بریده‌هایی از کتاب قانون چاقی

برای حل مشکل چاقی، درمان فقط یکی از عوامل کارساز نیست و به درمان‌های متعدد نیاز داریم. طرف‌داری و دفاع از یک روش در مقابل روش‌های دیگر کار درستی نیست. به‌جای اینکه بر سر برنامه‌های غذایی، مثلاً برنامهٔ کم‌کالری و کم‌کربوهیدرات باهم بحث و جدل کنیم، می‌توانیم هر دو را باهم ترکیب کنیم.

چاقی علت مشخص و واحدی ندارد. کالری باعث چاقی می‌شود، کربوهیدرات هم باعث چاقی می‌شود، فیبر ما را از چاقی محافظت می‌کند، مقاومت بدن دربرابر انسولین باعث چاقی می‌شود، قند باعث چاقی می‌شود. تمام این‌ها درست‌اند، ولی هرکدام تا حدی (شکل ۲.۱۷ را ببینید)، و درنهایت همهٔ این عوامل درکنار هورمون‌های مؤثر بر افزایش وزن، بر وضعیتِ ما اثر می‌گذارند، که انسولین مهم‌ترینِ آن‌هاست. تمام رژیم‌ها اعم از رژیم کم‌کربوهیدرات، رژیم کم‌کالری که مصرف تمام غذاها را محدود می‌کند، رژیم پالئو و ال‌سی‌اچ‌اف(قطع مصرف مواد فراوری‌شده) و رژیم سوپ کلم، همهٔ این‌ها، می‌توانند باعث کاهش انسولین شوند.

فیبر میزان مصرف مواد غذایی را کاهش می‌دهد، جذب غذا را در معده و رودهٔ کوچک کندتر می‌کند و باعث خروجِ سریعِ آن از رودهٔ بزرگ می‌شود. تمام این موارد برای درمانِ چاقی مفیدند.

مهم‌ترین مزیتِ شیرین‌کننده‌های مصنوعی کاهشِ کالریِ دریافتی در رژیم غذایی است. اما دلیل چاقیِ ما کالری نیست، بلکه انسولین است. شیرین‌کننده‌های مصنوعی نیز سطح انسولین را بالا می‌برند و به همین دلیل مصرفشان هیچ فایده‌ای برای کاهش اضافه‌وزنمان ندارد.

نوشیدنی‌های رژیمی به‌جای اینکه چاقی را کاهش بدهند آن را ۴۷ درصد افزایش می‌دهند. او می‌نویسد: «این یافته‌ها نشان می‌دهند استفاده از این مواد [شیرین‌کننده‌های مصنوعی] به‌جای کاهش وزن باعث افزایش وزن و شیوعِ بیشترِ بیماریِ چاقی می‌شوند.»

اگر می‌خواهید اضافه‌وزن نداشته باشید، قند اضافه را از برنامهٔ غذایی‌تان حذف کنید. طبعاً همه با این مسئله موافق‌اند. سعی نکنید به‌جای آن از شیرین‌کننده‌های مصنوعی استفاده کنید. در فصل بعدی می‌بینیم که مضراتِ شیرین‌کننده‌های مصنوعی کمتر از قندِ اضافه نیست.

دلیل چاقیِ ما هورمون انسولین است، نه کالری. کاهش کالری مصرفی راه‌حل ما نیست، بلکه کاهش سطح انسولین در خون است که وزنمان را کم می‌کند.

مصرف میوه و سبزیِ بیشتر راه مناسبی برای کاهش وزن نیست. کلاً نمی‌توان بیشتر خورد و لاغر شد، حتی اگر غذایی که می‌خوریم سبزیجاتِ سالم باشد.

بسیاری از متخصصانِ حوزه‌های بهداشت و درمان استفاده از خوراکی‌های مصنوعی و نوشیدنی‌های جایگزین غذا، مصرف دارو و انجام جراحی را تأیید می‌کردند و می‌گفتند شواهد علمی این‌ها را تأیید می‌کنند. مردم دیگر باید مصرف مواد غذاییِ طبیعیِ فراوری‌نشده را فراموش می‌کردند و هیچ‌کس نمی‌گفت باید مصرفِ قندِ اضافه و مواد نشاسته‌ایِ تصفیه‌شده، مانند نان سفید را کم کنیم

محتوای غذا و زمانی که آن را می‌خوریم تعیین‌کنندهٔ مقاومتِ بدن دربرابر انسولین است.

وقتی کربوهیدرات اضافی مصرف می‌کنیم، بدن در کبد دچار مقاومت انسولینی می‌شود. تغییر رژیم غذایی و حل این مسئله در کبد می‌تواند مقاومت کبد دربرابر انسولین را معکوس کند، اما تأثیری بر مقاومت بدن دربرابر انسولین در ماهیچه یا مغز ندارد.

شکستن چرخهٔ چاقی، وقتی زمان بر آن گذشته باشد، دشوارتر است و تغییر رژیم غذایی به‌تنهایی ممکن است کافی نباشد.

در مسئلهٔ چاقی، زمان اهمیت زیادی دارد. پذیرفتنش دردناک است، اما باید قبول کنیم درمانِ چاقی‌ای که مدت‌ها پیش ایجاد شده دشوارتر از درمانِ چاقیِ جدید است.

کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده به‌راحتی ایجاد اعتیاد و پرخوری می‌کنند، چون بدنِ ما با دریافتِ این مواد هورمونِ سیری تولید نمی‌کند، چون کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده غذای طبیعی نیستند، بلکه غذاهای تصفیه‌شده یا فراوری‌شده‌اند. به همین دلیل است که سمی‌اند و فاقد ارزش غذایی توصیف می‌شوند.

دکتر دیوید لودویگ از دانشگاه هاروارد نشان داد رژیم کم‌چربیْ سوخت‌وساز بدن را بیشتر از سایر رژیم‌ها کاهش می‌دهد و بهترین رژیم برای حفظ متابولیسم رژیمی است که مصرف کربوهیدرات را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.

در شرایط استرس مزمن و غیرفیزیکی، سطح گلوکز خون بالا باقی می‌ماند، ولی کاری نمی‌کنیم که عنصرِ استرس‌زا از بین برود. قند خون ما در مواردی حتی چند ماه بالا می‌ماند و این باعث آزادشدن انسولین می‌شود. تحقیقات فراوانی تا به امروز نشان داده‌اند که افزایش بلندمدت کورتیزول به افزایش تولید انسولین منجر می‌شود.

در وضعیتی که استرسِ جسمیِ کوتاه‌مدتی به بدن وارد شود، انسولین و کورتیزول نقش متضادی ایفا می‌کنند، اما در شرایطی که فشار روانیِ بلندمدت به کسی وارد شود، تأثیر این دو هورمون مثل هم می‌شود.

ما فقط می‌دانیم وجود انسولینِ بیش‌از حد در بدن باعث چاقی می‌شود، پس باید سطح انسولین بدن را کاهش دهیم. بنابراین نباید در پیِ روش‌های تنظیم کالریِ دریافتی باشیم، بلکه باید به دنبال ایجاد مجدد تعادل هورمون‌ها باشیم.

بیماری چاقی محصول نوعی اختلال هورمونی است که نتیجهٔ آن تجمع چربی است. تغییر وضعیت کالری بدن شاید در مواردی بر لاغری یا چاقی اثر بگذارد، ولی ارتباط مشخصی با چاقی ندارد.

گری توبس در کتاب دلیل چاقی و راه‌حل آن چیست می‌گوید «پرخوری دلیلِ چاقیِ ما نیست، بلکه نتیجهٔ آن است».