بریده‌هایی از کتاب فرمول نجات پی

دوست دارد بزرگ فکر کند و باید کسی باشد تا او را از آسمان خیالات به زمین واقعیت‌ها بیاورد. من برایش حکم نیروی جاذبه را دارم.

می‌تونین جهان رو به جای بهتری تبدیل کنین.

می‌توانم ادای عادی بودن دربیاورم، و بالاخره تبدیل به یک آدم عادی می‌شوم.

می‌توانم رنج و عذاب یک سال بودن در مدرسهٔ راهنمایی را تحمل کنم، ولی هنوز هم به نظرم وقت تلف کردن است.

از هر پنج نفر، چهار نفر چیزی از کسر حالی‌شون نمی‌شه. و یکی دیگر: ریاضی مثل طی کردن مسیر یه سفره، پس بگو چطوری می‌رسی به مقصد.

چی باعث می‌شود یک نفر با آدم دوست شود؟ علاقهٔ مشترک؟ آدم باید حداقل چقدر با دوستش وقت بگذراند؟ یعنی آن نفر دیگر هم باید به آدم بگوید دوست؟

«همین تازگی‌ها دبیرستان رو تموم کردم.» «واقعاً؟ تو که فقط ده سالته.» «دوازده سالمه.»

ثابت موردعلاقه‌ام در ریاضی عدد پی است. ولی از آن جایی‌که ارقام عدد پی بعد از ممیز تا ابد ادامه دارند، به خودم اجازه می‌دهم فقط تا ۳۱۴ عدد بعد از ممیز را از حفظ بگویم. π=۳.۱۴۱۵۹۲۶۵۳۵۸۹۷۹۳۲۳۸۴۶۲۶۴۳۳۸۳۲۷۹۵۰۲۸۸۴۱۹۷۱۶۹۳۹۹۳۷۵۱۰۵۸۲۰۹۷۴۹۴۴۵۹۲۳۰۷۸۱۶۴۰۶۲۸۶۲۰۸۹۹۸۶۲۸۰۳۴۸۲۵۳۴۲۱۱۷۰۶۷۹۸۲۱۴۸۰۸۶۵۱۳۲۸۲۳۰۶۶۴۷۰۹۳۸۴۴۶۰۹۵۵۰۵۸۲۲۳۱۷۲۵۳۵۹۴۰۸۱۲۸۴۸۱۱۱۷۴۵۰۲۸۴۱۰۲۷۰۱۹۳۸۵۲۱۱۰۵۵۵۹۶۴۴۶۲۲۹۴۸۹۵۴۹۳۰۳۸۱۹۶۴۴۲۸۸۱۰۹۷۵۶۶۵۹۳۳۴۴۶۱۲۸۴۷۵۶۴۸۲۳۳۷۸۶۷۸۳۱۶۵۲۷۱۲۰۱۹۰۹۱۴۵۶۴۸۵۶۶۹۲۳۴۶۰۳۴۸۶۱۰۴۵۴۳۲۶۶۴۸۲۱۳۳۹۳۶۰۷۲۶۰۲۴۹۱۴۱۲۷۳۷۲۴۵۸۷۰۰۶۶۰۶۳۱

آقایی را که فقط بعد از چند بار گوش دادن به هر زبانی می‌تواند به همان زبان صحبت کند

انتخاب‌هامون نشون می‌دن چه‌جور آدمی هستیم، نه توانایی‌هامون.

سرش را تکان می‌دهد: «بچه که بودم، خیلی بدم می‌اومد که بزرگ‌ترها بهم می‌گفتن "زندگی منصفانه نیست." حرفشون رو می‌فهمیدم، ولی همیشه مثل این بود که آدم تسلیم بشه. الان نزدیک بود خودم همین رو بهت بگم. "زندگی منصفانه نیست."»

«انتخاب‌هامون نشون می‌دن چه‌جور آدمی هستیم، نه توانایی‌هامون.»

چیزی که آدم رو نکشه، قوی‌ترش می‌کنه.

«معنی‌ش اینه که باید وانمود کنی به اونجا تعلق داری یا جوری رفتار کنی انگار می‌تونی کاری رو انجام بدی. این‌جوری آخرش موفق به انجام دادنش می‌شی.»

از زمان رفتن به ایست هملین، ۵۵ پله توی مدرسه را ۲۳۲ بار بالا رفته‌ام و همهٔ ۹۵۰ کمد را شمرده‌ام. قدم دو سانتی‌متر بلندتر شده و تقریباً سه کیلوگرم وزن اضافه کرده‌ام. ۷۷ تا کلاس ریاضی با یک معلم معرکه گذرانده‌ام. دوتا کتاب (یا ۹۱۲۵۵ کلمه) در کلاس ادبیات خوانده‌ام. تا الان به نجات ۲۳ سگ کمک کرده‌ام و عاشق یکی از آن‌ها شده‌ام. حتی دوتا دوست پیدا کرده‌ام. می‌توانم همهٔ این‌ها را جمع بزنم، ولی داستان فوق‌العاده‌ام را نمی‌شود توی این حاصل‌جمع خلاصه کرد. این‌طور که پیداست، اعداد فقط بخشی از وجود من هستند.

گاهی وقت‌ها پیدا کردن راه‌حل زمان می‌بره.

چیزی را درک نمی‌کند. در لحظه زندگی می‌کند

جین داره پول خردهاش رو می‌شمره. ۲ تا ۲۵ سنتی بیشتر از ۵ سنتی‌ها داره، ۵ تا ۱۰ سنتی کمتر از ۲۵ سنتی‌ها و ۲ پنی بیشتر از ۵ سنتی‌ها. مبلغ کل می‌شه ۱.۸۶ دلار. حالا چندتا سکه داره؟» «۱۷ تا.» «ایششش، قبل از اینکه بتونم با ماوس برم پایین صفحه، جواب دادی.»

بقیهٔ روز را صرف این می‌کنم که به دیگران، یعنی همه، بگویم مرتکب چه اشتباهاتی می‌شوند. سه نفر دیگر هم بلاکم می‌کنند.

من کاملاً طبیعی نیستم. من خل‌وچلم.