بریده‌هایی از کتاب بیهوشی

جواب می‌دهد: «آره می‌دونم. اولین بار که اومدی این‌جا، درست مثل اون دوتا به درد نخورِ دیگه بودی. شایدم از اونا بدتر. بعضی‌وقتا تنها چیزی که آدم لازم داره اینه که یه چماق بخوره تو سرش.»

«آدم خوبی نیست. از همهٔ آدمای ساختمون بپرس. زنگ می‌زنه به مدیریت و از صدای غژغژ ویلچرها شکایت می‌کنه. موقعی که همه دارن فیلم می‌بینن داد می‌زنه و آخرِ فیلم رو لو می‌ده.

. آسان‌ترین راه برای تبدیل دنیا به جایی بهتر، بیرون‌انداختنِ چِیس آمبروز اس

وقتی مامان این حرف‌ها را می‌زند خجالت می‌کشم. ولی اگر می‌خواستم از طرف آرون و بِر به ماجرا نگاه کنم، اتفاق بی‌اهمیتی افتاده بود و مدرسه از این فرصت استفاده کرده بود تا ما را گیر بیندازد.

کوپرمن یک ابرویش را بالا می‌برد: «ناشُکری نکن. تو خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر می‌کنی یادته. تو می‌تونی راه بری، حرف بزنی، غذاتو قورت بدی و بری دستشویی. فکرشو کردی چه‌قدر سخت می‌شد اگه مجبور بودی همهٔ اینا رو از اول یاد بگیری؟ حتی اینکه برای راه‌رفتن باید یه پات رو جلوتر از اون یکی بذاری؟»

چه‌طور می‌توانی از کسی دفاع کنی که حاضر نیست از خودش دفاع کند؟

همه یه وقتایی احمق می‌شن. راهش اینه که نذاری چندتا حماقت باعث بشن کل بازی رو ببازی

اینکه یادت نمیاد، دلیل نمی‌شه که اتفاق نیفتاده باشه

کاش می‌توانستم به خودم لگد بزنم ولی جهت انگشت‌های پایم برعکس است.

حتی ساعت خراب هم روزی دو بار زمانِ درست را نشان می‌دهد.