بریده‌هایی از کتاب دمی آرام گیر و فرزانه شو

انتقاد و عیب‌جویی یعنی آن‌چه انجام می‌دهید توجه مردم را جلب کرده است. شجاعت داشته باشید و راهی را که در پیش گرفته‌اید، ادامه دهید.

به‌گفتهٔ برخی روان‌شناسان، خوشحالی را می‌توان با پاسخ به دو پرسش ساده ارزیابی کرد: اول، آیا در کار خود معنا و مفهومی یافته‌اید؟ دوم، آیا با اطرافیان خود روابط خوبی دارید؟

به‌ندرت پیش می‌آید که فکر کنند آن احساس سزاوار درک عمیق‌تری است. احتمالاً به همین دلیل است که مردم به‌جای دوست‌شدن با احساسات خود، از عبارت‌هایی مانند «مدیریت خشم» یا «غلبه بر نفرت» استفاده می‌کنند. مهار سریع احساسات منفی قوی دشوار است. هرچه بیش‌تر سعی کنیم آن‌ها را مهار کنیم، بیش‌تر تحریک و نمایان می‌شوند. حتی اگر آن احساسات را مهار کنیم، درنهایت ممکن است صرفاً آن‌ها را سرکوب کرده باشیم و باعث شویم بعداً دوباره نمود پیدا کنند. تصور کنید احساس منفی قدرتمندی مانند گل‌ولای در تنگ ماهی پخش است. برای‌این‌که گل‌ولای کف تنگ ته‌نشین شود و بتوانید دید شفافی از ماهی پیدا کنید، کاری که قطعاً نباید انجام دهید این است که دستان خود را در آب گل‌آلود فروکنید و سعی کنید گل‌ولای را به‌سمت کف تنگ فشار دهید. هرچه بیش‌تر سعی کنید گل‌ولای را فروبنشانید، بیش‌تر آن را هم می‌زنید

اطراف اشخاص مقتدر را غالباً فقط بله‌قربان‌گوها احاطه کرده‌اند. آن‌ها به رئیس خود کمک می‌کنند احساس اهمیت و مستثنی‌بودن کند. اگر اطرافیان شما همیشه با شما موافق هستند، احتمالاً فرصت‌طلب و نان‌به‌نرخ‌روزخور هستند، نه وفادار و صادق.

برای التیام زخم‌های‌تان هم تقلا نکنید؛ فقط کافی است به قلب خود زمان بدهید و منتظر بمانید. وقتی زخم‌های‌تان آماده شوند، خودشان التیام می‌یابند.

هیچ‌چیزی کاملاً حاضر و آماده نیست. زندگی ماجراجویی بزرگی است که ازطریق آن درس می‌گیریم و پخته و بالغ می‌شویم. باید تمام گزینه‌های‌مان را با دقت در نظر داشته باشیم؛ اما اگر منتظر بمانیم تا به اطمینان صددرصدی برسیم، اغلب اوقات خیلی دیر می‌شود.

درخت باشکوه اولین درختی است که قطع می‌شود و الوار می‌شود؛ اما درخت بی‌زرق‌وبرق باقی می‌ماند. استاد واقعی هم فضیلت خود را نهان می‌کند و هرگز به حسن و کمال خود نمی‌بالد.

زندگی مانند موسیقی جَز است. بیش‌تر آن بداهه است. نمی‌توانیم بر همهٔ متغیرها نظارت کنیم. باید با وجود هرچه برای‌مان پیش بیاید، زندگی را به‌زیبایی و با جلوه و شکوه سپری کنیم.

اگر ریشهٔ هویت شخصی را در وهلهٔ اول در زادگاه یا محل تحصیلش بدانیم، نهایتاً تنها گذشتهٔ او را بررسی می‌کنیم و به مهارت‌های فعلی یا دید آیندهٔ او توجهی نمی‌کنیم. همچنین فقط به کسانی که در خانواده‌های خوبی متولد می‌شوند و سوابق تحصیلی و روابط درست و مناسبی دارند، شانس موفقیت داده می‌شود و از افراد سرشار از استعدادی که پیشینه‌ای کم‌تر از حد ایدئال دارند، فرصت‌ها سلب می‌شود.

آن‌چه موسیقی را زیبا می‌کند فاصلهٔ میان هر نت تا نت دیگر است. آن‌چه سخن را شیوا و رسا می‌کند درنگ مناسب میان واژه‌هاست. هرازگاهی باید نفسی بکشیم و به سکوت بین صداها توجه کنیم.

وقتی شاد هستیم، قلب‌مان به‌روی چیزهای جدید گشوده می‌شود. وقتی حال خوبی نداشته باشیم، نمی‌توانیم پذیرای چیزهای جدید باشیم، حال هرچند آن چیزها عالی باشند. بدون احساس شادی در قلب‌مان، حرکت و پیشرفت‌مان در زندگی کند و کسل‌کننده است.

انتقاد و عیب‌جویی یعنی آن‌چه انجام می‌دهید توجه مردم را جلب کرده است. شجاعت داشته باشید و راهی را که در پیش گرفته‌اید، ادامه دهید.

خودتان را با وجود عیب‌ونقص‌های‌تان دوست داشته باشید. در کشاکش زندگی، برای خودتان دلسوزی نمی‌کنید؟ خیلی مشتاقید که به کمک دوستان‌تان بشتابید؛ اما با خودتان بسیار بد رفتار می‌کنید. هرازچندی، دست روی قلب‌تان بگذارید و به خودتان بگویید: «دوستت دارم.»

با عشق در قلب‌مان، حتی پیش‌پاافتاده‌ترین چیزها را هم مقدس و زیبا می‌یابیم. با عشق در قلب‌مان، حتی با غریبه‌ترین‌ها هم مهربان‌تر و ملایم‌تر می‌شویم. بدون عشق در قلب‌مان، جهان را پوچ و تصادفی می‌یابیم. بدون عشق در قلب‌مان، حتی برای خانواده و دوستان خود هم غریبه می‌شویم.

در ابتدا، دعاهای ما چنین شکلی دارد: «لطفاً این را به من عطا کن، لطفاً آن را به من عطا کن»، و بعد تبدیل می‌شود به «به‌خاطر همه‌چیز سپاسگزارم» و بعد هم خردمندانه‌تر می‌شود: «می‌خواهم مانند تو شوم.» و بعد درنهایت فراتر از زبان می‌رود و با تمام وجود در سکوتی مقدس به دعا می‌نشینیم. هرچه دعا و نیایش‌هایم عمیق‌تر می‌شود، بیش‌تر از سخنان خودم صدای خداوند را می‌شنوم. هرچه خاشع‌تر می‌شوم، احساس می‌کنم قلبم بیش‌تر از عشق الهی لبریز می‌شود. همان‌طور که ذهنم آرام و خاموش می‌شود، حضور پروردگار را در هر لحظه بیش‌تر حس می‌کنم.

«هدف دین مهار خودمان است، نه انتقاد و عیب‌جویی از دیگران. چقدر روی خشم، دلبستگی، نفرت، غرور و حسادتم کار می‌کنم؟ این‌ها مواردی هستند که باید در زندگی روزمرهٔ خود به آن‌ها توجه کنیم.» ـ دالای لاما

وقتی چشمهٔ عشق در زندگی شما می‌خشکد، به‌دنبال زیبایی‌های اطراف خود بگردید. آن‌جاست که می‌توانید عشق را دوباره بیابید.

زندگی مثل یک تکه پیتزاست. در آگهی‌های تبلیغاتی خوشمزه به نظر می‌رسد؛ اما وقتی واقعاً آن را داشته باشیم، به‌خوبی چیزی نیست که تصور می‌کردیم. اگر به زندگی کسی غبطه می‌خورید، پیتزای داخل تبلیغ را به یاد بیاورید. همیشه بهتر از آن‌چه واقعاً هست به نظر می‌رسد.

وقتی احساس می‌کنید مستأصل و پرمشغله هستید، به یاد بیاورید که ناتوان نیستید. وقتی ذهن‌تان آسوده است، جهان نیز آسوده است.

وقتی به جهان خارج می‌نگریم، تنها به همان بخش کوچکی از آن نگاه می‌کنیم که توجه‌مان را جلب می‌کند. جهانی که می‌بینیم کل دنیا نیست؛ بلکه تنها گوشهٔ محدودی از آن است که برای ذهن اهمیت دارد.