بریده‌هایی از کتاب در محاصره احمق ها

فرد زرد در میانهٔ سخن گفتن شما دهانش را باز می‌کند و در مورد چیزی کاملاً متفاوت سخن می‌گوید. حافظهٔ بد؟ نه! سخن شما فقط خسته‌کننده شده است؛ حوصلهٔ آن دوست سر رفته است.

زرد به شنیدن سخنان دیگران علاقه و رغبتی ندارد. زرد خودش را در بیان آنچه دیگران می‌گویند تواناتر می‌داند. تمرکز و توجه ندارد. وقتی دیگران مشغول حرف زدن هستند، او در فکر موضوعات دیگری است. زرد به شنیدن علاقه ندارد. او شیفتهٔ گوش دادن نیست، عاشق حرف زدن است.

وقتی کار زرد تمام می‌شود، همه چیز از ذهنش بیرون می‌رود. زرد عادت ندارد به گذشته بیندیشد و همیشه در فکر آینده است. او پیوسته در فکر شروع طرح بعدی و در حال اجرای برنامه‌های آتی است

زردها چیزی را بیان می‌کنند که قبلاً در ذهنشان به آن سامان نداده‌اند و ناگهان به فکرشان رسیده است. ممکن است که گاه حرف‌های پختهٔ خوبی هم بزنند، اما اغلب سخنانشان خلق‌الساعه است.

زردها از بیان نظرها و توصیه‌هایشان ابایی ندارند. آنها حرفشان را می‌زنند، فارغ از اینکه در آن موضوع تخصصی داشته باشند و از آن سر دربیاورند یا نه. زرد حدومرزی برای توان و قابلیت خود قائل نیست. وقتی چیزی به ذهنش خطور کند، زبانش را باز می‌کند.

مردم زردها را خودپسند و خودمحور فرض می‌کنند. وقتی زردی را می‌بینند در توصیف او از عناوینی مانند کیسه‌باد، روده‌دراز و پُرحرف استفاده می‌کنند.

بسیاری از زردها در سخن گفتن تسلط و مهارت کامل دارند. آنها بیشتر گوینده‌اند و کمتر شنونده؛ با این وصف، به‌خوبی ارتباط برقرار می‌کنند. گزافه‌گویی‌های طولانی‌شان حوصلهٔ خیلی از مردم را سر می‌برد. مردم زردها را خودپسند و خودمحور فرض می‌کنند. وقتی زردی را می‌بینند در توصیف او از عناوینی مانند کیسه‌باد، روده‌دراز و پُرحرف استفاده می‌کنند.

زردها خیلی پرحرف‌اند؛ زیاد حرف می‌زنند، ولی حاضر نیستند حتی یک کلمه از حرف‌های دیگران را بشنوند.

قرمزها در بحث‌ها غالباً پیروز میدان‌اند. همیشه بهتر از دیگران می‌دانند و به گونه‌ای رفتار می‌کنند که دیدگاه طرف مقابل اشتباه به نظر بیاید. «منِ» آنها مناسب چنین رفتاری طراحی شده است. نتیجهٔ این رفتار آن است که قرمزها دوستانشان را از دست می‌دهند. مردم از آنها بدشان می‌آید. کسی دوست ندارد قرمزی را در گروهش بپذیرد و در نتیجه قرمزها از اطلاعات محروم می‌مانند. قرمزها وقتی تنهایی خود را می‌بینند و این موضوع را می‌فهمند، خیال می‌کنند بقیهٔ آدم‌ها احمق هستند و برای همین است که خودشان را در محاصرهٔ احمق‌ها فرض می‌کنند.

ما یاد گرفته‌ایم که مراقب همدیگر باشیم. ما دریافته‌ایم که تنها بودن مترادف با قوی بودن نیست. ما برای بقا به هم نیاز داریم.

در دنیای ما بسیاری از انسان‌ها خودخواه و خودپسندند.

«تنها بودن قدرت می‌خواهد؛ من قدرتمندترین فرد در بین شما هستم.»

قصد و غرض پنهان یک رفتار یک چیز است، برداشت و تفسیر و تعبیر ما از آن رفتار چیزی دیگر.

قرمز یعنی تند و سریع؛ آبی یعنی کفیت عالی در اجرا

چون قرمز بود، سریع فکر می‌کرد و سریع عمل می‌کرد

قرمز به این دلیل که خیال می‌کند بیشتر از دیگران می‌داند، سعی می‌کند رفتار و کردار دیگران را تحت تأثیر قرار دهد و همه چیز را زیر نظر بگیرد که کار درست انجام شود و خطایی رخ ندهد. قرمز معتقد است که همهٔ کارها باید به روش دلخواه او صورت گیرد. اما این نوع فکر و رفتار، عیب هم دارد. عیب آن بدیهی و در این است که دیگران احساس می‌کنند تحت سلطهٔ این فرد قرمز قرار گرفته‌اند.

قرمزها از دعوا و مناقشه ترسی ندارند. آگاهانه دردسرآفرین نیستند، اما دعوا را دوست دارند. این هم روشی برای برقراری ارتباط است.

. قرمز از همان ابتدا تصمیمش را می‌گیرد که چه نظری بدهد. حرف‌ها و توضیحات شما فقط حوصلهٔ او را سر می‌برد.

همهٔ ما با هم فرق می‌کنیم.

چه کسانی در برقراری ارتباط صریح و مستقیم استادند؟ چه کسانی می‌توانند بدون اینکه کسی را ناراحت کنند این صراحت را داشته باشند؟ جواب این است: هیچ کس.