بریده‌هایی از کتاب دختر ساعت‌ساز

هیچ برگشتی در کار نبود. زمان فقط به یک سو حرکت می‌کرد. و نمی‌ایستاد. هرگز از حرکت بازنمی‌ایستاد، حتی برای یک آن فکر کردن. تنها راه بازگشت از کوچهٔ خاطرات بود.

زندگی اساساً بی‌عدالتیه. و تنها عدالتش تصادفی بودن بی‌عدالتیشه.

اصلاً زمان درست معنایی ندارد. زمان فقط مفهوم است: نه ابتدا دارد نه انتها؛ نه قابل دیدن است نه بوییدن. مطمئناً می‌شد اندازه‌گیری‌اش کرد، اما با هیچ کلمه‌ای نمی‌شد دقیقاً چیستی‌اش را توضیح داد. راجع به زمان درست باید گفت که فقط این موضوع در میان است که بپذیری قبولش داری.