بریده‌هایی از کتاب دمی آرام گیر و فرزانه شو

اجازه ندهید دیدگاه مردم تعیین کند شما چه‌کسی هستید. به‌جای نگرانی از طرز فکر دیگران، خود را وقف رؤیاهای‌تان کنید.

«اگر سر خود را پایین بیاورید، دچار دردسر نخواهید شد.»

انسان‌ها به‌آسانی تغییر نمی‌کنند؛ مگر این‌که رنج شدیدی کشیده باشند و یا تجربهٔ متحول‌کننده‌ای در زندگی‌شان رخ داده باشد.

زندگی ازطریق اشتباهات‌مان به ما درس می‌آموزد. وقتی اشتباهی می‌کنیم، بهتر است تنها از خود بپرسیم که از آن اشتباه چه باید بیاموزیم. اگر چنین درس‌هایی را با تواضع و قدردانی پذیرا باشیم، رشد بیش‌تری می‌کنیم.

مهار سریع احساسات منفی قوی دشوار است. هرچه بیش‌تر سعی کنیم آن‌ها را مهار کنیم، بیش‌تر تحریک و نمایان می‌شوند. حتی اگر آن احساسات را مهار کنیم، درنهایت ممکن است صرفاً آن‌ها را سرکوب کرده باشیم و باعث شویم بعداً دوباره نمود پیدا کنند.

از نگرانی دربارهٔ افکار دیگران دست بردارید و فقط آن‌چه قلب‌تان می‌خواهد، انجام دهید.

فردی باشید که می‌تواند خود را جای دیگری بگذارد و مسائل را نه‌تنها از دید خود، بلکه از دید دیگران هم درک کند.

اگر صادقانه به‌دنبال دستیابی به روشن‌بینی هستید، می‌توانید حتی از کودکان هم درس بیاموزید و یا حتی از شخصی که در خیابان به شما توهین می‌کند. تمام جهان آموزگار شما می‌شود.

احساسات ما مانند هوای لندن بی‌ثبات است. لحظه‌ای که از ما انتقاد و عیب‌جویی می‌شود، دلخور و خشمگین هستیم و لحظه‌ای بعد که ما را تمجید می‌کنند، احساس غرور و عظمت می‌کنیم. تازمانی‌که آرامش زیر پوست احساسات متغیرمان را نیابیم، همچنان احساس خواهیم کرد که اسیر دام هواوهوس آن احساسات هستیم.

به خاطر داشته باشید که شما نه احساسات‌تان هستید و نه آن داستان‌هایی که ذهن‌تان دربارهٔ شما تعریف می‌کند تا آن احساسات را معنادار جلوه دهد؛ بلکه شما آن سکوت بی‌کرانی هستید که از پدیدآمدن و ناپدیدشدن این احساسات آگاه است.

برای پرش بانجی، تنها یک راه وجود دارد: پریدن! هرچه بیش‌تر فکر کنید، این کار سخت‌تر می‌شود. فکرکردن بیش‌ازحد تنها موجب ایجاد اضطراب و تردید می‌شود. از فریادزدن «اگر... شد، چه؟» دست بردارید و فقط بااطمینان بپرید.

شادی را هدف زندگی خود انتخاب کنید، نه موفقیت را. اگر موفق باشید اما خوشحال نباشید، فایده‌اش چیست؟

زندگی مانند تئاتر است. نقشی به شما واگذار شده است. اگر نقش‌تان را دوست ندارید، به خاطر داشته باشید که قدرت این را دارید تا همان نقشی را که خودتان می‌خواهید، از نو خلق کنید.

راحت‌ترین حالت نشستن را پیدا کنید. به‌مدت سی دقیقه در آن حالت بنشینید. راحت‌ترین حالت نشستن به‌زودی ناراحت‌ترین حالت می‌شود. همه‌چیز ناپایدار و زوال‌پذیر است، حتی راحت‌ترین حالت نشستن جهان.

برای خریدن یک لیوان نوشیدنی نه یا ده دلاری زیاد فکر نمی‌کنیم؛ اما درعین‌حال موقع خرید کتاب این‌پاوآن‌پا می‌کنیم، آن هم کتابی که قیمت آن تنها به‌اندازهٔ قیمت یک یا دو لیوان نوشیدنی است. ظاهراً اکثر مردم قادر نیستند تفاوت بین یک بطری نوشیدنی ۱۵ دلاری و یک بطری ۵۰ دلاری را بیان کنند. آن ۳۵ دلار درواقع اضافه‌بهایی است که برای خودنمایی می‌پردازید.

وقتی قرار است تصمیم مهمی بگیرید، چنان نگرانش نباشید که خواب به چشم‌تان نیاید. فقط از معجون مخصوص زمان استفاده کنید و منتظر بمانید. ناخودآگاهِ شما در جست‌وجوی پاسخ خواهد بود. دوسه روز بعد، هنگامی‌که دارید از خواب بیدار می‌شوید، دوش می‌گیرید یا با دوستی صحبت می‌کنید، جواب به ذهن‌تان خطور خواهد کرد. به ضمیر ناخودآگاه خود ایمان داشته باشید و به خودتان زمان بدهید.

زندگی ازطریق اشتباهات‌مان به ما درس می‌آموزد. وقتی اشتباهی می‌کنیم، بهتر است تنها از خود بپرسیم که از آن اشتباه چه باید بیاموزیم. اگر چنین درس‌هایی را با تواضع و قدردانی پذیرا باشیم، رشد بیش‌تری می‌کنیم. برای خوشحالی، لازم نیست تلاش زیادی کنیم تا به جای دیگری برسیم؛ بلکه باید در زمان حال بیاساییم و در زندگی در جست‌وجوی خوشی و خنده باشیم. با خوشی و خنده، زندگی ساده و بی‌شتاب می‌شود. خنده همیشه موجب احساس صداقت و صراحت و لذت می‌شود.

خودتان را با وجود عیب‌ونقص‌های‌تان دوست داشته باشید. در کشاکش زندگی، برای خودتان دلسوزی نمی‌کنید؟ خیلی مشتاقید که به کمک دوستان‌تان بشتابید؛ اما با خودتان بسیار بد رفتار می‌کنید.

اگر می‌خواهید ابرهای افکار خود را کنار بزنید، ساده است؛ فقط باید ذهن خود را در زمان حال نگه دارید.

ما جهان را تنها از دریچهٔ ذهن خود می‌بینیم و می‌شناسیم. هنگامی‌که ذهن‌مان پرهیاهوست، جهان نیز چنین است و هنگامی‌که ذهن‌مان آرام است، جهان هم آرام است.