بریده‌هایی از کتاب زندگی سالم: ضروریات شش‌گانه حفظ سلامتی در طب سنتی ـ اسلامی

نگاه ماشینی؛ بنیادی‌ترین مفهوم طب مدرن

اگر بیمار شویم و به پزشک مراجعه ‌کنیم و خدای ناکرده قرص و آمپولی برای ما تجویز نشود، به این نتیجه می‌رسیم که پزشک درد ما را نفهمیده است، یا سوادش نم کشیده است، اما در عوض، اگر یک کیسه پر از دارو برای ما تجویز شود، طوری پیروزمندانه به خانه بر‌می‌گردیم و داروها را روی میز می‌ریزیم که انگار غنیمت جنگی به خانه آورده‌ایم. بعد از چند روز هم، بیشتر از نیمی از این داروها را به جعبۀ کمک‌های اولیه می‌ریزیم تا اگر دوباره این بیماری به پستمان خورد، محتاج پزشک نباشیم.!

تبلیغات مخاطب را جادوی ذهنی می‌کند و باعث می‌شود ناخودآگاه به آن احساس نیاز کند؛ بدون این‌که واقعاً به آن نیاز داشته باشد.

هر خلط دارای یک مزاج است که در جدول زیر آورده شده است:

آثار زیان‌مند دارو‌ها در بدن انسان دقیقاً شبیه آثار تباهی‌آور و مسموم کنندۀ صنایع و تکنولوژی در طبیعت است. تکنولوژی جدید طبیعت را مسموم کرده و دارو‌های جدید بدن آدمی ‌را. تکنولوژی جدید بحران محیط‌زیست را به بار آورده و دارو‌های شیمیایی، بحران سلامتی را!

مضرترین مادۀ مصرفی زندگی جدید فست‌فودها هستند.

این است راز بردگی مدرن در قالب نظام سرمایه‌داری. از صبح تا شب کار می‌کنیم و درآمدمان بیشتر می‌شود، اما هیچ‌گاه نپرسیده‌ایم در‌آمدمان را صرف چه می‌کنیم؟ در واقع کار بیشتر برای مصرف بیشتر است و مصرف بیشتر، برای چرخیدن چرخ سرمایه‌داران.

از جمله چیزهایی که این‌ها را به‌شدت تحلیل می‌برد، جماع زیاد، پرخوری، ورزش با شکم خالی و ناشتا‌خوردن آب و مواد مخدر و غصۀ فراوان است.

مویز، انجیر، فندق، پسته، دارچین و زعفران در تقویت کبد مفیدند. از همۀ این‌ها بالاتر، کاسنی است که بهترین داروی کبد گرم و سرد است؛ فقط در سردمزاجان بهتر است با عسل خورده شود. (توضیحات عرق کاسنی در تدابیر تابستان گذشت). غذاهای و مواد خوش‌بو و خنک از میوه‌جات و نوشیدنی و غذا برای کبد مفیدند. نانی که خمیر آن خوب رسیده و نمک آن به حد اعتدال باشد و گوشی که سریع‌الهضم باشد و با ادویۀ گرم پخته باشند، مفید است.

کسی که‌ کار فکری می‌کند، باید غذاهای قندی مانند عسل و مویز و... باشد

در مناطق گرمسیر، موهای افراد سیاه و مجعد است؛ هضم آن‌ها ضعیف است و دچار پیری زودرس می‌شوند. این مناطق مبتلا به بیماری‌های خاص دموی و صفراوی می‌شوند. مردم مناطق سردسیر عموماً قوی و شجاع هستند و هضم خوبی دارند، اما بیشتر به سرماخوردگی مبتلا می‌شوند. مناطق مرطوب و خشک هم به همین شکل، دارای ویژگی‌های خاص و بیماری‌های خاص هستند.

در کتاب مفرح القلوب، ‌خوردن خرما به‌عنوان غذا را صرفاً در شهری تجویز می‌کند که خرما رواج دارد. طبق قول حکما، زیاد‌خوردن خرما در مناطقی که خرما در آن‌ها حاصل نمی‌شود، جایز نیست و باعث تولید سودا و گرفتگی کبد و طحال و سرطان می‌شود و سوزانندۀ خون است و باعث عفونت خون و سردرد می‌شود. هم‌چنین موجب آفتِ دهان و درد چشم و ضعف آن و درد دندان است.‌

پیامبر(ع) می‌فرماید: «همانا خدا در هر سرزمینی میوه‌هایی قرار داده که‌خوردن آن در وقتش به اهل آن سرزمین نفع می‌بخشد [نه اهل سرزمین دیگر]

محمد کریم کرمانی می‌گوید: «باید اهل هر سرزمینی با گیاهان آن منطقه خود را درمان کنند، زیرا خدای سبحان برای هر قومی دواهایی را خلق کرده است که دسترسی به آن‌ها آسان است و بدن‌های این قوم از خاک سرزمینشان خلق‌شده است و گیاهان روییده در این خاک، شبیه بدن‌هایشان است و تناسب بیشتری با بدن‌های آن‌ها دارد و بدن‌های آن‌ها تحمل بیشتری برای آن دارد و طبع آن‌ها میل بیشتری به آن‌ها دارد و بهتر آن‌ها را می‌پذیرد»

شیر با میوه های آبدار، زیرا هر دو زود فاسد می‌شوند؛

مویز با عسل و خربزه با عسل؛ آب سرد بعد از میوه‌جات آبدار (خربزه، انگور، زردآلو و...) مضر است؛

مرغ با لبنبات (ماست و شیر) همانند ماهی با ماست؛ باعث تولید سودا و بلغم غیرطبیعی می‌شود؛

آب سرد بعد از نان و شیرینی‌جات؛ زیرا باعث تولید بخار و عفونت و سردرد و ضعف چشم و... می‌شود.

ماهی با لبنیات (ماست و شیر)؛ چون خلط بلغمی و سوداوی نابه‌جا تولید می‌کند. اگر سودا تولید کند، باعث جذام و برص و قولنج (کولیت روده) است، اگر به بلغم تبدیل شود، باعث بیماری‌هایی مانند فلج می‌شود.

«بیماری حیوانات بسیار کم‌تر از انسان است و علت آن از نظر حکما این است که حیوانات اولاً، کم‌تر غذا می‌خورند، ثانیاً، غذایشان متنوع و رنگارنگ نیست. مثلاً یک حیوان اهلی در فصل زمستان فقط کاه می‌خورد و نهایتاً آن را با مقداری سبوس گندم ترکیب می‌کنند؛ حیوانات یا گیاه‌خوارند یا گوشت‌خوار؛ درحالی‌که انسان هم گیاه می‌خورد و هم گوشت می‌خورد و هم جماد (مانند نمک)».