بریده‌هایی از کتاب بازگشت

عامل خیلی از گرفتاری‌های ما ضایع کردن نعمت‌های خداست.

ناگهان مشاهده کردم از داخل مزار آن شهید گمنام، نوری بسیار زیبا به بیرون تابیده شد!

جان مرا بگیرند، اما به من نشان دادند که جایگاهم در برزخ مانند یهود است! من جایگاه بدی را دیدم که بوی تعفن شدیدی از آنجا به مشام می‌رسید. گفتم: من عمری عبادت کردم. من هزاران عمل خوب انجام دادم. چرا اینجا؟! گفتند: تو مسلمان و واجب الحج بودی اما چرا مکه نرفتی؟ همانجا توسل به سیدالشهدا (ع) کردم و گفتم: عمرم را در راه شما سپری کردم. هر شب بساط روضه داشتم. به داد من برسید. یکباره دیدم فضا عوض شد

فرمودند: «زمانی بر مردم بیاید که کارهای ناشایست و زنا بسیار گردد. هر یک از شما که آن زمان را درک کند، نباید شب‌ها بدون وضو به خواب برود.» یا اینکه حضرت رسول (ص) فرمودند: هرکس با وضو بخوابد اگر در آن شب مرگش فرا رسد شهید است

این یک سنت خداست که اگر ما اهل اسراف و ضایع کردن نعمت‌های خدا شدیم، باید منتظر شکست و نابودی باشیم.

اما از طرفی محبت واقعی و توجه به آقا اباعبدالله (ع) می‌تواند گره‌های بزرگی را از برزخ ما بگشاید. من در مصاحبه با مادران شهدا بارها این جمله را شنیدم که می‌گفتند: شهید ما پیغام داده که تا می‌توانید برای آقا اباعبدالله (ع) کار انجام دهید. نمی‌دانید مولای ما در برزخ چه مقامی دارد.

چو مرگ اندر آرد زخوابت چه سود زهجران طفلی که در خاک رفت چه نالی که پاک آمد و پاک رفت تو پاک آمدی برحذر باش و پاک که ننگ است ناپاک رفتن به خاک

در روایات هست که در برزخ، آن‌ها که نتوانستند قرآن را بخوانند یا بفهمند، تحت تربیت بزرگان رشد کرده و با کتاب الهی آشنا می‌شوند. پس بهتر است در دنیا اقدام کنیم. (اصول کافی باب فضل حامل قرآن حدیث ۱۰)

در حدیثی هست که بیچاره‌ترین مردم کسی است که با اعمال خوب وارد صحرای محشر شود مثلاً در نماز و حج و... مشکلی نداشته باشد و جزو بهشتیان قرار گیرد اما زمانی که قصد ورود به بهشت می‌کند، گروهی از مردم مانع او می‌شوند. علت را جویا می‌شود و می‌شنود که حقوق آن‌ها را از بین برده. در آن لحظه از فرشتگان کمک می‌خواهد. آن‌ها می‌گویند: حلالیت بگیر یعنی قسمتی از اعمال خوب خود را به آن‌ها بده تا حلالت کنند. وقتی این کار را می‌کند متوجه می‌شوند دیگر هیچ عمل خوبی برایش نمانده و...‌(برگرفته از سخنرانی استاد دکتر رفیعی در برنامه سمت خدا- شبیه این روایت در بحارالانوار جلد ۷۲ صفحه ۶)

خدا به هر کدام از ما استعدادهای مختلفی داده، از بعضی کمتر و از بعضی بیشتر، بسته به نیازمان. هر گامی که در دنیای مادی برداریم و به هر جا که برسیم زمانی ارزش دارد که برای خدمت به دیگران باشد. استعدادها و توانایی‌هایی که به ما داده شده برای این است که به دیگران کمک کنیم