بریده‌هایی از کتاب همه چیز درباره نویسندگی خلاق

من از خودم پرسیدم: اگر جامعۀ آدم‌ماشینی‌ها (ربات‌ها) به این نتیجه برسند که محصول تکامل داروینی هستند، نه ساخت انسان چه می‌‌شود؟

داستان‌های کوتاه معمولاً ویژگی‌های زیر را دارند: موضوعی ساده دارند؛ موضوعی که معمولاً این امکان را می‌دهد که داستان در مدت‌زمان کوتاهی اتفاق ‌افتد. تعداد شخصیت‌های آن‌ها کم است و این شخصیت‌ها به‌سرعت نشو و نما می‌کنند. گفت‌وگو‌ها و حوادثْ داستان را پیش می‌بَرد. از زاویۀ دید یک نفر بیشتر استفاده نمی‌کنند. ضرباهنگ سریع و شروعی گیرا دارند. میانه‌ای دارند که از این شاخه به آن شاخه نمی‌پرد و در مسیری مستقیم به سوی پایان داستان پیش می‌رود. پایانی قوی دارند که داستان را کامل می‌کند، ما را به درک چیزی می‌رساند و راضی می‌کند. پیرنگ (طرح) و شخصیت‌هایی دارند که بینشی تازه به شرایط انسانی افراد به ما می‌دهند.

نویسنده‌ها کارشان نوشتن است! حرفِ نوشتن را نزن، فکرش را نکن، خوابش را نبین، دربارهٔ کتاب بی‌نظیری که روزی می‌نویسی حرف نزن؛ فقط خفه‌خون بگیر و بنویس!

قلم قوی‌تر از شمشیر است، اما شمشیر راحت‌تر پاک می‌شود

- به دنبال مسیری جدید باشید. اگر همیشه از یک مسیر به منزل می‌روید، مسیر جدیدی انتخاب کنید و در این مسیر با چشمانی باز به مناظر جدید نگاه کنید.

روحیه انتقادپذیری با اینکه باید اغلب اوقات حسادت خود را کنترل کنید، اکثراً قضاوت و سخنان انتقادی دیگران را نمی‌شود کنترل کرد. نقد دیگران بر نوشته‌های شما شاید خیلی به حال شما مفید و کمک‌کار شما باشد، اما شما برای این کار احتمالاً بی‌اختیار دنبال افراد مشخصی مثل نویسندگان دیگر، معلمان و گروه‌های همکار، که به شما انرژی مثبت می‌دهند و در حل مشکلات و درک مفاهیم با شما همراه می‌شوند، می‌روید. هشدار: اگر می‌خواهید بگذارید دوستان، اقوام یا همکارانتان کارتان را بخوانند، باید خودتان را هم برای شنیدن نظرات مثبت و همچنین انتقادات منفی آن‌ها آماده کنید.

یکی از نویسندگان مورد علاقۀ من، کیم استنلی رابینسون، می‌گوید: «روی یخ نازک سریع اسکیت بازی کنید. » معنی این حرف این است که وقتی چیزی را نمی‌دانید، فقط دست‌هایتان را تکان دهید و امیدوار باشید که کسی متوجه نمی‌شود و به راهتان ادامه دهید.

مداد نوک‌تیزی به من بدهید و مرا در کافه‌ای بنشانید و فنجانی قهوه جلویم بگذارید و نسخۀ تایپ‌شده از نوشته‌ای خام را به من بدهید. آن وقت من حس می‌کنم خوشبخت‌ترین آدم جهان هستم.

انگیزۀ نوشتن از تلاطم زندگی زاده می‌شود

عازم خیابان‌های نیویورک می‌شوم. وقتی از تاکسی پیاده می‌شوم و پا توی خیابان کنِدی می‌گذارم و سر و صدا، ترافیک، فریاد، شادی، اشک و غم شروع می‌شود، آن‌گاه ناگهان می‌بینم جلوی پیشخوان یک ساندویچی توی خیابان ششم هستم و ‌هات‌داگ با آب‌میوه پاپایا می‌خورم. در این حال ساک‌های خرید جلوی پاهای من است و این همان موقعی است که حس می‌کنم بخشی از خلاقیت هستم؛ جایی که خلاقیتم را کسب می‌کنم تا به کار اندازم/ نائولا اُفائولیَن: «شما کی هستید؟ » (نیویورک‌تایمز، اول آوریل ۲۰۰۱).

هر روز نوشتن تنها راه پیشرفت در زمینۀ کسب مهارت‌های نویسندگی خلاق است. مورای سوئید

کلید کاوشگری، آماده‌ بودن است.

به طور خلاصه، شما به ده کلید خلاقیت نیاز دارید. پس بهتر است برای شروعِ نوشتن هریک از آن‌ها را به ذهنتان بسپارید. ۱‌. کنجکاوی، ۲‌. شور و اشتیاق، ۳‌. اراده، ۴‌. آگاهی و هوشیاری، ۵‌. انرژی، ۶‌. استقبال از فکرهای تازه، ۷‌. حساسیت، ۸‌. سماجت و سرسختی، ۹‌. گوشی شنوا و ۱۰‌. چشمی بینا.

ترس است که مانع نوشتن بیشتر افراد می‌شود، نه فقدان استعداد. اما من کیستم؟ چه حقی برای سخن گفتن دارم؟ و اگر چیزی بگویم چه کسی گوش می‌دهد؟ شما انسانی خاص هستید و داستانی خاص برای گفتن دارید و صاحب همهٔ حقوق هستید. اگر با شور سخن بگویید، بسیاری از ما گوش می‌دهیم. همهٔ ما برای زندگی به داستان نیاز داریم. با داستان زنده‌ایم. داستان شما حلقهٔ زندگی را بزرگ‌تر می‌کند/ ریچارد رودِس: چگونه بنویسیم.

تنها چیزی که نویسنده احتیاج دارد قلم، کاغذ، گوشه‌ای خلوت و ارادهٔ نوشتن است.

من کیستم؟ چه حقی برای سخن گفتن دارم؟ و اگر چیزی بگویم چه کسی گوش می‌دهد؟ شما انسانی خاص هستید و داستانی خاص برای گفتن دارید و صاحب همهٔ حقوق هستید. اگر با شور سخن بگویید، بسیاری از ما گوش می‌دهیم. همهٔ ما برای زندگی به داستان نیاز داریم. با داستان زنده‌ایم. داستان شما حلقهٔ زندگی را بزرگ‌تر می‌کند

اگر اراده کنید، می‌توانید بنویسید. ترس است که مانع نوشتن بیشتر افراد می‌شود، نه فقدان استعداد. اما من کیستم؟ چه حقی برای سخن گفتن دارم؟ و اگر چیزی بگویم چه کسی گوش می‌دهد؟ شما انسانی خاص هستید و داستانی خاص برای گفتن دارید و صاحب همۀ حقوق هستید. اگر با شور سخن بگویید، بسیاری از ما گوش می‌دهیم. همۀ ما برای زندگی به داستان نیاز داریم. با داستان زنده‌ایم. داستان شما حلقۀ زندگی را بزرگ‌تر می‌کند/

«چیزی را بنویس که عاشقش هستی و چیزی را بنویس که از آن می‌ترسی. »

همۀ ما برای زندگی به داستان نیاز داریم. با داستان زنده‌ایم. داستان شما حلقۀ زندگی را بزرگ‌تر می‌کند/ ریچارد رودِس

از وارونه‌گویی برای مسخره کردن و دست انداختن هم استفاده می‌کنند؛ مثلاً شاید به دوستی که همیشه چیزهایش را گم می‌کند بگویید: «اگر سرت به بدنت وصل نبود، لابد آن را هم گم می‌کردی.