بریده‌هایی از کتاب الینور آلیفنت کاملا خوب است

من همیشه به این‌که به تنهایی از عهدهٔ زندگی‌ام برآمده‌ام، افتخار می‌کنم.

گذر زمان فقط رنج از دست دادن را کم می‌کند اما آن را از بین نمی‌برد.

اگر کسی از شما بپرسد حالتان چه‌طور است، قرار است بگویید خوبم. قرار نیست بگویید دیشب آن‌قدر گریه کرده‌اید که خوابتان برده

گذر زمان فقط رنج از دست دادن را کم می‌کند اما آن را از بین نمی‌برد.

گاهی اوقات، انسان به فرد مهربانی نیاز دارد که وقتی می‌خواهد با چیزی روبه‌رو شود، کنارش باشد.

با وجود آن‌که خوب است آدم چیزهای جدید را امتحان کند و ذهنی باز داشته باشد اما خیلی مهم است که خود واقعی‌اش را حفظ کند.

این‌که کسی را خیلی زیاد دوست داشته باشی، همیشه کافی نیست. دوست داشتن زیاد از او محافظت نمی‌کند...

نه می‌شد از گذشته گریخت و نه می‌شد آن را پاک کرد.

به‌تدریج داشتم متوجه می‌شدم صدای داخل سرم ـ صدای خودم ـ کاملا منطقی و معقول است. آن صدای مامان بود که تمام آن قضاوت‌ها را انجام داده بود و مرا هم تشویق کرده بود همان کار را بکنم. کم‌کم داشت از صدای خودم و افکار خودم خوشم می‌آمد. دلم می‌خواست آن‌ها را بیشتر بشنوم. باعث می‌شدند احساس خوب و حتی آرامش پیدا کنم. باعث می‌شدند احساس کنم شبیه خودم هستم.

بعضی از آدم‌ها، آدم‌های ضعیف از تنهایی می‌ترسند. چیزی که نمی‌توانند درک کنند، آن است که در تنهایی آزادی عمل بیشتری دارند. وقتی کسی متوجه شود به کس دیگری نیاز ندارد، می‌تواند از خودش مراقبت کند. موضوع آن است که بهتر است هرکسی فقط از خودش مراقبت کند. ما هر چه‌قدر هم تلاش کنیم، نمی‌توانیم از دیگران حمایت کنیم. ما برای نجات دیگران تلاش می‌کنیم، شکست می‌خوریم و دنیایمان در اطرافمان فرو می‌ریزد، می‌سوزد و خاکستر می‌شود.