بریده‌هایی از کتاب بی‌خبری‌ها

به دست غیر مبادا امیدواری ما نیامده‌ست به جز ما کسی به یاری ما

دل از هر کس ربودی، عاقبت روزی شهیدت شد به قرآنت قسم، این‌گونه فرجامی‌ست با ما هم

خدایا! تهمت دزدی زده یوسف به بنیامین اگر یاری به یاری می‌رسد، جامی‌ست با ما هم

مستی گذشت و آتش عصیان ماند گیسو که بست، حال پریشان ماند

روزگاری از تو غافل بودم و در بند خویش حال در بند تو افتادم که از خود غافلم

با نگاهی جای خود را در دلم وا کرده‌ای قاتلم را ناگزیر آورده‌ام در منزلم

جنگ عقل و دل به پا شد، هر که راه خود گرفت آن‌قَدَر دیوانه‌ات بودم که گفتم عاقلم

با که غیر از چشم‌هایت راز دل افشا کنم؟ من که زیر تیغ ابروی تو مرغ بسملم

باد، با زلف تو بازی کرد و زلفت با دلم این‌چنین آغشته شد عشق تو با آب و گِلم

شاعری دیوانه‌ام خواندی، بیا ای خوب من! شاعر دیوانه‌ات چندی‌ست تنها نیز هست

نیل اگر طغیان کند، اعجاز موسی نیز هست

هم غم عُقبا، هم غم دنیا این غم و آن غم، باد و مبادا

ماندهٔ حالم، خستهٔ فردا بس‌که نشستم با غم دنیا

این واژه‌های بی‌سر و تَه چیست؟ بیزارم از این واژه‌ها، بیزار یک شب به توصیف جدایی رفت یک شب به شرح قصّهٔ دیدار بگذار امشب با خودم باشم تنها یک امشب راحتم بگذار بگذار مثل دیگران باشم تکرار در تکرار در تکرار...

از کودکی دیوانه‌ام انگار

در جواب نامه‌ات هذیان شعرم را ببخش بهتر از این بر نمی‌آمد جواب از دست من

گاه چون سروم که قامت بسته هنگام نماز گاه چون تاکم که می‌ریزد شراب از دست من

از قناعت آن‌چنان مستم که هنگام قنوت برنمی‌خیزد دعای مستجاب از دست من

سایه می‌جویم ولیکن عافیت‌جو نیستم بس‌که داغم، می‌گریزد آفتاب از دست من

سفره‌ام خالی‌ست امّا دست اگر بر دل نهم می‌توانی بشنوی بوی کباب از دست من