بریده‌هایی از کتاب ۱۰۱ راز برای دهه بیست سالگی

خدا چیزهایی را به آدم می‌دهد که ظرفیتش را دارد. گاهی، وقتی چیزی را به ما نمی‌دهد، دقیقاً همان چیزی را به ما داده است که با التماس از او می‌خواستیم.

بعضی‌وقت‌ها بزرگ‌ترین کمکی که نیاز داریم، کمک در پیدا کردن کمک است.

وقتی حرف‌هایتان را مثل مشت توی صورت طرف مقابل می‌کوبید، دیگر کار از کار گذشته و مشتی است که کوبیده شده. با معذرت‌خواهی و حتی اگر از طرف مقابل بخواهید که تلافی کند، باز هم نمی‌توانید آسیبی را که وارد کرده‌اید جبران کنید.

به‌جای اینکه دنبال آدم مناسب بگردید، روی این تمرکز کنید که خودتان آدم مناسبی شوید.

در دوران بیست‌سالگی قرار نیست خانه پیدا کنیم؛ در دوران بیست‌سالگی باید محل مناسبی برای ساختن خانه پیدا کنیم.

ترس از خجالت خودش خجالت‌آور است.

اجازه ندهید تنهایی به انزوا تبدیل شود

وقتی از تمام چیزهایی که قبلاً ما را درگیر کرده بود تهی می‌شویم، چیزی در وجودمان رخ می‌دهد که اهمیت عجیب‌غریبی برایمان پیدا می‌کند.

به‌نظرم بیشتر ما وقتی وارد دههٔ بیست‌سالگی شدیم انتظار داشتیم که یک فیلم جنجالی از آب دربیاید، اما پای داستان بیست‌سالگی‌مان حتی به تئاترها هم نرسید.

۶۱. در دانشگاه تمام تکنیک‌ها و نظریه‌های مرتبط با نحوهٔ شیرجه زدن را یاد می‌گیرید در دانشگاه تمام تکنیک‌ها و نظریه‌های مرتبط با نحوهٔ شیرجه زدن را یاد می‌گیرید. بعد از فارغ‌التحصیلی باید روی لبهٔ سکوی پرش بروید و شیرجه بزنید. بقیهٔ عمر هم باید یاد بگیرید چطور شنا کنید.

حسی که بعد از پنجاه‌هزار لایک دارم، باید با حسی که بعد از یک لایک می‌گیرم یکی باشد. آیا روزی می‌رسد که از اسارت تأیید خلاصی یابم؟ امیدوارم.

داستان زندگی خودتان را وسط داستان زندگی یک نفر دیگر نچپانید.

عشق کور است. تا وقتی چند چشم اضافی برای خودتان دست‌وپا نکرده‌اید، رابطه‌تان را پیش نبرید.

چرا مرغ همسایه غاز است؟ اگر سری به خانهٔ همسایه بزنی، می‌فهمی که به‌خاطر آب‌ودان مرغوبی است که به خوردشان می‌دهد.

ماندن در یک رابطهٔ بد شبیه این است که قلبتان را ساعت‌های طولانی زیر آفتاب بگذارید و وقتی‌که سوخت، تازه غافلگیر هم بشوید.

شکست واقعی در دوران بیست‌سالگی این است که اصلاً شکستی را تجربه نکنیم.

موفقیت در دههٔ بیست‌سالگی بیشتر شبیه چیدن میز شام است تا لذت بردن از مهمانی.

وقتی عشق خود را پیدا می‌کنید که حسابی ترسیده است؛ مثل گربه‌ای که سعی می‌کند از بزرگراه رد بشود. این عشق چیزی نیست که از پس انجام دادنش برمی‌آیید. عشق دقیقاً چیزی است که نمی‌توانید انجامش ندهید.

انتظار نداشته باشید؛ عمل کنید. به پا خیزید و بگویید: «قطعاً این کار رو انجام می‌دم.» بعد به این فکر کنید که از کجا شروع کنید. وقتی ببینید که زحماتتان چقدر زود به نتیجه رسیدند و به حقیقت پیوستند، خودتان هم از تعجب شاخ درمی‌آورید.

شاید واقعیت چیزی است که ما انتخابش می‌کنیم: