بریده‌هایی از کتاب دیوان شهریار

من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان گردون کجا به فکر سامان من بیفتد

قارا طوفان کی داخی خلقیله شوخلوق اِئله مز سِئل گرَک اِئل داغیدا،اِئو ییخا،ایوان آپارا بو قارانلیق گئجه لرده قاپوموز پیس دُویولور نه بیلیم ،بلکه اَجَل دیردایانیب جان آپارا آناما سُویله یین اُوغلون ییخیلیب سنگرده تِئللرین باس یاراما ، قُویما منی قان آپارا

منیم ، اینسانلیغمین گُؤرنه حصاری یاوادیر کـی گونوز غـولِ بیابان گلیر اینسان آپارا خرمنی ساققیزا وِئردیک نه یامان چَرچی دی بو هِی گلیر کَنده بیزه درد وئره درمان آپارا چورَگ آلمیش اَلینه ، آج نئجه طاقت گتیسین اِئله بیریازگئجه سی قیزگلیب،اوغلان آپارا

من علی اوغلویام، آزاده لرین مرد-و مورادی او قارانلیقلارا مشعل او ایشیقلیقلارا هادی حاققا، ایمانا مونادی باشدا سینماز سیپریم، الده کوته لمه ز قیلیجیم وار

از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل اما چه غم غمی که خدا می دهد به دل گریان فرشته ایست که در سینه های تنگ از اشک چشم نشو و نما می دهد به دل تا عهد دوست خواست فراموش دل شدن غم می رسد به وقت و وفا می دهد به دل دل پیشواز ناله رود ارغنون نواز نازم غمی که ساز و نوا می دهد به دل

به چشمک اینهمه مژگان به هم مزن یارا که این دو فتنه بهم می زنند دنیا را