شه.

«اگر می‌خواهید در نماز حضور قلب پیدا کنید باید از زمان وضو گرفتن دقت کنید.»

بعد همان کودک ۱۲ روزه شروع به نصیحت من کرد و گفت: مادر مراقب باش دستورات خدا را فراموش نکنی. تمام مشکلات از زمانی شروع می‌شود که اجازه می‌دهیم شیطان در زندگی ما وارد شود. وقتی نافرمانی خدا عادی شود، او بر انسان مسلط می‌شود و انسان را جهنمی می‌کند! گفتم: من که نماز می‌خوانم. حجاب دارم. فرزندم ادامه داد: وقتی در کوچه و خیابان می‌روی به هیچ وجه آرایش نکن. سعی کن با نامحرم کمتر حرف بزنی. موسیقی حرام را گوش نکن. مراقب باش پشت سر دیگران غیبت نکنی. نمی‌دانی که این کارها چقدر در رشد معنوی شما تأثیر دارد.

آقا و مولای ما حضرت اباعبدالله (ع) سخن می‌گفتند و همه غرق در عظمت و جمال ایشان بودند. بعد هم آقا به ما می‌فرمودند: «برای من از خاطرات جبهه بگویید.» هر بار یکی از شهدا برای آقا صحبت می‌کند، دیروز نوبت من بود. من برای آقا از شلمچه گفتم. بعد هم به مولایمان عرض کردم: خیلی از رفقای ما، همراه با ما بودند اما شهید نشدند، برخی هم نتوانستند یا نشد که با ما در جبهه باشند. مولا و آقای ما فرمودند: «اگر در مسیر شما ثابت قدم باشند، آن‌ها نیز بقیه شهدای من هستند.»

کاظم گفت: «آقای ...! نمازشب آدم رو با ادب و با اخلاق می‌کنه و اخلاقِ حَسَنه بهش می‌ده. آن‌وقت خدا می‌شه استاد اخلاقش. وقتی هم خدا بشه معلم اخلاق انسان، همه چیزش رو درست می‌کنه و کارش رِله می‌شه.» بعد تعبیر جالبی به کار بُرد؛ گفت: «به‌خدا، نمازشب زمین و آسمان رو به هم می‌دوزه!»

از آنچه دیده بود و درک کرده بود به این نتیجه رسیده بود که عامل خیلی از گرفتاری‌های ما ضایع کردن نعمت‌های خداست.

صاحب قبر به من حمله کرد و دست به یقه شد که چرا بر سر قبر من قرآن می‌خوانی؟ گفتم: مرا این‌جا آورده‌اند که قرآن برای تو بخوانم، بلکه ثوابی به تو برسد. داد زد وگفت: «هر آیه‌ای که تو می‌خوانی، آتشی بر آتش من افزوده می‌شود. به من می‌گویند می‌شنوی؟ چرا در دنیا به آن عمل نکردی؟!»

من که از مشاهده عذاب‌های جهنم ترسیده بودم به آن‌ها گفتم: من چه کنم که گرفتار نشوم؟ آن‌ها به من گفتند: به نماز اول وقت اهمیت بیشتری بده، تا می‌توانی به بندگان خدا با مهربانی خدمت کن و...

قسمتی از عذاب‌های جهنم را دیدم. من جایی را دیدم که چندین زن، با موهای سرشان آویزان بودند و عذاب می‌کشیدند. خیلی ترسیدم. اما فهمیدم که چرا اینگونه عذاب می‌شوند. آن‌ها زنانی بودند که نافرمانی خدا را کرده و حجاب را رعایت نمی‌کردند و جوانان مردم را گرفتار فساد می‌کردند.

من به راحتی پشت سر مردم حرف می‌زدم. در کوچکترین چیزی که می‌شنیدم سریع قضاوت می‌کردم. نمی‌دانستم این قضاوت‌ها مصداق غیبت یا تهمت را دارد