بریده‌هایی از کتاب چرا می خوابیم؟

دو سوم بزرگ‌سالان در تمام کشورهای توسعه‌یافته نمی‌توانند هشت ساعت خواب شبانهٔ توصیه‌شده را داشته باشند.

هرکدام از پایه‌های بلند تختخواب‌ها، به سبک خندق‌های اطراف قلعه‌ها، در داخل یک سطل آب قرار داشتند تا از هجوم موجودات بی‌شمار و کوچک (نه‌چندان کوچک) که در اعماق غار ماموت در کمین پیوستن به آنها در رختخواب بودند جلوگیری کنند.

اندازه‌گیری‌های انجام‌شده در طول روز مبهم بود و هیچ تفاوت مشخصی در آن‌ها وجود نداشت. فقط در اقیانوس شبانهٔ امواج مغزی بود که نشانه‌های واضح و شفاف از سرنوشتِ ناراحت‌کنندهٔ این بیماران ثبت می‌شد. این کشف ثابت کرد که خواب به‌طورِ بالقوه می‌تواند آزمایشی زودهنگام باشد برای فهمیدنِ اینکه کدام نوع از زوال عقل در حال گسترش است.

متأسفانه، انسان درحقیقت تنها گونه‌ای است که عمداً خود را از خواب محروم می‌کند، بدون اینکه سود معقولی کسب کند.

شما بدون احساسات، به جای زندگی‌کردن، فقط وجود خواهید داشت.

مادر طبیعت میلیون‌ها سال را صرف اجرای این نیاز فیزیولوژیکی و اساسی کرده است. فکرکردن به این که شجاعت، اراده یا چند دهه تجربه می‌توانند شما (یا جراح) را از قید ضرورت باستانیِ تکامل‌یافته‌ای آزاد کنند، نوعی غرور است که همانطور که براساس شواهد می‌دانیم، هزینه‌اش زندگی دیگران یا خودتان است.

موضوع نگران‌کننده‌تر، خطر مرگ‌ومیر برای افرادی بود که گاهی از قرص‌های خواب استفاده می‌کردند. حتی افرادی که خیلی کم مصرف می‌کردند - کسانی که فقط هجده قرص در سال مصرف می‌کردند- ۳.۶ برابر بیشتر از کسانی که این قرص‌ها را مصرف نمی‌کردند، می‌مردند.

کسانی که از قرص‌های خواب‌آور استفاده می‌کردند، ۴.۶ برابر بیشتر از کسانی که از این قرص‌ها استفاده نمی‌کردند، طی این دورهٔ کوتاه‌مدت دو و نیم ساله جان خود را از دست دادند.

افرادی که قرص‌های خواب‌آور مصرف می‌کردند، در طول دورهٔ مطالعه (که معمولاً سال‌های انگشت‌شماری بود)، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر می‌مردند،

بهترین تلاش مادر طبیعت علیه مرگ.

وقتی خسته‌اید تمایل بیشتری به غذا خوردن دارید. این تمایل تصادفی نیست. خوابِ خیلی‌کم موجب افزایش هورمون گرسنگی و کاهش هورمون سیری می‌شود. با وجود اینکه معده‌تان پر شده، هنوز هم می‌خواهید بیشتر غذا بخورید. افزایش وزن در بزرگ‌سالان و کودکانی که دچار کمبود خواب هستند اثبات شده است. بدتر از آن، اگر بخواهید رژیم بگیرید اما هم‌زمان خواب کافی نداشته باشید، رژیمتان بیهوده است، زیرا بیشترِ وزنی که از دست خواهید داد متعلق به تودهٔ عضلانی بدن است، نه چربی.

تغییر رفتار ما از خوابیدن روی درخت به خواب روی زمین، موجب ایجاد مقدار بیشتری از خواب REM نسبت به سایر نخستیان شد و از این طریق، افزایش شدیدی در خلاقیت شناختی، هوش هیجانی و در نتیجه پیچیدگی اجتماعی پدید آمد. این موضوع، در کنار مغز بیش‌ازپیش به‌هم‌پیوسته و متراکم ما، منجر به بهبودی استراتژی‌های بقای روزانه (و شبانه) شد

در افرادی که خواب خوبی داشتند، قسمت‌هایی از مغز که مربوط به تحریک عواطف هستند (آمیگدال) و آنهایی که مربوط به حافظه هستند (هیپوکامپ)، به‌محض انتقال به سمت خواب به‌سرعت سطح فعالیت‌شان را کم کردند، کاری که مناطق اصلی هوشیاری در ساقه مغز هم انجام دادند. اما، در مورد بیماران بی‌خواب اینگونه نبود. مناطق ایجادکنندهٔ احساسات و مراکز یادآوری حافظه همگی فعال بودند. این امر در مورد مراکز اصلی هوشیاری در ساقه مغز نیز صادق بود که سرسختانه به بیداری‌شان ادامه می‌دادند. در تمام این مدت تالاموس – دروازهٔ حسی مغز که برای ایجاد خواب باید بسته باشد - هم در بیماران بی‌خواب فعال و باز بود. به بیان ساده‌تر، بیماران بی‌خواب نتوانسته بودند از قید این الگوی تغییردهنده، آزاردهنده و نشخوارکنندهٔ فعالیت مغزی رها شوند.

مادر طبیعت هرگز یک ویژگی زیستی را به همه نمی‌دهد ـ در اینجا منظور تنوع مفید در زمان‌های خواب و بیداریِ افرادِ یک قبیلهٔ اشتراکی است ـ که می‌تواند باعث افزایش امنیت بقا و درنتیجه، افزایش سازگاری گونه‌ها شود. و به همین دلیل مادر طبیعت این کار را نکرده است.

شاید شما نیز متوجه شده‌اید که وقتی خسته‌اید تمایل بیشتری به غذا خوردن دارید. این تمایل تصادفی نیست. خوابِ خیلی‌کم موجب افزایش هورمون گرسنگی و کاهش هورمون سیری می‌شود. با وجود اینکه معده‌تان پر شده، هنوز هم می‌خواهید بیشتر غذا بخورید. افزایش وزن در بزرگ‌سالان و کودکانی که دچار کمبود خواب هستند اثبات شده است.

این که بزرگ‌ترها واقعا به خواب کمتری نیاز دارند، یک افسانه است. به نظر می‌رسد افراد مسن هم به همان اندازهٔ میانسالی به خواب احتیاج دارند، اما به‌سادگی قادر به تولید آن خواب (همچنان ضروری) نیستند.

حالت بیداری را عمدتاً به‌عنوان دریافت‌کننده (تجربه‌کردن و یادگیری مداوم از دنیای اطراف‌تان)، خواب NREM را به‌عنوان حالت بازتاب (ذخیره و تقویت آن مواد اولیهٔ مربوط به مهارت‌ها و واقعیت‌های جدید) و خواب REM را به‌عنوان یکپارچه‌ساز (اتصال این مواد اولیه با یکدیگر و با تمام تجربیات گذشته و در نتیجه ایجاد مدلی دقیق‌تر از چگونگی عملکرد جهان، از جمله بینش‌های خلاقانه و توانایی‌های حل مسئله) در نظر می‌گیرند.

در طول شب بین دو مرحلهٔ خواب - یعنی NREM و REM - جنگی تکرارشونده و کشمکشی برای تسلط بر مغز رخ می‌دهد. برنده و بازنده در این جنگ مغزی، هر نود دقیقه یک‌بار جابه‌جا می‌شود، اول تسلط با خواب NREM است و به دنبال آن خواب REM. بلافاصله پس از تمام شدن یک نبرد، نبردی جدید شروع می‌شود و این چرخه هر نود دقیقه یکبار تکرار می‌شود.

هنگامی‌که خواب کافی ندارید، یکی از پیامدهای پرشمارِ آن این است که غلظت آدنوزین بیش‌ازحد بالا می‌ماند. مقداری از آدنوزین مانند قسط پرداخت‌نشدهٔ وام از دیروز باقی مانده است. سپس، این باقی‌ماندهٔ خواب‌آلودگی را در تمام روز بعد تحمل می‌کنید. همچنین این بدهی خواب مانند قسط‌های وام معوقه جمع می‌شود. شما نمی‌توانید از آن بگریزید. این بدهی به چرخه‌های پرداخت بعدی و بعدی منتقل و باعث ایجاد یک وضعیت طولانی‌مدت و مزمن کمبود خواب می‌شود. این تعهد پرداخت‌نشدهٔ خواب به احساس خستگی مزمن منجر می‌شود و در بسیاری از انواع بیماری‌های روحی و جسمی، که امروزه در سراسر کشورهای صنعتی رواج دارد، بروز می‌کند.

ساعت بیولوژیکی طبیعی ما به‌طورِ فطری طولانی‌تر از یک روز است ـ حدود بیست‌وچهار ساعت و پانزده دقیقه. هرچند ممکن است ناچیز باشد، اما این موضوع باعث می‌شود طولانی‌کردنِ مصنوعی روز برای شما راحت‌تر از کوتاه‌کردن آن باشد.