بریده‌هایی از کتاب دمی آرام گیر و فرزانه شو

به‌جای نگرانی از طرز فکر دیگران، خود را وقف رؤیاهای‌تان کنید.

می‌دانید چرا بعضی از گفت‌وگوها این‌قدر خسته‌کننده است؟ چون گرفتار ادب شده‌ایم و نمی‌توانیم حرف دل‌مان را بزنیم.

برای جداکردن غذای چسبیده از کف ماهیتابه، فقط در ماهیتابه آب بریزید و منتظر بمانید. اندکی بعد، غذا خودش ورمی‌آید. برای التیام زخم‌های‌تان هم تقلا نکنید؛ فقط کافی است به قلب خود زمان بدهید و منتظر بمانید. وقتی زخم‌های‌تان آماده شوند، خودشان التیام می‌یابند.

مانند یک دسته ماهی این‌جا و آن‌جا نروید، فقط به این خاطر که دوستان‌تان نیز چنین می‌کنند یا به‌این‌دلیل که دیگران می‌گویند باید چنین کنید. پای اعتقادات راسخ خود بایستید. الگوواره‌های موجود را در هم بریزید و خودتان شخصی نوآور و الگوساز شوید.

ما جهان را تنها از دریچهٔ ذهن خود می‌بینیم و می‌شناسیم. هنگامی‌که ذهن‌مان پرهیاهوست، جهان نیز چنین است و هنگامی‌که ذهن‌مان آرام است، جهان هم آرام است. شناخت ذهن‌مان هم درست به‌اندازهٔ تلاش برای تغییر جهان، مهم است.

ضرب‌المثل بودایی معروفی می‌گوید: «به‌چشم بودا، همه بودا می‌آیند و به‌چشمان خوک، همه خوک.» این نشان می‌دهد که هرکس جهان را مطابق با حالت ذهنی‌اش ادراک می‌کند.

برخی می‌گویند واقعاً نمی‌دانند که در زندگی به‌دنبال چه هستند. چنین حسی ممکن است به‌این‌سبب باشد که به‌جای این‌که با احساسات‌شان ارتباط برقرار کنند، زندگی خود را برپایهٔ انتظارات و خواسته‌های دیگران پیش می‌برند. برای خشنودکردن دیگران زندگی نکنید؛ بلکه برای برآوردن آن‌چه قلب‌تان می‌خواهد زندگی کنید.

آن‌چه موسیقی را زیبا می‌کند فاصلهٔ میان هر نت تا نت دیگر است. آن‌چه سخن را شیوا و رسا می‌کند درنگ مناسب میان واژه‌هاست. هرازگاهی باید نفسی بکشیم و به سکوت بین صداها توجه کنیم.

سعی نکنید اطرافیان خود را کنترل کنید. وقتی حتی نمی‌توانید ذهن خودتان را کنترل کنید، چه‌چیزی باعث می‌شود فکر کنید می‌توانید دیگران را کنترل کنید؟

اگر به این امید بمانید که دیگران دلداری‌تان بدهند، زیر بار این نیاز خم می‌شوید. اگر مدام نیاز دارید شنیده شوید، هیچ‌کس نمی‌تواند این نیاز را طبق رضایت کامل شما، برآورده کند. به‌جای این‌که همواره تسلی را در دیگران جست‌وجو کنید، خودتان مایهٔ تسلی باشید و به دیگران گوش بسپارید. در روند کمک به دیگران، خودتان هم التیام خواهید یافت. به‌جای بلیت بخت‌آزمایی، برای خودتان و خانواده چند شاخه گل بخرید. اگر گلی بخرید و در اتاق نشیمن بگذارید، هر بار که از اتاق نشیمن گذر می‌کنید، احساس برندگان را خواهید داشت و نظاره‌گر زیبایی فراوانی خواهید بود.

اگر قانع‌بودن را بلد باشیم، می توانیم از تکاپوی پایان‌ناپذیر خود بکاهیم و به استقبال آرامش برویم.

زندگی مثل یک تکه پیتزاست. در آگهی‌های تبلیغاتی خوشمزه به نظر می‌رسد؛ اما وقتی واقعاً آن را داشته باشیم، به‌خوبی چیزی نیست که تصور می‌کردیم.

هیچ‌کس ذاتاً خوب یا بد نیست. فقط شرایطی که در آن با یکدیگر مواجه می‌شویم خوب یا بد است. تبهکاری که اتفاقی مانع می‌شود ماشینی مرا زیر بگیرد، برای من فرشته‌ای است که ازجانب خدا فرستاده شده است. برندهٔ جایزهٔ صلح نوبلی که اتفاقی در مترو محکم به من تنه می‌زند، برای من مردی احمق و نادان است. در یک جمع هفت یا هشت نفره، مطمئناً یک یا دو نفر هستند که خیلی ما را دوست دارند و یک یا دو نفر هم هستند که به ما علاقه‌ای ندارند. این را به خودتان نگیرید. این فقط راه‌ورسم دنیاست.

معنویت نه‌تنها در خلوت بلکه در میان مردم نیز باید تمرین شود.

همه با کسانی که بار اول می‌بینند، مهربان هستند. مسئله این است که مهربانی آن‌ها چقدر طول می‌کشد. فقط به‌خاطر این‌که کسی اولین‌بار با شما خوب بوده است، فریب نخورید.

وقتی حس ناخوشایندی دارید، تمام توجه‌تان را به آن معطوف نکنید و مدام به آن فکر نکنید؛ بلکه تنها آن را به حال خود رها کنید تا مسیر خود را پیش گیرد. اگر با پیله‌نکردن به احساسات دامن نزنید، امواج احساسات به‌خودی‌خود فرومی‌نشینند. برای جداکردن غذای چسبیده از کف ماهیتابه، فقط در ماهیتابه آب بریزید و منتظر بمانید.

«افکار خود را مثبت نگه دارید؛ زیرا افکار شما سخنان‌تان می‌شود. سخنان خود را مثبت نگه دارید؛ زیرا سخنان شما رفتارتان می‌شود. رفتار خود را مثبت نگه دارید؛ زیرا رفتار شما عادت‌های‌تان می‌شود. عادت‌های خود را مثبت نگه دارید؛ زیرا عادت‌های شما ارزش‌های‌تان می‌شود. ارزش‌های خود را مثبت نگه دارید؛ زیرا ارزش‌های شما سرنوشت‌تان می‌شود.»

«این‌همه غوغا در جهان برپاست یا در ذهن من؟»

انسان‌ها مانند آینه هستند. ما بازتاب یکدیگر هستیم. وقتی فرد خردمندی چیزی از دیگران می‌خواهد، ابتدا خودش آن‌چه از آن‌ها طلب می‌کند، انجام می‌دهد و به‌جای تقاضاکردن، در عمل خواسته‌اش را می‌فهماند. اگر می‌خواهید دوستی تاریخ تولد شما را به یاد داشته باشد، اول شما تاریخ تولد او را به خاطر بسپارید. اگر می‌خواهید حواس همسرتان به شما باشد، اول شما به او توجه نشان دهید. اگر می‌خواهید فرزندان‌تان کم‌تر تلویزیون تماشا کنند، اول خودتان تماشای تلویزیون را ترک کنید. منتظر نمانید آن‌چه می‌خواهید خودش پیش بیاید. ابتدا خودتان وارد عمل شوید.

همهٔ جهان در آن قاچ سیبی است که در سبد ناهاری گذاشته شده است. درخت سیب، نور خورشید، ابر، باران، زمین، هوا، عرق کشاورز همه در آن قاچ سیب گنجانده شده‌اند. کامیون حمل، بنزین، بازار، پول، لبخند صندوقدار هم همه در آن است. یخچال، چاقو، تختهٔ خردکن، عشق مادر هم همه در آن است. همه‌چیز در همه‌جای جهان به یکدیگر وابسته است. اکنون به آن‌چه درون شماست بیندیشید. همهٔ جهان در ماست.