بریده‌هایی از کتاب بازگشت

این همه جان کند و حالا می‌خواهد در قبر برود. این هوس‌ها فایده ندارد. از حلال و حرام جمع کردم و آنجا باید من حساب پس بدهم و دیگران کیفش را بکنند. شما حرص نزنید. از حرام فرار کنید».

بسیاری از خلاقیت‌ها و اختراعات و اکتشافات انسان‌ها روی زمین، نتیجهٔ الهام‌های آسمانی هستند. من فهمیدم که ارتباط نزدیکی بین جهان معنوی و مادی وجود دارد و بسیاری از اوقات، ما نیاز به امداد از جهان معنوی داریم تا بتوانیم روی زمین پیشرفتی داشته باشیم.

هر چیزی قبل از اینکه به‌صورت مادی خود خلق شود در جهان معنوی خلق گشته است، حتی ستاره‌ها، سیارات، حیوانات، کوه‌ها، گیاهان، و همه و همه. به من گفته شد که خلقت مادی مانند فتوکپی شما در دنیاست که آفرینش معنوی مانند یک عکس شفاف و رنگی و خلقت مادی آن مانند یک کپی از آن عکس است. ز

گرچه روح ما پر از نور و حقیقت و عشق است، اما باید دائماً در مبارزه با آرزوهای پَست و پایین ما باشد و این باعث قوی شدن وجود ماست. آنانی که به درستی روح خود را پرورش دادند به توازن کاملی بین روح و جسم رسیدند. توازنی که به آن‌ها آرامش برای کمک به دیگران می‌دهد.

گفت: آقا، آمدی اینجا چکار کنی؟ گفتم: خُب آمدم، مگه بدکاری کردم؟ گفت: کار بدی نکردی، ولی چرا من را به جان آن آقا که به خاطرش جبهه رفتم قسم دادی؟ گفتم: کدام آقا؟ گفت: همان آقایی که با من بود. گفتم: ایشون کی بود؟ گفت: مگر نشناختی؟ ایشان امام حسین (ع) بود! من درسم تمام نشده، پیش ایشان درس و قرآن می‌خوانم. آن باغ و ساختمان امام حسین (ع) است و این هم باغ من است. ما با همدیگر همسایه هستیم.

من عده‌ای را دیدم که همگی به سویی می‌رفتند. پاهای آن‌ها مثل انسان بود ولی سرهایشان مثل حیوان! انواع و اقسام حیوانات را دیدم. عجیب‌تر اینکه، مثل انسان‌ها بر روی دو پا راه می‌رفتند! وحشت کرده بودم. کسی که پشت سرم بود و من نمی‌توانستم ببینمش، وقتی ترس مرا دید دوباره با دست به شانه‌ام زد و گفت: این‌ها آدم‌هایی هستند که در دنیا به طبیعت حیوانی زندگی کردند. اینجا هر کدام به شکل یک حیوان متفاوت ظاهر شده‌اند.

دو جوان مهربان گفتند: تو صراط را در دنیا طی کردی. شما شهدا احتیاج به عبور از صراط ندارید.

جوان لبخندی زد و گفت: پسرجان، این پیرمرد، اعمال صالح توست. این پیرمرد نمازهای توست. هیچکس تنها راهی بهشت نمی‌شه. همه با اعمال خوب خودشون راهی می‌شن. تو هم به جای این حرف‌ها کمک کن تا پیرمرد همراه تو راه بیاد. زدم توی سرم. اعمال خوب ... نماز ... پس کی بود می‌گفت دلت پاک باشه؟!

پسرجان، این پیرمرد، اعمال صالح توست.

من پرسیدم: از نظر شما چه عملی در دنیا برای به دست آوردن لذت عالم برزخ و وصال محبوب مؤثرتر است؟ او گفت: از همه مهمتر دوست داشتن خدا و دوستان خداست، البته آن دوستی‌ای که سبب اطاعت بشود. در اینجا ناگهان دوست عزیزم آقای محمد شوشتری که در حق من محبت بسیار مهمی انجام داد، از نظرم ناپدید شد و دیگر تا به حال او را ندیده‌ام.

من از او پرسیدم: اگر کسی به کمالات روحی نرسیده باشد باز هم از لذّت وصال استفاده می‌کند؟ گفت: اگر در دنیا دارای اعتقادات صحیح باشد و خدا و اولیای خدا را به عنوان محبوب خود انتخاب کرده باشد، وجود او را در مدّت کوتاهی پاک می‌کنند و سپس او را به مقام قرب راه می‌دهند تا او از لذّت وصال استفاده کند.

سه چهار ساله بودم که با مادرم صحبت می‌کردم و می‌گفتم: مادر، من چیزهای عجیبی می‌بینم. برخی شب‌ها کسی را می‌بینم که داخل اتاق ما می‌شود! مادرم باتعجب گفت: چه کسی را می‌بینی؟ گفتم: مثلاً همین دیشب که فامیل‌ها به خانه ما آمده بودند، همه برای نماز صبح بلند شدند بجز فلانی. من دیدم که وقتی پدرم او را برای نماز صدا کرد، او بدون اهمیت به نماز، به خواب خود ادامه داد. بلافاصله همان شخص وحشتناک وارد اتاق شد و دو پای خود را در دو طرف صورت او قرار داد و به صورتش نجاست کرد! این نجاست به گونه‌ای بود که تمام صورت او را سیاه کرد و دیگر هرچه او را صدا کردند تکان نمی‌خورد! من بارها شیطان را در کودکی، با چهره‌های متفاوت دیدم که مرا به کارهای بد وسوسه می‌کرد!

بسیاری از افراد بوده اند که با داشتن مشکلات و معاصی، به خاطر روحیه شکرگذاری که داشته‌اند نجات یافتند.

خدا به هر کدام از ما استعدادهای مختلفی داده، از بعضی کمتر و از بعضی بیشتر، بسته به نیازمان.

بی‌خیالی‌های من، دردهایی حقیقی در دیگران ایجاد کرده بود که من از آن‌ها کاملاً بی‌خبر بودم.

جای دیگر یک زن از مردی مسن‌تر خواهش می‌کرد: «من را ببخش. اشتباه کردم ...» وجود نورانی یا همان فرشته به من گفت: «این‌ها کسانی هستند که خودکشی کردند. اکنون به تمامی عواقب خودکشی خود غل و زنجیر شده‌اند».

یکی از مشکلات بشر امروزه که متأسفانه در بین مسلمانان هم شایع شده، روحیه طلبکاری و ناسپاسی است. از همه چیز و همه کس طلبکارند. از کسی حتی والدین خود تشکر نمی‌کنند و از همه توقع دارند که در خدمت آن‌ها باشند!

جوان همراه من گفت: شما انسان‌ها خیلی ناشکر و ناسپاس هستید. نعمت‌های خداوند روز به روز برای شما بیشتر می‌شود و ناسپاسی شما هم بیشتر. این ناسپاسی آثار بدی در زندگی شما دارد.

او در عمل به وظیفه، هیچگاه سستی نکرد.

همه منقلب شده بودیم اما شک نداشتیم که شهدا زنده‌اند و بسیاری از مشکلات به عنایت آن‌ها حل می‌شود.