بریده‌هایی از کتاب نقشه مهربانی با همه جزئیات

زندگی ما شبیه چرخه‌ای پیوسته از تبادلات است، دریافت هدایایی از دیگران - عشق، درس، پند، حمایت و مهربانی - درنگ کردن برای قدردانی از دریافت این هدایا، و شاید صیقل دادن هدایایی که اندکی کدر شده‌اند و بعد دادن این هدایا به گیرنده‌های دیگر. این ماهیت و ذات شبکه زندگی است.

گوش کردن با توجه، یکی از شیوه‌های مهربانی نه تنها به دیگران بلکه به خود ما نیز هست. این کار ما را از توجه به خود دور می‌کند تا با دیگران همدردی کنیم و هم‌زمان به یادمان می‌آورد که در تحمل دردها، تنها نیستیم

متوجه شدم تنها گوش کردن و واکنش نشان دادن به قصه‌های غم انگیز او چقدر حالم را بهتر کرده است. مشکلات من هم‌چنان وجود داشتند اما دیگر آن‌قدرها هم بغرنج به نظر نمی‌رسیدند. می‌دانستم که دوستم با تعریف کردن مشکلات زندگی به خودش هم کمک کرده است. در واقع، چیزی تغییر نکرده بود، اما به طرز عجیبی در سطحی عمیق‌تر، همه چیز دستخوش تغییر شده بود.»

آخرین بار چه زمانی بود که تنها بودید؟ برای چه مدت؟ خلوت و تنهایی را به خود هدیه دهید تا برای هدیه کردن مهربانی همیشه آماده باشید.

همان گونه که جسم برای تجدید قوا به خواب نیاز دارد، ذهن ما هم به سکوت و آرامش نیاز دارد تا خود را بازیابیم. وقتی این توجه را از خود دریغ می‌کنم، در زمان‌بندی کارهایم با مشکل مواجه می‌شوم و کار آن‌قدر برایم دشوار می‌شود تا جایی که فقط دستپاچه و مضطرب، بیهوده تلاش می‌کنم. در چنین شرایطی بی‌حوصله می‌شوم، به همه می‌پرم و غر می‌زنم و نسبت به همه چیز و همه کس کم تحمل می‌شوم و کنترل همهٔ امور از دستم خارج می‌شود. در این آشفتگی نهایتاً تصمیم می‌گیرم که باید مدتی کار را تعطیل کنم؛ چون در این شرایط کاری از من ساخته نیست

همان گونه که جسم برای تجدید قوا به خواب نیاز دارد، ذهن ما هم به سکوت و آرامش نیاز دارد تا خود را بازیابیم.

درون، این سرچشمهٔ باطنی فقط در تنهایی‌ست که می‌تواند به بهترین نحو از نو بنا شود.

اگر امروز کودکان سهم کوچکتری در مهربانی دارند، به آن‌ها نشان دهید که چگونه کمک کردن به دیگران می‌تواند منجر به ایجاد دنیایی آرام‌تر و مهربان‌تر شود و با این کار بر روی آیندهٔ آن‌ها سرمایه‌گذاری کنید.

اگر می‌خواهید فرزندانتان را به خوبی تعلیم دهید، الگوی محبت و مهربانی باشید.

برخلاف چیزی که پدر و مادرها اعتقاد دارند، بچه‌ها دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهند که به آن‌ها یاد داده‌اند. او توضیح داد که این بچه‌ها فقط چنین چیزهایی را یاد گرفته‌اند، متأسفانه این‌گونه با آن‌ها رفتار شده که دنیا را محل تنازع بقا می‌بینند و این مسئله تأثیر هولناکی روی زندگیشان خواهد گذاشت. همهٔ تلاش ما این است که با رفتاری که نسبت به آن‌ها نشان می‌دهیم به آن‌ها بفهمانیم که چنین چیزی حقیقت ندارد و این دنیا پر از آدم هایی است که حاضرند دستان هم را بگیرند و به هم کمک کنند.» پس اگر می‌خواهید فرزندانتان را به خوبی تعلیم دهید، الگوی محبت و مهربانی باشید

اگر در میان خود به دنبال فرشتگان باشیم، نه تنها قدرت و اثرگذاری مهربانی به یادمان خواهد ماند، بلکه برای اینکه بتوانیم با رفتاری محبت آمیز عمل کنیم به بینشی ارزشمند نائل می‌شویم. به واسطه معاشرت با افرادی که متعهد به انجام کارهای نیکند، انجام چنین اعمالی برای شما هم آسان‌تر خواهد شد.

نگرش و عملکرد ما، کمابیش توسط اطرافیان ما شکل می‌گیرد.

سعی می‌کنم شرایط افراد را بسنجم و چیزی بگویم که از صمیم قلب باشد

هر وقت غمگین، هراسان، مضطرب یا عصبانی هستم، دوستی دارم که با او تماس می‌گیرم. او عمیقاً به حرف‌هایم گوش می‌سپارد، آن‌قدر خوب همدلی می‌کند که همیشه می‌تواند آرامم کند. قلب مهربان او تنها مختص دوستان نزدیکش نیست. بارها با او در فروشگاه، تاکسی، انجمن‌های کوچک، گردهمایی‌های بزرگ بوده‌ام و متحیرانه شاهد بودم که این محبت و درک او شامل حال همهٔ اطرافیان او می‌شود.

همه ما روح بسیار حساسی داریم که به توجه عاشقانهٔ همسرانمان نیازمند است. برای اینکه عشق را زنده نگه داریم، مهربانی اکسیر جادویی عشق است، فرسودگی‌ها و زنگ‌زدگی‌ها را جلا می‌دهد، حفره‌های خالی دهشتناک را پر می‌کند، غبارهای انباشته در طول زمان را می‌زداید، دردها را تسکین می‌دهد و حرارت عشق را تیزتر می کند.

حقیقت این است که عشق به پرورش مداوم نیازمند است که از طریق حضور صادقانه و تبادل افکار و احساسات سیر می‌شود

اگر بخواهم خیلی ساده دلیل موفقیت رابطه‌مان را توضیح دهم، باید بگویم که ما با هم بسیار مهربان هستیم، هر روز و به هر روشی که ممکن است.

روابط ما به واسطه عشق ورزیدن، گفتگو، حضور، توجه و مهربانی، در طول روز شاداب و تازه می‌ماند. بدون یک رابطهٔ قابل اعتماد و پرمعنا، پژمرده خواهیم شد. «سو پاتون توئل»

قدردانی از کمک‌هایی که دریافت کرده‌ایم - فارغ از چگونگی آن - اجازه می‌دهد تا قلب‌های ما به جای تک‌نوازی یک ویولن مانند یک ارکستر خوش‌آهنگ اوج بگیرد. امروز از تمام سازهای زندگی خود سپاس‌گزاری کنید.

فرهنگ ما چنان با فردگرایی و رقابت آمیخته شده که به راحتی فراموش می‌شود که هیچ چیز باارزشی بدون کمک‌های محبت‌آمیز دیگران به دست نمی‌آید.