بریده‌هایی از کتاب داستان‌های موضوعی: چهل موضوع و 339 داستان

قرآن کریم: «وَ عِبادُ الرَّحَمانِ الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَی الاَْرْضِ هَوْنا»؛ بندگان (خالص خداوند) رحمان کسانی هستند که با آرامش و متواضعانه بر زمین راه می‌روند.

امام صادق علیه‌السلام: اَلْقَلْبُ حَرَمُ اللّه‌ِ، فَلا تُسْکنْ حَرَمَ اللّه‌ِ غَیرَ اللّهِ. دل حرم خداست؛ پس در حرم خدا غیر خدا را جای ندهید.

عابدترین حضرت یونس علیه‌السلام به جبرئیل گفت: مرا به عابدترین اهل زمین راهنمایی کن! جبرئیل مردی را به او نشان داد که جذام، دست وپاهایش را قطع کرده و او را نابینا و کر ساخته بود؛ ولی می‌گفت: خدایا! تورا شکر می‌گویم که آن‌چه می‌خواستی از من گرفتی و آن‌چه می‌خواستی، برای من باقی گذاشتی و امید به خودت را در من زنده نگه‌داشتی.

ناامیدی را خدا گردن زده است. مولوی

مسجد بهلول مسجدی می‌ساختند. بهلول سر رسید و پرسید: چه می‌کنید؟ گفتند: مسجد می‌سازیم. بهلول گفت: برای چه؟ آنان پاسخ دادند: برای رضای خدا. بهلول، پنهانی سنگی تهیه کرد که بر روی آن نوشته شده بود: «مسجد بهلول». او سنگ را شبانه بر سر در مسجد نصب کرد. سازندگان مسجد، روز بعد آمدند و دیدند بالای در مسجد نوشته شده: «مسجد بهلول»، ناراحت شدند. آنان بهلول را پیدا کردند و به باد کتک گرفتند، که چرا زحمات دیگران را به نام خودت تمام کرده‌ای! بهلول گفت: مگر شما نگفتید که مسجد را برای خدا ساخته‌اید، اگر مردم هم اشتباه کنند و گمان کنند که من مسجد را ساخته‌ام، خدا که اشتباه نمی‌کند!

امام صادق علیه‌السلام: اَلْعَمَلُ الْخالِصُ الَّذِی لا تریدُ اَنْ یحْمَدَک عَلَیهِ اَحَدٌ اِلاَّ اللّه‌ُ عَزَّوَجَلَّ. عمل خالص آن است که نخواهی کسی جز خداوند بزرگ تو را به خاطر آن عمل بستاید.

پروردگارا! ما ندای منادی ایمان را ییشنیدیم که به پروردگار خود ایمان بیاورید. ما ایمان آوردیم، پس ما را ببخشای و از گناهان ما درگذر، و ما را در شمار نیکان نزد خود قرار ده.

قرآن کریم: «وَ اَمّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوی فَاِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأوی»؛ و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوی باز دارد، قطعا بهشت جایگاه اوست.

حق یتیم آورده‌اند که عیسی علیه‌السلام وقتی از گورستانی می‌گذشت گفت: بار خدایا! یکی از این بندگان خود را زنده کن! در همان حال، شخصی بلند بالا، از خاک برخاست و ایستاد. حضرت عیسی علیه‌السلام به او گفت: تو کیستی. او جواب داد، من پسر تغلب هستم. عیسی علیه‌السلام فرمود: چه مدت است که مرده‌ای. او گفت: دو هزار و هفتصد سال! عیسی علیه‌السلام فرمود: مرگ را چگونه یافتی. او گفت: از آن وقت که مرده‌ام هنوز تلخی مرگ با من هست. حضرت فرمود: خدا با تو چه کرد. گفت: ای روح الله! از دو هزار و هفتصد سال تاکنون در حال پس دادن جواب، در مقابل نیم سکه هستم که از یتیمی در گردن من بوده و هنوز هم فارغ نگشته‌ام. وی این را گفت و در خاک فرو رفت.

افتادگی‌آموز اگر طالب فیضی هرگز نخورد آب، زمینی که بلند است پوریای ولی

فقط برای خدا محدث قمی می‌گوید: وقتی کتاب منازل الآخرة را تألیف و چاپ کردم به قم آمدم. شیخ عبدالرزاقِ مسئله‌گو، آن را هر روز می‌خواند. پدرم روزی به خانه آمد و گفت: شیخ عباس! کاش مثل این مسئله‌گو می‌شدی و می‌توانستی این کتاب را که او برای ما می‌خواند، بخوانی. چند بار خواستم بگویم که آن کتاب از آثار و تألیفات من است؛ امّا خودداری کردم و فقط گفتم: دعا بفرمایید خداوند، توفیق مرحمت فرماید.

قناعت کن بدین یک نان که داری!

یکی درد و یکی درمان پسندد یکی وصل و یکی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل هجران پسندم آنچه را جانان پسندد

ای پیامبر خدا! بر جنازه سعد نماز خواندید و با دست مبارکتان او را در قبر گذاشتید و قبرش را با دست خود درست کردید، باز می‌فرمایید سعد در فشار قبر است؟! حضرت فرمود: آری! سعد در خانه، بداخلاق بود و فشار قبر به خاطر همین است.

هندوانه شخصی که به ظاهر، فقیر بود، حضور شیخ محمد تقی شیرازی، رهبر انقلاب عراق رسید و به ایشان بی‌احترامی نمود. ایشان چیزی به او نگفت و بعد، مقداری هندوانه هم برای وی فرستاد. علت این محبت را پرسیدند و شیخ گفت: این جوان، حرارت بدنش زیاد شده بود و هنداونه جبران گرمی مزاج او را خواهد نمود؛ چون گرمی مزاج، باعث شد تا وی آن همه دشنام و ناسزا به ما بگوید.

ابن عباس می‌گوید: به دیدن امیرمؤمنان علی علیه‌السلام رفتم. ایشان در حالی که کفش کهنه خویش را پینه می‌زد، به من فرمود: بهای این کفش چقدر است؟ ابن عباس پاسخ داد: هیچ ارزشی ندارد! امام فرمود: به خدا سوگند! این کفش، پیش من از حکومت بر شما محبوب‌تر است، مگر آنکه حقی را به پا دارم و یا باطلی را از میان بردارم!

امام علی علیه‌السلام: ما مِنْ مُؤمِنٍ وَ لا مُؤمِنَةٍ یضَعُ یدَهُ عَلی رَأسِ یتیمٍ اِلاّ کتَبَ اللّه‌ُ لَهُ بِکلِّ شَعْرٍ مَرَّتْ یدُهُ عَلَیها حَسَنَةٌ؛ هیچ مرد و زن مؤنی نیستند که دست بر سر یتیم بنهند؛ مگر آنکه خداوند به خاطر هر مویی که دست آنان بر آن مرور کرده، حسنه‌ای برای آنها بنویسد.

قناعت هر که کرد آخر غنی شد.

خداوند فرمود: ای موسی! عارفان، به معرفت خود و نیکوکاران به کار نیک خود و مطیعان به اطاعت خود اعتماد دارند؛ اما گنهکاران جز فضل من پناهی ندارند. اگر من هم آنها را از درگاه خود ناامید کنم، به درگاه چه کسی پناهنده شوند.

امام صادق علیه‌السلام: اَلْعَمَلُ الْخالِصُ الَّذِی لا تریدُ اَنْ یحْمَدَک عَلَیهِ اَحَدٌ اِلاَّ اللّه‌ُ عَزَّوَجَلَّ. عمل خالص آن است که نخواهی کسی جز خداوند بزرگ تو را به خاطر آن عمل بستاید.