بریده‌هایی از کتاب یک سفر هزار فرسنگی با اولین گام آغاز می‌شود

بلندپروازی ابزاری است قدرتمند در دست آن‌کس که به‌درستی عمل می‌کند.

یک پیام مهم: «ابزارهای کارتان را بشناسید.» علی‌الخصوص: ـ درک کنـید آنچـه دیروز درست از آب درمی‌آمد، ممکن است دیگر فردا جواب صحیح نباشد؛ پس دست از یادگیری و اصلاح برندارید. فلاور دلیـوری اکسـپرس خیـلی زود متـوجه شد اینـترنت می‌تواند رویدادی تعیین‌کننده باشد و خیلی زود هم از آن در مدل کسب‌وکارش استفاده کرد. شرکت به‌جای این‌که از مشتریانش توقع داشته باشد خودشان را با کسب‌وکار آن‌ها سازگار کنند، برای تأمین نیازهای مشتریانش به آب‌وآتش زد و همین امر هم عامل بسیار مهمی در کسب موفقیتش بود. وِس بری پسر زمانی گفته بود: «بسیاری از رقبای ما از این دنیای دیجیتالِ من‌درآوردی خوششان نمی‌آید. آن‌ها سال‌های سال همان کارهای همیشگی را انجام می‌دادند و موفق هم بودند و دلیلی هم نمی‌دیدند که تغییر کنن

روشی کاربردی و مناسب برای در دست گرفتن کنترل زمانتان این است که هر روز را به کاری خاص اختصاص دهید. به‌عنوان مثال داشتـن یک برنامه‌ریزی منـظم که باعث شود کارهای کوچک را در همـان روزِ مخـصوص خودشان انجـام دهیـد، کمک‌تان می‌کند کنـترل این امور کوچک را پیش از آن‌که به نگرانی اصلی شما تبدیل شوند در دست بگیرید. می‌توانید پیـشاپیـش نیـز برنامه‌ریزی کرده و پروژه‌های دیگـری را در برنامه‌ها و جدول زمانی‌تان بگنجانید تا بتوانید خلاقانه‌تر و با فراغ بال بیشتر بی‌اندیشید.

بیـان مثـالی از جنگ جهانی دوم به‌خوبی می‌تواند تفاوت میان استراتژی و تاکتیک را روشن نماید. برای کُند کردن ماشین جنگی نازی‌ها، نیروهای متفقین تلاش‌های همه‌جانبه‌ای را برای بمباران کارخانه‌های بلبرینگ‌سازی آلمان آغاز نمودند. ممکن است این تاکتیک کمی عجیب به نظر بیاید زیرا سربازی در این کارخانه‌ها وجود نداشت؛ اما واقعیت این بود که چندی نگذشت که تانک‌ها، کامیون‌ها، کشتی‌ها و هواپیماهای آلمانی به دلیل نبود بلبرینگ‌های باکیفیت زمین‌گیر شدند. در این مورد استراتژی برتر بود که استراتژی درست را تعیین کرد و نه برعکس آن

مسلماً مسائلی پیش خواهد آمد که باعث می‌شود برنامه‌ریزی‌هایتان مطـابق آنچـه پیـش‌بیـنی کرده بودید پیش نروند. مادامی‌که انعطافی هوشمندانه داشته باشید این مساله اصلاً اشکالی پیش نمی‌آورد. اگر برخی از اهداف عینی‌تان غیرعملی و یا غیرممکن از آب درآمدند، اهدافتان را تغییر دهید و زمان جدیدی برای دستیابی به آن‌ها تعیین کنید. یادتان باشد تمام تلاش شما در جهت رسیدن به اهداف کلی است، نه صرفاً تیک زدن چند هدف عینی در این مسیر.

اگر هدف ندارید، به‌جایی هم نخـواهیـد رسیـد. اهداف کلی خودشان یکـی از همـان رویدادهای بزرگ‌اند؛ بنشینید و فکر کنید اهدافِ کلی شما چیست... خب این هم یکی از همان «قدم‌هایی» است که بسیاری از فعالین حوزه کسب‌وکار بی‌توجه از کنارش رد می‌شوند. تا زمانی که هدف مشخص نباشد، در این رویدادِ بزرگ هیچ‌چیز، هیچ معنایی نخواهد داشت. اگر نمی‌دانید به کجا می‌روید، هیچ‌گاه به مقصد نخواهید رسید.

چالشِ رهبری این است که قدم‌های کوچکِ نخست را بجا بردارید تا به چیزهایی که در پی آنید برسید. اهداف و مقاصدتان را مشخص کنید، ضرب‌الاجل‌های واقع‌بینانه تعیین کنید، سپس مشغول گردآوری افراد و ابزارهای درست برای انجام کار شوید.

چالش‌های رهبری را بشناسید این منتقدین نیستند که اهمیت دارند؛ آن‌هایی که می‌گویند فلان مرد قوی کجای کار اشتباه کرده است، یا این‌که فاعلِ فلان عمل کجای کار می‌توانست بهتر عمل کند. بلکه ستایش از آن مردی است که وسط معرکه است، همان‌که غبار و عَرق و خون صورتش را پوشانده است؛ آن‌که دلاورانه مبارزه می‌کند. در بهترین حالت پیروزی نصیبش می‌گردد و در بدترین حالت، اگر شکست بخورد، دست‌کم در عین شجاعت شکست خورده است.

وقتی مشکلات از در و دیوار بر سرتان می‌بارد، آنچه سرسختی و توانایی پیشروی به شما خواهد داد همین «چرا» ی‌تان است. همین «چرا» هم باعث خواهد شد شور و اشتـیاق کافی برای ادامه کار تا رسیدن به پیروزی نهایی را داشته باشید. جان راکفـلر زمانی گفته بود: «کسی که تنها با هدف ثروتمند شدن شروع به کار می‌کند به‌جایی نمی‌رسد؛ باید اهداف بزرگ‌تری در سر داشته باشید. موفقیت در کسب‌وکار اسرارِ چندان پیچیده‌ای ندارد. اگر وظایف هر روزتان را به بهترین صورت انجام دهید و صادقانه بر طبقِ قوانینِ کسب‌وکاری که من همیشه گوشزد می‌کنم پیش روید و حواستان را جمع کنید، به آنچه می‌خواهید می‌رسید.»

بلندپروازی مانند پول است. فی‌نفسه خنثی است. به ما بستگی دارد که از آن در راه نیک بهره ببریم یا نه؛ اما خب می‌دانید چیست؟ اگر با تمام وجود به دنبال پیشرفت در کسب‌وکارتان هستید، باید بلندپرواز باشید، از نوع مثبتش. همین میل به پیـشرفت، جاه‌طلبی‌تان را نشان می‌دهد. باید به دنبال چیزی بهتر باشید، درعین‌حال «چرا» ی‌تان را بدانید. وقتی عرصه بر شما تنگ می‌آید و تلاش‌های نخستین‌تان راه به‌جایی نمی‌برند، همین «چرا» ی‌تان است که شما را به‌پیش می‌راند.

اما مراقب باشید از آن سوی بام نیافتید. بلندپروازی چون از حد بگذرد، از شما آدمی می‌سازد بی‌ملاحظه و گاهی حتی بی‌رحم. جاه‌طلبی تا آنجا به کارتان می‌آید که کمک‌تان کند ریسک‌هایی منطقی در پیش گیرید و اقداماتِ مرتبط با آن را به انجام رسانید؛ اما بیش از آن می‌شود مایه بی‌احتیاطی و جسارت. در مشاغل نظامی نیز همین امر حکم می‌کند. بهترین رهبرانِ نظامی در تاریخ، آنانی بوده‌اند که آن‌قدر جسور بوده‌اند که بی‌پروا ریسک کنند بدون آن‌که اختیار امور را از دست داده و به ورطه حماقت بیافتند.

اگر می‌خواهید در کسب‌وکار به‌جایی برسید، باید بلندپرواز باشید. در دنیای کسب‌وکار بدونِ جاه‌طلبی به‌جایی نمی‌رسید. خوب یا بد، جاه‌طلبی باید بخشی از ویژگی‌های احساسی‌تان باشد تا بتوانید پیشرفت کنید و اقتضای بلندپروازی حقیقی این است که پیش از آن‌که به نتیجه‌ای ارزشمند دست یابید، دست از تقلا نکشید. به عبارت ساده‌تر، اگر می‌خواهید به‌جایی برسید، باید بلندپرواز باشید. بدونِ همتِ بلند، انگیزه و پشتکارِ کافی برای پیشروی نخواهید داشت؛ بنـابراین، با آغوشِ باز و نگرشی مثـبت، پذیرای بلندپروازی باشید. همه افراد موفق این خصیصه را در خود دارند.

بر همین امر. بهتر بگویم، به نظر می‌آید افرادِ موفق زمان و انرژی بیشتری را صرف مسائل کوچکی می‌کنند که افراد ناکام اغلب به‌راحتی از کنارشان عبور می‌کنند. رسالتِ کتاب «یک سفرِ هزار فرسنگی با اولین گام آغاز می‌شود» این است که به شما بگوید اگر حواستان به چیزهای کوچک باشد، مسائل بزرگ خودشان به بهترین شکل حل‌وفصل می‌شوند.

همواره به خاطر داشته باشید که چیزی به نام شکست وجود ندارد. تمامی ناکامی‌ها موقتی هستند و گذرا. این رویداد عظیم پایانی ندارد...مگر این‌که شما بخواهید تسلیم شوید.

موفقـیت یک کسـب‌وکار، شخصیتی همچون رووآن را می‌طلبد با همـان خصـائصِ ایستادگی، توانایی تمـرکز، مهـارت‌های خلاقانه حل مسـائل و پذیرش مسئولیتِ انجامِ تامِ هدفِ محول‌شده.

شکستی در کار نیست، مگر آن‌که دست از تلاش بردارید.

اغلب اوقات موفقیت در همین استفاده بهترِ شما از زمان نسبت به رقیبتان خلاصه می‌شود.

کسی که تنها با هدف ثروتمند شدن شروع به کار می‌کند به‌جایی نمی‌رسد؛ باید اهداف بزرگ‌تری در سر داشته باشید.

انضباط فردی عبارت است از توانایی مجبور کردن خود به انجام کاری که باید در زمان معینی به پایان رسد، چه دوست داشته باشیم، چه دوست نداشته باشیم.

ـ این روزها جهان چنان سریع حرکت می‌کند که در همان حال که مردی می‌گوید انجام چیزی غیرممکن است، مرد دیگری در حال انجام آن است.