بریده‌هایی از کتاب فردا شاید یکشنبه باشد

در ساعاتی غریب معجزات اتفاق می‌افتند و من هیچ‌وقت خانه نیستم وقتی که پستچی آن را برایم می‌آورد.

روزی مردی صاحب من خواهد شد می‌گویند شوهر صدایش خواهم زد اما با او هرگز نمی‌توانم بازی کنم شبیه آن روزها که شاد بودم

این‌جا پنجره‌ای بسته و همهٔ دنیا آن بیرون است و یک خیال از آن‌چه می‌توانست دیده شود اگر این پنجره باز بود گرچه وقتی پنجره باز می‌شود چیزها آن‌چه به نظر می‌رسند نیستند.

من دختری کوچک و تنهایم میان این‌همه انسان.

عاشقان هرگز نمی‌دانند عاشق چه چیزی می‌شوند؟ چرا عاشق‌اند؟ یا عشق چیست؟ عشق بی‌گناهیِ ابدی و تنها معصومیتی که اندیشه نمی‌شود.

و عاشقان هرگز نمی‌دانند عاشق چه چیزی می‌شوند؟ چرا عاشق‌اند؟ یا عشق چیست؟ عشق بی‌گناهیِ ابدی و تنها معصومیتی که اندیشه نمی‌شود.

و عاشقان هرگز نمی‌دانند عاشق چه چیزی می‌شوند؟ چرا عاشق‌اند؟ یا عشق چیست؟ عشق بی‌گناهیِ ابدی و تنها معصومیتی که اندیشه نمی‌شود.

خوب نمی‌شوم مگر به تخت‌خوابم بروم من هیچ‌وقت خوب نبوده‌ام به‌جز وقت‌هایی که بر این جهان دراز کشیده‌ام ببخشید...

این جهان کتابِ بازِ بی‌انتهایی‌ست به زبانی ناشناخته به من لبخند می‌زند.

درونم پرده‌ای از مِه دارم مرا فراگرفته پرده‌ای از هیچ احساس غربتی به‌تمامی هیچ و آرزوی چیزی مبهم من اسیر او هستم مانند مِه

حتی امید هم، فروریختن‌هامان را به هیچ گرفت