بریده‌هایی از کتاب راهبی که فراری‌اش را فروخت

ولی آموخته‌ام که هیچ اتفاقی بی‌علت نیست. هر اتفاقی، هدفی و هر شکستی، درسی دربردارد. فهمیده‌ام هر شکستی، اعم از شخصی، حرفه‌ای یا حتی معنوی، برای شکوفایی فردی ضروری است؛ از درون تو را رشد می‌دهد و پاداش‌های روانی بسیاری دربردارد. هرگز از گذشته‌ات پشیمان نباش بلکه آن را به‌عنوان آموزگارت بپذیر. »

پس خستگی فقط زاییدهٔ ذهن است، عادت بدی است که در ذهنت ایجاد شده. خستگی جزئی از کار کسل‌کننده‌ای است که انجام می‌دهی

‘شرافت این نیست که از شخص دیگری برتر باشی، شرافت این است که از خود قبلی‌ات برتر باشی.’

. آن عبارت از وینستن چرچیل بود که احتمالاً از مردی همانند جولیان سخن می‌گفت: مطمئناً امروز به آنچه خواستیم رسیده‌ایم، بر سرنوشت خود مسلط هستیم، یعنی وظیفه‌ای که بر عهده‌مان گذاشته شده بیش از توان‌مان نیست، یعنی اضطراب و دام‌هایش مافوق تحمل ما نیست. مادامی که به تلاش و ارادهٔ شکست‌ناپذیر خود برای پیروزی باور داریم، پیروزی هم دست رد بر سینهٔ ما نخواهد زد.

من هم در حال غرق شدن در گرداب کار او بودم. درحالی‌که همهٔ آدم‌های عاقل در خانه، کنار خانواده‌شان بودند، ما، دو بردهٔ زمان، در طبقهٔ شصت و چهارم بلوک فلزی و شیشه‌ای، به دام افتاده بودیم و خیال می‌کردیم همهٔ چیز تحت کنترل و دنیا به کام‌مان است و با توهمی از موفقیت، کور شده بودیم.

مطمئناً امروز به آنچه خواستیم رسیده‌ایم، بر سرنوشت خود مسلط هستیم، یعنی وظیفه‌ای که بر عهده‌مان گذاشته شده بیش از توان‌مان نیست، یعنی اضطراب و دام‌هایش مافوق تحمل ما نیست. مادامی که به تلاش و ارادهٔ شکست‌ناپذیر خود برای پیروزی باور داریم، پیروزی هم دست رد بر سینهٔ ما نخواهد زد.

« روش درست دیدن مسائل این گونه است. هر اتفاقی که در زندگی‌ات بیفتد، این توانایی را داری که واکنش خود را در قبال آن انتخاب کنی. وقتی عادت کنی در هر اتفاقی به دنبال نکتهٔ مثبت آن باشی، زندگی‌ات ابعاد والاتری پیدا خواهد کرد و این یکی از بزرگترین قوانین طبیعت است. »

وقتی در بستر مرگ بیافتی، هرگز آرزو نخواهی کرد که ای کاش همهٔ وقتم را سر کارم می‌گذراندم.

وقتی در بستر مرگ بیافتی، هرگز آرزو نخواهی کرد که ای کاش همهٔ وقتم را سر کارم می‌گذراندم.

وقتی در بستر مرگ بیافتی، هرگز آرزو نخواهی کرد که ای کاش همهٔ وقتم را سر کارم می‌گذراندم.