بریده‌هایی از کتاب بهتره با یکی حرف بزنی

مردم معمولاً به این دلیل حرف از خودکشی می‌زنند که به رنجشان پایان بدهند، نه به زندگی‌شان. اگر راهی برای پایان دادن به رنجشان پیدا کنند، به زنده ماندن خیلی هم علاقه‌مند می‌شوند.

به دنبال چیزی برو که به آن حسادت می‌کنی، چون به تو نشان می‌دهد که چه می‌خواهی.

اگر همهٔ بصیرت دنیا را هم داشته باشی ولی وقتی آن بیرون هستی یعنی در دنیای واقعی، تغییر نکنی، بصیرت و مشاوره بی‌ارزش خواهد بود.

آزادی، مسئولیت در پی دارد و بخشی از وجود همهٔ ما از پذیرش مسئولیت می‌ترسد.

آرامش به این معنا نیست که در مکانی باشی که سروصدا، دردسر یا کار سخت وجود نداشته باشد، بلکه معنایش این است که در بطن این چیزها باشی و دلت آرام باشد.

خوشبختی از خوب بودنِ اوضاع نشأت نمی‌گیرد بلکه زمانی این حس دست می‌دهد که اوضاع از چیزی که انتظار داشتیم بهتر باشد

خوشبختی از خوب بودنِ اوضاع نشأت نمی‌گیرد بلکه زمانی این حس دست می‌دهد که اوضاع از چیزی که انتظار داشتیم بهتر باشد

باید با بیمار به‌عنوان یک انسان برخورد بشود نه یک پروندهٔ پزشکی

دیدگاه ما نسبت به آینده می‌تواند، به اندازهٔ تصورمان نسبت به گذشته، سدّ قدرت‌مندی در برابر تغییر ما ایجاد کند.

اگر این واقعیت را قبول نکنید که «عالی، دشمن خوب است»، ممکن است خودتان را از لذت‌ها محروم کنید.

همهٔ ما با سرعتی برابر که شصت دقیقه در ساعت است، در حال سفر به آینده هستیم.

گاهی اوقات مشاور از قصد «همان مشکل یا عارضه‌ای را برای بیمار تجویز می‌کند» که بیمار در صدد رفع آن است

حرف‌هایی که نباید به یک فرد در حال مرگ زد: راهنمایی برای خیرخواهانِ کم‌خِرَد.

من هم مثل بیشتر بیمارها، دلم می‌خواهد که مشاورم از هم‌صحبتی با من لذت ببرد و برایم احترام قائل باشد،

یاد حرفی افتادم که وندل به من زده بود. بعد از اینکه از خطاهایم فهرستی تهیه کرده بودم و با لذتِ فراوان خودم را به دلیل آن‌ها تنبیه می‌کردم، او گفته بود: «به نظرت دوران محکومیت این جرم چقدر باید باشه؟ یه سال؟ پنج سال؟ ده سال؟

دِیو با خودش فکر کرده بود که پدرش باید زمانی در صدد جبران برمی‌آمد که هنوز در این دنیا فرصت زندگی داشت، نه هنگام مرگش، آدم که نمی‌تواند با اعتراف در بستر مرگ، خودبه‌خود عاقبت‌به‌خیر و آمرزیده شود.

بخشیدن هم مثل عذرخواهی کردن مسئلهٔ مرموزی است. شما عذرخواهی می‌کنید که حال خودتان بهتر شود یا حال طرف مقابلتان؟ آیا برای کاری که کرده‌اید عذرخواهی می‌کنید یا فقط سعی می‌کنید طرف مقابل را آرام کنید زیرا فکر می‌کند باید بابت انجام کاری شرمنده باشید که انجام دادنش از نظر خودتان کاملاً موجه بوده است.

پدر و مادرها به‌سختی تلاش می‌کنند تا تمام آنچه را که خودشان از آن محروم بودند در اختیار فرزندانشان قرار بدهند ولی گاهی در نهایت، حتی بدون اینکه خودشان هم متوجه باشند، از بچه‌ها برای اقبال خوبشان دل‌خور می‌شوند.

پدر و مادرها چرا این کارها را می‌کنند؟ آن‌ها اغلب به دوران کودکی فرزندشان حسادت می‌کنند

حدس می‌زدم بچه‌های ریتا به این علت با او حرف نمی‌زدند چون نمی‌خواستند آنچه را که ریتا می‌خواست، یعنی بخشیده شدن، به او بدهند